قد و وزن کودکان از بدو تولد تا نوجوانی همواره یکی از دغدغه های تمامی مادران بوده و آن را پیوسته پیگیری می کنند. اما مادران باید بدانند که هر کودک سیستم و استخوان بندی خاص خود را دارد و نمی توان عدد دقیقی را اشاره کرد و همه کودکان این عدد ذکر شده باشد.

شما قد و وزن کودک خود را باید از روی نمودارهای رشد پیگیری کنید و کودکان کوچکتر از روی کارت رشد سنجیده می شود. که در آن صورت عدد دقیقی به شما گفته نمی شود و تنها محدوده قد و وزن طبیعی، کمبود وزن، اضافه وزن و چاقی مشخص می شود.

توجه کنید که کودکان در سنین نوجوانی ممکن است در یک مقطع افزایش  یا کاهش وزن داشته باشد که کاملا طبیعی است. در نوزادان نیز این قد و وزن معمولا براساس قد و وزن هنگام تولد و سایر شرایط سنجیده میشود. پزشک متخصص تغذیه و یا اطفال بهترین کسی است که می تواند به شما درباره قد و وزن کودکتان بگوید.

قد و وزن طبیعی چه مقدار است:

در نوزاد طبيعي كه به حد نهایی رشد داخل رحمی رسيده باشد وزن ۲۰۰/۳ تا ۳ كيلوگرم، قد ۵۰سانتي‌متر و دور سر ۳۵ سانتي‌متر در حد طبيعي است. البته وزن نوزاد دختر تقريبا ۲۰۰گرم كمتر بيان شده است ولي گاهي وزن نوزاد بيشتر از حد طبيعي يا چنانچه زودتر ازموعد  طبیعی به دنيا بيايد ممكن است كمتر باشد.

نوزاد با تغذيه از شير مادر در سال اول و سال‌هاي بعد تا ۴ سالگي رشد سريع دارد كه با تغذيه او در ارتباط است . کودک ماه‌هاي اول روزانه ۳۰ گرم، وزن می گیرد، در ۵ ماهگي ۶ كيلوگرم، در ۸ ماهگي ۸ كيلوگرم و يك‌سالگي سه‌برابر وزن تولد يعني تقريبا ۱۰ كيلوگرم وزن دارد. قد نيز رشدي سريع دارد. در يك سالگي ۲۵ سانتي‌متر افزايش معادل ۷۵سانتي‌متر، ۲ سالگي ۸۵ سانتي‌متر، ۳سالگي ۹۵سانتي‌متر و ۴ سالگي ۱۰۰ سانتي‌متر قد دارد. دور سر نيز در ۲سالگي ۴۵ سانتي‌متر است. اين مقياس‌ها نسبي و ميزان رشد طبيعي شيرخوار را دقيقا نشان مي‌دهد.

سینه خیز رفتن کودکان یکی از جدی‌ترین حرکات بچه‌ها قبل از راه افتادن و حتی چهار دست و پا رفتن است. به طور معمول بچه‌ها بین ۷ تا ۱۰ ماهگی شروع به سینه خیز رفتن می‌کنند. با این حال اگر کودک شما کمی دیرتر از این زمان سینه خیز را شروع کرد، اصلا نگران نشوید.

بعضی از بچه‌ها در مراحل دیگر رشدشان موفق عمل می‌کنند و نباید مراحل رشد جسمانی آن ها را تنها با یک ملاک بسنجید. بعضی از بچه‌ها بدون سپری کردن مرحله سینه خیز ، در همان مرحله اول خودشان را از مبلمان بالا می‌کشند تا بتوانند بایستند.

رشد هر کودکی منحصر به خود اوست و هر کودک، زمانی شروع به سینه خیز رفتن خواهد کرد که آمادگی لازم را در خود داشته باشد. اما اگر کودکی با رسیدن به نه ماهگی هنوز این کار را شروع نکرده باشد، بهتر است در مورد رشد حرکتی او با یک متخصص اطفال مشورت های لازم را داشته باشید.

این که کودک می تواند خودش تنهایی به اطراف سرک بکشد به او حس قدرت و موفقیت می دهد، که همین باعث افزایش اعتماد به نفس در کودک می شود. سینه خیز رفتن کودک او را با جهان بزرگی از اکتشافات رو به رو می کند، و منجر به انجام حرکات سخت تر همانند ایستادن، راه رفتن و در نهایت دویدن می شود.

زمانی که کودکتان به حرکت می افتد، انتظار این را داشته باشید که به همه جا سرک بکشد، پس شما به عنوان والدین وطیفه دارید محیط را برای او آماده کنید و تمام وسایل اضافه را از دور و اطراف جمع کرده و اطمینان حاصل کنید که شی خطرناکی سر راهش قرار نگیرد.

آغاز ماجراجویی‌های کودک و انتخاب یک پوشک مناسب:

زمانی که کودک شما با سینه خیز رفتن ماجراجویی‌هایش را آغاز می‌کند، شما باید پوشک او را تغییر دهید. یکی از بهترین راه‌ها انتخاب پوشک شورتی است که برای دوره سینه خیز بچه‌ها بسیار مفید است.

پوشاندن و درآوردن این پوشک‌ها بسیار آسان است. بنابراین کودک شما می‌تواند به راحتی سینه خیز برود و خیلی زود به بازی کردنش ادامه بدهد و از دنیای کودکی‌اش لذت ببرد.

چگونه می‌توان کودک را در مرحله سینه خیز از خطرات احتمالی حفظ کرد؟

در مرحله اول باید تلاش کنید خانه را برای جلوگیری از بروز خطرات ایمن سازید. بیش از  هر چیز مراقب پلکان‌های خانه باشید. زیرا کودک مانند یک کوهنورد، مشتاق فتح کردن است. بهتر است دست کم تا ۱۸ ماهگی مسیر عبور کودک به سمت پلکان‌ها و سایر جاهای خطرناک را مسدود کنید.

حتی اگر قبلا خانه را ایمن سازی کرده‌اید، باز هم بهتر است کمی تامل کنید و خطرات خانه را کمتر کنید. اگر سطح خانه کف پوش یا سرامیک است، بهتر است آن را با قالی، قالیچه یا موکت بپوشانید و اگر کف خانه چوبی است مراقب باشید که هیچ درزی نداشته باشد که در آن اشیا ریز باقی بماند یا پای کودک آسیب ببیند.

باید گلدان گیاهان، اسباب‎بازی‌های کوچک و لوازم شکستنی را دور از دسترس کودک قرار دهید، اما نباید کنجکاوی طبیعی کودکتان را نسبت به لوازمی که می‌بیند، سرکوب کنید.

تا زمانی که اشیای پر خطر، دور از دسترس هستند، اجازه دهید به سوی پرده‌ها سینه‎خیز برود، پایه‌ میز را لمس کند یا خودش را به یک اسباب‎بازی مورد علاقه اش برساند. به این ترتیب است که او درباره‌ دنیای اطراف خود، اطلاعاتی به‌دست می‌آورد.

 البته، در طول این مرحله لازم است همیشه زمین خانه از مو و کرک تمیز و پاکیزه باشد. همواره اشیای کوچک و خرده‌های نان را که او می‌تواند به دهان بگذارد، از روی زمین جمع کنید.

چه وقتی باید از سینه خیز نرفتن کودک نگران شد:

از آن جا که بعضی از بچه‌ها از مرحله سینه خیز و حتی چهار دست و پا رفتن عبور می‌کنند و مستقیما راه رفتن را آغاز می‌کنند، نیازی نیست خیلی نگران شوید.

با این حال اگر بعد از ۱۲ ماهگی کودک شما هیچ نشانه‌ای از تحرک نشان نداد، باید با پزشک معالج کودکتان در این باره مشورت های لازم را داشته باشید.

کودک تا چه مدت قبل از راه رفتنش سینه خیز می‌رود:

بعد از اینکه دلبندتان سینه خیز رفتن را شروع کرد، ، تنها باید صبر کنید تا اولین قدمش را بردارد. او یاد می‌گیرد چگونه زانوهایش را بکشد و خم کند و با تکیه به یک شی محکم بیاستد.

معمولا کودک شما حدود ۱۲ تا ۱۵ ماهگی شروع به راه رفتن می‌کند اما بعضی از بچه‌ها شاید کمی زودتر یا دیرتر از این زمان شروع به راه رفتن کنند، که نکته کاملا طبیعی است.

بعضی مواقع کودکان عجیب ترین سوال ها را از ما می پرسند. یکی از این سوالات، پرسش درباره خداست که معمولا از سن ۴-۵ سالگی شروع می شود.

اکثر کودکان سوالات خود را با پرسش های خدا کجاست و کیست، خانه او کجاست، خدا از کجا آمده، چه می خورد، آیا خدا پیر شده و….آغاز می کنند. شما باید تصویر درستی از خدا در ذهن کودک خود ایجاد کنید، زیرا آن ها امانتی از سوی پروردگار هستند و ما وظیفه تربیت درست آن ها را داریم.

چگونه ذهنیتی درست بسازیم:

یکی از روش هایی که می توانیم از خدا تصویری خوب در ذهن کودک درست کنیم، داستان گویی است. کودکان در سن های پایین، دنیای داستان و حقیقت را از هم تفکیک نمی کنند و هر داستانی را باور دارند، بهتر است داستان هایی درباره پیامبران و… برای آن ها بخوانید.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

اگر در حین داستان خواندن برای او سوال پیش آمد، با صبر برای او پاسخ آن را توضیح دهید. دیگر کارهایی که می توانید انجام دهید، در حضور کودک جملات منفی درباره خدا استفاده نکنید مثل: خدا لعنتت کنه، خدا مارو دوست نداره یا خدا فلان شخص را مریض کرده و…

نحوه پاسخ گویی صحیح ب فرزندمان:

مهم ترین نکته در این امر توجه به آن است که، شما می توانید در پاسخ گویی به سوالات آن ها از مثال ها و کلمات معمولی در حد فهم فکری آن ها بهره ببرید.

برای مثال: به کودکی که می پرسد خدا چگونه است، می توانید بگویید: او مانند مادر مهربان و از خانه بزرگ تر و قدرتمند تر از پدر است.

او با بزرگ شدن مفهوم خدا را بهتر درک می کند. نگذارید سوال هایش را از شخصی بپرسد که رفتار ناشایستی از خود بروز می دهد، ممکن است کودک شما را به راهی نادرست هدایت کند. سوالات کودک خود را با  صبر و آرامش مطلق پاسخگو باشید.

اگر جواب سوالی را نمی دانستید پاسخ اشتباهی ندهید و از شخصی آگاه بپرسید و به کودک خود بگویید در جست و جوی پاسخی برای سوالت هستم، هم چنین سطح مطالعه خود را درباره خدا بالا ببرید.

یکی دیگر از کارهایی که می توانید انجام دهید، بردن فرزند خود نزد دبیران بسیج و افراد با تجربه مناسب ببرید. همیشه حقیقت را در پاسخگویی مد نظر داشته باشید. اگر کودک سوالی پرسید نظر او را هم درباره آن سوال بپرسید.

در صورت مشاهده رفتار بی ادبانه در کودک خود دنبال منشا آن بگردید، سپس بکوشید بهترین راه حل را برای رفع آن رفتار ها انجام دهید. پدر و مادری که کم ترین آزادی را به کودک خود نمی دهند و نمی گذارند که او کودکی کند، منتظر رفتار غیر معقولانه ای از فرزند خود باشند.

او سعی درشکستن محدودیت های خانواده اش در جمع مهمانی ها دارد. این کودکان سعی می کنند خود را مرکز توجه دیگران کنند، تفاوتی ندارد این توجه خشونت آمیز باشد یا توام با مهربانی و عطوفت.

پیشگیری بهتر از درمان است:

نشانه های اولیه در بی ادبی کودکان مانند: دعوا در محیط های اجتماعی، صدا زدن خانواده به نام کوچک بدون پسوند و پیشوند، به کار بردن دوم شخص مفرد در صحبت با بزرگ تر ها، جار زدن راز های خانوادگی شما، تقلید رفتار شما یا دیگران از روی حرص و عصبانیت، فحاشی یا دست درازی به دیگران، هجوم بردن به طرف دیگران در هنگام عصبانیت و…هستند. اگر این رفتار ها یک الا دو بار صورت گرفت، نشان از بی ادبی قطعی او نیست، به او فرصت دهید و کمی با او صحبت کنید، احتمال دهید با محیط هایی که تعامل دارد، دچار مشکلاتی شده است.

راه حل های طلایی:

اولین گام را در اصلاح رفتار خود بردارید، اولین الگوی کودکان در زندگی پدر و مادر آن ها می باشند، این موضوع را از تقلید های کوچکی که از شما می کنند، می توان فهمید.

شما بهتر از همه کودک خود را می شناسید، اگر رفتار ناشایستی از فرزند خود مشاهده کردید و می دانستید چگونه آن را برطرف کنید، اول با یک فرد آگاه مانند مربی مهد کودک یا افراد با تجربه مشورت کنید. به کودکان خود در هنگام انجام کار های درست توجه کنید، این کار رفتار خوب آن ها را تقویت می کند.

در هنگام انجام کار هایی که باعث جلب نارضایتی شما می شوند با دریغ کردن او از توجه خود و اخمی ملایم، نارضایتی خو را اعلام کنید. با کودکان خود همانند دوستی کوچک برخورد کنید، اما نگذارید احترام بین شما از بین برود تا راحت تر مشکلاتش را با شما در میان بگذارد.

اگر رفتار های آرام شما افاقه نکرد می توانید او را از بعضی چیز ها محروم کنید. مثل حضور در جمع به مدتی کوتاه و.. در صورت تکرار کار زمان را افزایش دهید.

هیچ وقت دست به گفتن  کلماتی که مصادق کودک آزاری هست نزنید.(مانند: من دیگر دوستت ندارم یا من دیگر مادرت نیستم) در زمانی کوتاه ناراحتی خود را در مورد رفتار ناشایست کودک با او در میان بگذارید. کودکتان را همیشه مشغول انجام کاری کنید یا به او مسئولیت های واقعی دهید تا احساس بهتری را لمس کند. خود را به جای کودکتان بگذارید و بهترین رفتاری که می توانید را در آن لحظه نشان دهید.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

دندان در آوردنِ نوزاد اگرچه برای پدر و مادرشان هیجان‌انگیز است، اما کودک کمتر از این تغییر ظاهری که ایجاد می شود خوشحال است.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

با ظاهر شدن نشانه‌های رشد دندان روی لثه های کودک، نوزاد با احساس درد و بی تابی، ورم و آب ریزش دهان روبروخواهد شد. همچنین ممکن است در خوابیدن و خوردن هم برای مدت کوتاهی دچار مشکلاتی شود.

 دندان در آوردن کودکان دوره ای بسیار مهم و البته پردردی برای کودکان است. به راحتی می توان درک کرد که شکافته شدن لثه برای بیرون زدن دندان چقدر دردناک است.

علائم دندان در آوردن:

نوزادان با هم دیگر متفاوت هستند و نمی‌توان فرمول خاصی را برای همه‌ آن ها ارائه داد، اما به طور کلی نشانه‌هایی وجود دارد که شما با توجه به آن ها می‌توانید دلیل ناراحتی نوزادتان را متوجه شوید. نیش زدن دندان‌های شیری در کودکان معمولا با علائمی شبیه سرماخوردگی همراه است.

یکی از اولین نشانه‌های دندان در آوردن سرازیر شدن آب دهان کودک است. نوزادی که اولین دندان‌هایش در راه است، آب دهان فراوانی تولید می‌کند و زمین و زمان را نیز خیس می‌کند.

کسی به طور کلی نمی‌داند چرا کودکان در این زمان بزاق دهان بیشتری را ترشح می‌کنند، اما از نظر علمی تاحدودی ثابت شده که لثه‌های متورم و افزایش حرکت ماهیچه‌های دهان میل به جویدن و گاز زدن را در کودکان بیشتر می‌کند و این امر باعث می‌شود غدد بزاقی تحریک شده و بزاق بیشتری را تولید کنند.

ممکن است در این دوره احساس کنید کودک‌تان بی‌قرار‌تر و بد اخلاق‌تر از قبل شده، خوب نمی‌خوابد و استراحت کافی ندارد، اشتهایش کم شده، بهانه‌گیری می‌کند و تب خفیف و آبریزش بینی نیز دارد. اگر مطمئن هستید سرما نخورده، نگران نباشید.

 این ها همه از علائم نیش زدن اولین دندان‌هاست. با توجه به تشابه علائم نیش زدن دندان‌ها با سرماخوردگی، بهتر است پیش از هر اقدامی با پزشک معالج مشورت کنید تا مطمئن شوید راه درست را در پیش گرفته‌اید.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

کاهش درد دندان در آوردن در کودکان

  حوله لطیف و بابونه: 

یک حوله نرم و لطیف کوچک را با چای بابونه مرطوب کنید و آن را در فریزر قرار دهید تا کمی سفت شود. بابونه به آرام شدت لثه ها کمک می کند و علاوه بر آن بافت حوله و سردی آن به کرخت شدن لثه ها و بهتر شدن آن ها نیز کمک می کند.

مسكن‌ها:
اگر هيچ يك از اين موارد در مورد كودك شما كارساز و چاره ساز نبود، نياز به يك كاهش دهنده درد داريد. معمولاً پزشكان مصرف داروهايي مثل استامينوفن را در این مواقع توصيه مي‌كنند، اما دقت داشته باشيد كه هيچ‌گاه به شيرخواران زير سه ماه بدون تجويز پزشك هيچ دارويي ندهيد.

 در مورد نوزادان شش ماهه، مي‌توانيد با نظر پزشك مسكن‌ ديگري استفاده كنيد. به خاطر داشته باشيد كه اين داروها مي‌‌توانند معده را تحريك كنند و مشكلاتي را در کودک به وجود آورند؛ مثل بالا آوردن غذا و شيري كه نوزاد خورده است.

آسپرين يكي ديگر از مسكن‌هاست، اما نبايد كودكان، نوجوانان و جوانان زير ۱۹ سال به طور سرخود از آن استفاده كنند. آسپيرين را به كودك خود ندهيد و آن را روي لثه‌اش نماليد، چرا كه ممكن است باعث بروز يك بيماري خطرناك (سندرم ري) شود و زندگي‌اش را تهديد كند.

 هویج تازه: 

دقت داشته باشید که هویج نباید یخ زده باشد. حتما از هویج کامل استفاده کنید تا کودک نتواند آن را گاز بزند و در گلویش بپرد. بهتر است از هویج های بزرگ وبسیار سرد استفاده کنید که در آرام کردن درد و التهاب لثه به کودک کمک کند.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

ترس یک واکنش عاطفی، هیجانی و فیزیکی در تمامی افراد است. هر انسانی هنگام روبرو شدن با خطر واقعی، احساس امنیت خود را از دست می‌دهد و دچار ترس می‌شود. این واکنش عاطفی کاملا طبیعی و عادی است و از بدو تولد دیده می‌شود. ترس زمانی که خیلی شدید و زیاد نباشد و باعث پرهیز از خطر برای کودکان شود، سودمند و مفید است.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش دوم

ترس از صدا‌های بلند، افراد غریبه و سایر اشیا و حادثه ها بخشی از دوران کودکی است. اما زمانی که این ترس‌ها برای کودک و والدین، استرس‌زا شود، نباید آن را دست کم گرفت. ترس های کودکان به عنوان بخشی از رشد طبیعی و نشان‌دهنده‌ی کسب آگاهی او از جهان اطراف و تلاش برای درک بهتر آن است. خوشبختانه بسیاری از ترس های کودکان به طورقابل پیش‌بینی رخ می‌دهند و او می‌تواند این مرحله را به کمک درایت والدین خود پشت سر بگذارد.

بسیاری از ترس‌ها برای بعضی از سنین طبیعی‌تر است اما کلا هیچ ترسی – حتی اگر طبیعی هم باشد- نباید بیشتر از دو سال طول بکشد. یعنی طول کشیدن بیشتر از ‌این حد، نشانه مشکل و نیازمند توجه یا حتی درمان بالینی در کودکان است.

ویژگی‌های ترس در کودکان:
۱-برخی از ترس‌ها در کودکان ریشه های فطری و ذاتی دارد(ترس از صداهای بلند و مهیب) و برخی دیگر از همان ماه‌های اول و به صورت اکتسابی در کودک شکل می‌گیرد(ترس از حیوانات مثل سوسک و…) و والدین برای جلوگیری از ترسو شدن کودکان باید خودشان الگوی شجاعی برای کودک باشند.

۲- ترس در کودکان ممکن است ثبات و دوام نداشته باشد، زود پدیدار شود و زود هم از بین برود.

۳- گاهی ترس در کودکان مبتنی بر واقعیت نیست یعنی از چیزی می‌ترسند که بی‌خطر است.
ترس در مراحل مختلف سنی در کودک:

نوع ترس در کودک همزمان با سن او تغییر می‌کند. تا قبل از یک سالگی ترس کودکان بسیار طبیعی است. اولین دوره ترس طبیعی کودک از سن ۶ تا ۸ ماهگی رخ می دهد. در این سن کودک از افراد ناآشنا می‌ترسد و با دیدن چهره‌های ناآشنا احساس ناراحتی می‌کند و خود را به مادرش می‌چسباند و حتی رویش را از افراد غریبه برمی‌گرداند.

ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس ها نیز تغییر می کند. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین ۲ تا ۵ سالگی در کودکان ظاهر می گردد. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

ترس‌های شدید که در بسیاری از کودکان دیده می‌شود، سلامت جسمی و فکری کودک را تهدید می‌کند و اگر این گونه ترس‌ها درمان نشوند، باعث بروز اختلال‌های جسمی، فکری و تربیتی در کودکان می‌شوند و او نمی‌تواند از فرصت‌ها و توانایی‌هایش به طرز مناسبی استفاده کند. برای درمان و کاهش میزان ترس در کودکان بهتر است نشانه‌های ترس در کودک، علل ایجادکننده و منشاء ترس را بدانیم تا بتوانیم نسبت به رفع آن ترس ها اقدامات لازم را انجام دهیم.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-علت ترس در کودک ممکن است عمدی باشد؛ یعنی، کودک را قبل از چیزی ترسانده باشیم؛ مثل ترساندن کودک از چیزهای خطرناک، نظیر آب جوش، آمپول، وسایل تیز و غیره.

 ۲- گاهی تجربه‌ها و خاطرات ناگوار و وحشتناک کودک باعث ایجاد ترس و اضطراب در او می‌شود.

۳- داشتن والدین بیش از حد حمایت‌کننده، محافظه‌کار و محتاط.

۴- اضطراب ناشی از دوری پدر و مادر، که این حالت عاطفی به صورت ترس از تاریکی و تنهایی ظهور می کند.

۵- مواجه شدن با افراد بیگانه، اشیای جدید، صداهای غیرعادی و مهیب، ناگهانی و بلند و موقعیت‌ها و مکان‌های ناآشنا.

۶- پرورش نیافتن کافی قدرت درک و فهم کودک در مورد ارتباط زمان و مکان، علت و معلول.

۷-  تاثیر نامطلوبی که بعضی از فیلم‌ها، کتاب‌ها بر روی کودک می گذارد.

۸-  دعوای والدین و جدال دائمی آن ها، کودک را دچار احساس عدم امنیت و ترس خواهد کرد.

تلقین در تقویت روحی: 

یکی از روش‌های مۆثر و مفید، تلقین شجاعت و نترس بودن به کودک است، چرا که گاهی ترس، ناشی از عدم اعتماد به نفس و احساس بی‌کفایتی است و در صورتی که کودک اعتماد به نفس اش را به دست آورد، می‌تواند به عنوان فردی شجاع بر ترس های خود غلبه کند و آن ها را مهار کند.

غلبه بر ترس در کودک:

برای غلبه بر ترس در کودک، چاره‌ای جز روبرو شدن با آن نیست. بنابراین به‌تدریج باید محرک‌های جدید را جانشین محرک ترسناک کنیم، تا ترس کودک از بین برود. خوشبختانه اصول یادگیری، مخصوصا اصل خاموشی در مورد از بین بردن ترسها، کاربرد زیادی دارد. به‌عنوان مثال، اگر کودکی از سوسک می‌ترسد، ضمن نشان دادن سوسک به کودک (محرک منفی) به او مقداری شکلات (محرک مثبت) می‌دهیم و چندین بار این کار را تکرار می‌کنیم تا کودک پاسخ مثبت به موضوع ترسناک قبلی بدهد. اگر کودک از تاریکی می‌ترسد، ضمن بازی کردن از او می‌خواهیم در اتاق تاریک جستجو کند و اسباب‌بازی‌های جالب را پیدا کند. با این روش محیط ترسناک کم‌کم برای او جالب می‌شود و ترسش کم کم از بین خواهد رفت. البته باید کودک را با تاریکی آشنا کرد و میزان تاریکی را به‌تدریج افزایش داد تا کودک به تاریکی عادت کند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش دوم

بسیاری از کودکان، از رفتارهای بد و ناپسند خود آگاهی ندارند و باید به آن ها آموزش هایی را در این زمینه دهیم. آموزش آداب معاشرت به کودکان یعنی این که، نه تنها چه کاری را کودک باید انجام ندهند، بلکه باید چه کاری را انجام دهند. آموزش آداب اجتماعی به کودک را هر چه زودتر آغاز کنید، تا به شکل رفتاری خودکار در کودکان پدیدار شود.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش دوم

فرزندان ما سرمایه‌های آینده جامعه، کشور، والدین و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در تربیت و پرورش آن ها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.

هنگام صحبت:
کودکان شما باید یاد بگیرد در زمان صحبت با دیگران داد و ستد های کلامی داشته باشند، نه اینکه فقط خودشان صحبت کنند؛ پس برای این کار لازم است:
۱-با نهایت ادب و احترام به حرف دیگران گوش دهند و میان حرف هایشان نپرند.
۲- فقط منتظر نباشند برای صحبت کردن نوبت به آن ها برسد، بلکه با دقت به حرف های طرف مقابل گوش بدهند.
۳- از طرف مقابل سوال هایی درخصوص حرف هایی که می شنوند، بپرسند تا علاقه خود را به حرف های او نشان بدهند.
۴- سر میز غذا به هیچ وجه از موبایل و تبلت استفاده نکنند و به جای این کار با دیگران ارتباط برقرار کنند. شما هم به عنوان پدر و مادر گوشی تلفن همراهتان را کنار بگذارید و قدری به صحبت های دیگران گوش بدهید.

آموزش آداب معاشرت به کودکان:

پدر و مادر ها باید راهنمای اجتماعی و رفتاری کودکشان باشند و در کنار آن ها وقت بگذارند و اهمیت دهند.

طبق نظر برخی از روانشناسان: والدین، از سنین کم، سلام و خداحافظی کردن را به کودکان آموزش دهند و به صورت عملی، کمک به دیگران، عذر خواهی کردن، احترام به بزرگترها، گذشت و فداکاری را با رفتار مناسب به فرزندانشان در موقعیت مختلف بیاموزند.

والدین باید رفتارهای قابل قبول کودکشان را تشویق و تحسین کنند و در راه تعلیم این آداب صبور باشند، زیرا راه نسبتا زمان بری را پیش روی دارند.

آداب و معاشرت را نمی توان به کسی تحمیل کرد، اما می توان با آموزش دادن به کودک به یک روش زندگی تبدیل کرد.

والدین در هنگام صحبت کردن، خوب حرف بزنند و از لغات عامیانه کمتری استفاده کنند تا الگوی مناسبی برای کودکان خود باشند.

آموزش آداب معاشرت و ارتباط برقرار کردن با دیگران:

یکی از مهم ترین مهارت های اجتماعی که کودک شما می تواند یاد بگیرد، این است که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کرده و به آن ها سلام کند و ارتباط اولیه را با آن ها برقرار کند. اول، باید بر تماس چشمی تاکید داشته باشید. برای اینکه یک کودک این کار را راحت تر انجام دهد، به آن ها بگویید تا ببینند که چشمان طرف مقابل شان چه رنگی دارد. پاسخگویی ساده به پرسش های رایجی مانند «حالت چطور است» و «چیکار می کنی» و این گونه تمرینات می تواند به کودک شما کمک کند، که پاسخ های این سوالات را با اعتماد به نفس بیشتری داده و حصول ارتباط را تسهیل کنند. نظارت شما نیز می تواند برایش اطمینان حاصل کند که آن ها اطلاعات مازادی در مورد خود به طرف مقابلشان نمی دهند.

در آموزش آداب معاشرت  به کودک خود ثابت قدم و صبور باشید:

شیوه های یادگیری آداب معاشرت می توانند زمان بر باشند. به یاد داشته باشید زمانی که کودکان رفتارهای خوب دارند، آن ها را ستایش و تشویق کنید و هنگامی که آن ها این گونه عمل نمی کنند، به سادگی به آن ها تذکر دهید که آن ها باید از کلمه یا رفتار مناسب تری استفاده کنند. عمل آموزش آداب معاشرت را با ذکر مثال و مصداق برای آن ها دنبال کنید. بنابراین مادامی که اصول اولیه را به کودکان القاء نموده و برای بهبود آن ها تلاش می کنید، ادب به یک عادت تبدیل خواهد شد و فرزندانتان در سنین بالاتر با اطمینان بیشتری در جامعه حضور خواهند یافت.