در صورت مشاهده رفتار بی ادبانه در کودک خود دنبال منشا آن بگردید، سپس بکوشید بهترین راه حل را برای رفع آن رفتار ها انجام دهید. پدر و مادری که کم ترین آزادی را به کودک خود نمی دهند و نمی گذارند که او کودکی کند، منتظر رفتار غیر معقولانه ای از فرزند خود باشند.

او سعی درشکستن محدودیت های خانواده اش در جمع مهمانی ها دارد. این کودکان سعی می کنند خود را مرکز توجه دیگران کنند، تفاوتی ندارد این توجه خشونت آمیز باشد یا توام با مهربانی و عطوفت.

پیشگیری بهتر از درمان است:

نشانه های اولیه در بی ادبی کودکان مانند: دعوا در محیط های اجتماعی، صدا زدن خانواده به نام کوچک بدون پسوند و پیشوند، به کار بردن دوم شخص مفرد در صحبت با بزرگ تر ها، جار زدن راز های خانوادگی شما، تقلید رفتار شما یا دیگران از روی حرص و عصبانیت، فحاشی یا دست درازی به دیگران، هجوم بردن به طرف دیگران در هنگام عصبانیت و…هستند. اگر این رفتار ها یک الا دو بار صورت گرفت، نشان از بی ادبی قطعی او نیست، به او فرصت دهید و کمی با او صحبت کنید، احتمال دهید با محیط هایی که تعامل دارد، دچار مشکلاتی شده است.

راه حل های طلایی:

اولین گام را در اصلاح رفتار خود بردارید، اولین الگوی کودکان در زندگی پدر و مادر آن ها می باشند، این موضوع را از تقلید های کوچکی که از شما می کنند، می توان فهمید.

شما بهتر از همه کودک خود را می شناسید، اگر رفتار ناشایستی از فرزند خود مشاهده کردید و می دانستید چگونه آن را برطرف کنید، اول با یک فرد آگاه مانند مربی مهد کودک یا افراد با تجربه مشورت کنید. به کودکان خود در هنگام انجام کار های درست توجه کنید، این کار رفتار خوب آن ها را تقویت می کند.

در هنگام انجام کار هایی که باعث جلب نارضایتی شما می شوند با دریغ کردن او از توجه خود و اخمی ملایم، نارضایتی خو را اعلام کنید. با کودکان خود همانند دوستی کوچک برخورد کنید، اما نگذارید احترام بین شما از بین برود تا راحت تر مشکلاتش را با شما در میان بگذارد.

اگر رفتار های آرام شما افاقه نکرد می توانید او را از بعضی چیز ها محروم کنید. مثل حضور در جمع به مدتی کوتاه و.. در صورت تکرار کار زمان را افزایش دهید.

هیچ وقت دست به گفتن  کلماتی که مصادق کودک آزاری هست نزنید.(مانند: من دیگر دوستت ندارم یا من دیگر مادرت نیستم) در زمانی کوتاه ناراحتی خود را در مورد رفتار ناشایست کودک با او در میان بگذارید. کودکتان را همیشه مشغول انجام کاری کنید یا به او مسئولیت های واقعی دهید تا احساس بهتری را لمس کند. خود را به جای کودکتان بگذارید و بهترین رفتاری که می توانید را در آن لحظه نشان دهید.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

دندان در آوردنِ نوزاد اگرچه برای پدر و مادرشان هیجان‌انگیز است، اما کودک کمتر از این تغییر ظاهری که ایجاد می شود خوشحال است.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

با ظاهر شدن نشانه‌های رشد دندان روی لثه های کودک، نوزاد با احساس درد و بی تابی، ورم و آب ریزش دهان روبروخواهد شد. همچنین ممکن است در خوابیدن و خوردن هم برای مدت کوتاهی دچار مشکلاتی شود.

 دندان در آوردن کودکان دوره ای بسیار مهم و البته پردردی برای کودکان است. به راحتی می توان درک کرد که شکافته شدن لثه برای بیرون زدن دندان چقدر دردناک است.

علائم دندان در آوردن:

نوزادان با هم دیگر متفاوت هستند و نمی‌توان فرمول خاصی را برای همه‌ آن ها ارائه داد، اما به طور کلی نشانه‌هایی وجود دارد که شما با توجه به آن ها می‌توانید دلیل ناراحتی نوزادتان را متوجه شوید. نیش زدن دندان‌های شیری در کودکان معمولا با علائمی شبیه سرماخوردگی همراه است.

یکی از اولین نشانه‌های دندان در آوردن سرازیر شدن آب دهان کودک است. نوزادی که اولین دندان‌هایش در راه است، آب دهان فراوانی تولید می‌کند و زمین و زمان را نیز خیس می‌کند.

کسی به طور کلی نمی‌داند چرا کودکان در این زمان بزاق دهان بیشتری را ترشح می‌کنند، اما از نظر علمی تاحدودی ثابت شده که لثه‌های متورم و افزایش حرکت ماهیچه‌های دهان میل به جویدن و گاز زدن را در کودکان بیشتر می‌کند و این امر باعث می‌شود غدد بزاقی تحریک شده و بزاق بیشتری را تولید کنند.

ممکن است در این دوره احساس کنید کودک‌تان بی‌قرار‌تر و بد اخلاق‌تر از قبل شده، خوب نمی‌خوابد و استراحت کافی ندارد، اشتهایش کم شده، بهانه‌گیری می‌کند و تب خفیف و آبریزش بینی نیز دارد. اگر مطمئن هستید سرما نخورده، نگران نباشید.

 این ها همه از علائم نیش زدن اولین دندان‌هاست. با توجه به تشابه علائم نیش زدن دندان‌ها با سرماخوردگی، بهتر است پیش از هر اقدامی با پزشک معالج مشورت کنید تا مطمئن شوید راه درست را در پیش گرفته‌اید.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

کاهش درد دندان در آوردن در کودکان

  حوله لطیف و بابونه: 

یک حوله نرم و لطیف کوچک را با چای بابونه مرطوب کنید و آن را در فریزر قرار دهید تا کمی سفت شود. بابونه به آرام شدت لثه ها کمک می کند و علاوه بر آن بافت حوله و سردی آن به کرخت شدن لثه ها و بهتر شدن آن ها نیز کمک می کند.

مسكن‌ها:
اگر هيچ يك از اين موارد در مورد كودك شما كارساز و چاره ساز نبود، نياز به يك كاهش دهنده درد داريد. معمولاً پزشكان مصرف داروهايي مثل استامينوفن را در این مواقع توصيه مي‌كنند، اما دقت داشته باشيد كه هيچ‌گاه به شيرخواران زير سه ماه بدون تجويز پزشك هيچ دارويي ندهيد.

 در مورد نوزادان شش ماهه، مي‌توانيد با نظر پزشك مسكن‌ ديگري استفاده كنيد. به خاطر داشته باشيد كه اين داروها مي‌‌توانند معده را تحريك كنند و مشكلاتي را در کودک به وجود آورند؛ مثل بالا آوردن غذا و شيري كه نوزاد خورده است.

آسپرين يكي ديگر از مسكن‌هاست، اما نبايد كودكان، نوجوانان و جوانان زير ۱۹ سال به طور سرخود از آن استفاده كنند. آسپيرين را به كودك خود ندهيد و آن را روي لثه‌اش نماليد، چرا كه ممكن است باعث بروز يك بيماري خطرناك (سندرم ري) شود و زندگي‌اش را تهديد كند.

 هویج تازه: 

دقت داشته باشید که هویج نباید یخ زده باشد. حتما از هویج کامل استفاده کنید تا کودک نتواند آن را گاز بزند و در گلویش بپرد. بهتر است از هویج های بزرگ وبسیار سرد استفاده کنید که در آرام کردن درد و التهاب لثه به کودک کمک کند.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

این که چرا کودکان در بعضی از موارد می‌ترسند، مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. برخی از محققان عوامل زیستی و محیطی را به عنوان علت برخی از ترس‌ها در کودکان عنوان کرده‌اند و برخی دیگر عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی و سایر عوامل را مطرح کرده‌اند.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

در برخی اوقات ترسی که کودکان از خود نشان می‌دهند به یک نیاز روحی و روانی ارتباط دارد. مثلا کودکی که ترس از مدرسه را نشان می‌دهد، ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به والدین خود داشته باشد و ترس او در واقع ریشه در این وابستگی کودک دارد.

 تقریبا همه آدم‌ها حس ترس را در خود تجربه کرده‌اند. البته در مورد بعضی افراد این حس موقتی و گذرا است. اما گاهی اوقات هم به یک ترس همیشگی و آزاردهنده تبدیل می‌شود، که زندگی طبیعی فرد را به کل مختل می‌کند. هر چند روان‌پزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی می‌دانند، اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونه‌ای از حالت اعتدال و عادی خود خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فوبیا تبدیل می‌شود.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-گاهی والدین می‌توانند الگوهای ویژه‌ای از ترس را به کودکان خود آموزش و انتقال دهند. برای مثال مادری که از حشرات می ترسد، همین ترس خود را به کودک نیز منتقل می کند.

۲- جدایی از مادر، خانه، سایر اعضای خانواده و دوستان

۳- ترس از گم شدن در مدرسه، بیمارستان و مراکز مختلف دیگر

۴- دادن پاسخ‌های اشتباه به سوالات کودک

۵- تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است باعث ترس کودک از مراکز بهداشتی و فرآیند درمان شود. مثلا به کودک گفته شود: «اگر غذا نخوری، می‌گم دکتر آمپولت بزند».

۶- رشد نا مناسب عاطفی و مغزی کودک

۷- ویژگی‌های شخصیتی خود کودک نظیر، عوامل زیستی، سرشتی و آمادگی‌های فطری اولیه و داشتن بدنی آسیب‌پذیر و نحیف.

ترس از کابوس در کودکان:

رویاهای بد و کابوس، نمونه ی مشخصی از کشمکش های کودک با تفاوت های بین واقعیت و تخیل است. شاید کودکان نتوانند کابوس ها و خواب های خود را به زبان بیاورند، اما ناراحتیشان را از آن کابوس ها با این رفتارها نشان می دهند، مکرر از خواب بیدار می شوند، جیغ می زنند یا گریه می کنند، داستان های نامفهوم درباره آنچه دیده اند می گویند یا از خوابیدن می ترسند.

کودک را بعد از کابوس، با کمک وسایل مورد علاقه اش مانند پتو یا عروسکش آرام کنید. به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش هستید. اگر او به طور مداوم کابوس های بسیار وحشتناک می بیند، با پزشک معالج صحبت کنید. ممکن است کودک دچار هراس شبانه شده باشد که جای نگرانی ندارد و مشاورت با یک پزشک می تواند مشکل را حل کند.

ترس از جدایی در کودکان:

 طبیعی است که وقتی مراقب اصلی کودک او را تنها می گذارد، مضطرب و نگران شود و بترسد. یک خداحافظی خوب. همیشه او را پیش یک مراقب آشنا و مورد اعتماد خود بگذارید و هر دفعه یک خداحافظی مختصر و زیبا داشته باشید. قبل از این که بروید و کودک را ترک کنید، او را سرگرم انجام کاری کنید. حتما از او خداحافظی کنید و یکدفعه ناپدید نشوید. می توانید هنگام خداحافظی به او اطمینان دهید که حتما بر می گردید. وقتی از او جدا می شوید، تمام سعی خود را بکنید تا همان لحظه دوباره برنگردید.

درمان‌های پزشکی: 

گاهی کودک از نظر جسمی دچار ضعف‌های بدنی شده است و این ضعف زمینه را برای ترس کودک ایجاد کرده است. اختلالات غدد و ترشحات اضافی ممکن است با تأثیر بر سیستم بدن سبب مشکلات و اختلالاتی چون ترس در کودکان شوند.

برای درمان ترس در کودکان چه باید کرد:

روان شناسان برای کاهش ترس‌های کودکان راه های زیادی را پیشنهاد می‌کنند. آن ها در مرحله اول به والدین توصیه می‌کنند که در رفع مشکل کودک عجولانه تصمیم نگیرند. عجله و شتابزدگی آن ها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد.

این ترس معمولا به تدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند. توصیه بعدی روان شناسان این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد، اما خود کودک چنین احساسی را نسبت به ترس های خود ندارد و نمی‌تواند غیر منطقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

تغذیه کودکان در سال های ابتدایی زندگی زمینه ساز رشد و سلامتی آن ها در زندگی آینده است. بنابراین تغذیه در این دوران اهمیت ویژه ای پیدا می کند.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش اول

بچه‌ها در یک سال اول عمرشان رشد نسبتا سریعی دارند، به‌طوری که اگر موقع تولد وزن‌شان سه کیلو باشد تا پایان سال اول به ۹ تا ۱۰ کیلو می‌رسند. طبیعی است که برای داشتن چنین رشد سریعی به انرژی بسیاری هم نیاز دارند و بیش‌تر غذا می‌خورند، اما با ورود به سال دوم سرعت رشد بچه‌ها کاهش پیدا می‌کند و این روند کند تا نزدیکی‌های سن بلوغ هم ادامه می یابد. پس اگر فکر می‌کنید کاهش میل و اشتهای بچه‌های دو ساله و بزرگ‌تر نسبت به غذا خوردن به‌خاطر بدغذایی است دچار سوءتفاهم شده‌اید.

چند نکته رفتاری مهم در تغذیه کودک:

والدین باید در هنگام غذا دادن به کودک خود مواردی را رعایت کنند که باعث افزایش اشتها و ترغیب کودک به خوردن غذا شود. چند نکته شامل:

۱-دادن وقت كافی در زمان صرف غذا بسیار مهم و ضروری است و باید از شتاب و عجله درهنگام غذاخوردن پرهیز كرد.

۲- دادن غذای یكنواخت و تكراری به کودک سبب بیزاری می شود. حتی اگر غذایی كه مورد علاقه ی كودك است، پشت سرهم و تكراری به كودك داده شود، از خوردن آن خودداری خواهد كرد.

۳- نخوردن برخی از غذاها ممكن است به علت تقلید كودك از اطرافیانش باشد.

۴- خستگی كودك جزمهم ترین عامل از بین بردن اشتهای اوست. بهتر است بعد از استراحت به كودك غذا داده شود.

۵- آب میوه ی طبیعی بهتر از نوع آب میوه های صنعتی آن است چرا كه به نوع صنعتی آن ماده ی قندی، رنگ و ماده ی معطر اضافه شده است.

رفتار پدر و مادرها:

اولین معلم تغذیه هر کودکی مادر اوست. بچه‌ها تا قبل از شروع غذای کمکی تصوری درباره طعم‌های غذاهای مختلف ندارند و در درجه اول مادرها هستند که باعث شکل‌گیری ذائقه کودکان می‌شوند. اگر شما از همان اول طعم خوراکی‌های چرب، شور یا خیلی شیرین را به فرزندتان چشانده باشید، چه‌طور انتظار دارید که او در سه یا چهار سالگی سبزیجات آب‌پز را بدون نق‌نق و بهانه‌گیری بخورد؟

اصولا کودکان موجودات مقلدی هستند و از کوچک‌ترین رفتارهای پدر، مادر و اطرافیان‌شان تقلید می‌کنند. بنابراین عادت‌های غذایی خانواده بر بچه‌ها هم اثر می‌گذارد و بدغذایی بچه‌های کوچک معمولا انعکاسی از روش‌های نادرست تغذیه‌ای خانواده است که با روش‌های مقابله‌ای غلط والدین بدتر هم می‌شود.

خودمختاری در کشیدن غذا: 

محققان براساس تحقیقات خود می‌گویند: این که به کودکان اجازه بدهیم برای خودشان غذا بکشند، آن‌ها را ترغیب و تشویق می‌کند تا انواع تازه ای از غذاها را امتحان کنند. وقتی غذای اعضای خانواده کشیده شده روی میز قرار می‌گیرد، بچه‌ها هرگز توانایی درک علایم گرسنگی را پیدا نمی کنند. توصیه محققان این است که اگر تحمل کمی ریخت و پاش را دارید، به بچه‌ها اجازه بدهید خودشان غذایشان را بکشند. 

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

زنگ تفریح قبل از غذا خوردن کودک:

برنامه ریزی برای بازی قبل از وعده‌های غذایی، می‌تواند به بیشتر غذاخوردن بچه‌ها کمک بسیاری کند. محققان دریافتند، وجود یک زنگ تفریح پیش از ناهار، مصرف سبزی و میوه‌ها را در کودکان تا ۵۴ درصد افزایش می‌دهد. 

ظاهر غذا را باب میل کودکان درست کنید: 

اصولا بچه ها سبزیجات نمی خورند، چون سبزیجات نه مزه خاصی دارد نه ته دلشان را می گیرد. اگر می خواهید برای مثال فرزندتان سبزی بخورد، آن را در کنار مواد غذایی سیر کننده سرو کنید.
سعی کنید بشقاب غذا را آن گونه که دوست دارد، تزیین کنید. مثلا اگر فرزندتان گوجه فرنگی را در سالاد کنار می گذارد، آن را رنده یا پوره کنید و به سس سالاد بیفزایید.

به زمان گرسنگی او توجه کنید: 

فرزندتان بهتر از شما می داند گرسنه است یا نه. اگر او را مجبور به خوردن کنید، تنظیم اشتهای درونی او به هم می ریزد. اگر فقط چند قاشق غذا می خورد و بعد دلش دسر می خواهد، به او سخت نگیرید. اجازه بدهید لذت خوردن در او شکل بگیرد.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش اول

بسیاری از کودکان، از رفتارهای بد و ناپسند خود آگاهی ندارند و باید به آن ها آموزش هایی را در این زمینه دهیم. آموزش آداب معاشرت به کودکان یعنی این که، نه تنها چه کاری را کودک باید انجام ندهند، بلکه باید چه کاری را انجام دهند. آموزش آداب اجتماعی به کودک را هر چه زودتر آغاز کنید، تا به شکل رفتاری خودکار در کودکان پدیدار شود.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش دوم

فرزندان ما سرمایه‌های آینده جامعه، کشور، والدین و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در تربیت و پرورش آن ها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.

هنگام صحبت:
کودکان شما باید یاد بگیرد در زمان صحبت با دیگران داد و ستد های کلامی داشته باشند، نه اینکه فقط خودشان صحبت کنند؛ پس برای این کار لازم است:
۱-با نهایت ادب و احترام به حرف دیگران گوش دهند و میان حرف هایشان نپرند.
۲- فقط منتظر نباشند برای صحبت کردن نوبت به آن ها برسد، بلکه با دقت به حرف های طرف مقابل گوش بدهند.
۳- از طرف مقابل سوال هایی درخصوص حرف هایی که می شنوند، بپرسند تا علاقه خود را به حرف های او نشان بدهند.
۴- سر میز غذا به هیچ وجه از موبایل و تبلت استفاده نکنند و به جای این کار با دیگران ارتباط برقرار کنند. شما هم به عنوان پدر و مادر گوشی تلفن همراهتان را کنار بگذارید و قدری به صحبت های دیگران گوش بدهید.

آموزش آداب معاشرت به کودکان:

پدر و مادر ها باید راهنمای اجتماعی و رفتاری کودکشان باشند و در کنار آن ها وقت بگذارند و اهمیت دهند.

طبق نظر برخی از روانشناسان: والدین، از سنین کم، سلام و خداحافظی کردن را به کودکان آموزش دهند و به صورت عملی، کمک به دیگران، عذر خواهی کردن، احترام به بزرگترها، گذشت و فداکاری را با رفتار مناسب به فرزندانشان در موقعیت مختلف بیاموزند.

والدین باید رفتارهای قابل قبول کودکشان را تشویق و تحسین کنند و در راه تعلیم این آداب صبور باشند، زیرا راه نسبتا زمان بری را پیش روی دارند.

آداب و معاشرت را نمی توان به کسی تحمیل کرد، اما می توان با آموزش دادن به کودک به یک روش زندگی تبدیل کرد.

والدین در هنگام صحبت کردن، خوب حرف بزنند و از لغات عامیانه کمتری استفاده کنند تا الگوی مناسبی برای کودکان خود باشند.

آموزش آداب معاشرت و ارتباط برقرار کردن با دیگران:

یکی از مهم ترین مهارت های اجتماعی که کودک شما می تواند یاد بگیرد، این است که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کرده و به آن ها سلام کند و ارتباط اولیه را با آن ها برقرار کند. اول، باید بر تماس چشمی تاکید داشته باشید. برای اینکه یک کودک این کار را راحت تر انجام دهد، به آن ها بگویید تا ببینند که چشمان طرف مقابل شان چه رنگی دارد. پاسخگویی ساده به پرسش های رایجی مانند «حالت چطور است» و «چیکار می کنی» و این گونه تمرینات می تواند به کودک شما کمک کند، که پاسخ های این سوالات را با اعتماد به نفس بیشتری داده و حصول ارتباط را تسهیل کنند. نظارت شما نیز می تواند برایش اطمینان حاصل کند که آن ها اطلاعات مازادی در مورد خود به طرف مقابلشان نمی دهند.

در آموزش آداب معاشرت  به کودک خود ثابت قدم و صبور باشید:

شیوه های یادگیری آداب معاشرت می توانند زمان بر باشند. به یاد داشته باشید زمانی که کودکان رفتارهای خوب دارند، آن ها را ستایش و تشویق کنید و هنگامی که آن ها این گونه عمل نمی کنند، به سادگی به آن ها تذکر دهید که آن ها باید از کلمه یا رفتار مناسب تری استفاده کنند. عمل آموزش آداب معاشرت را با ذکر مثال و مصداق برای آن ها دنبال کنید. بنابراین مادامی که اصول اولیه را به کودکان القاء نموده و برای بهبود آن ها تلاش می کنید، ادب به یک عادت تبدیل خواهد شد و فرزندانتان در سنین بالاتر با اطمینان بیشتری در جامعه حضور خواهند یافت.

آمارها نشان می دهد بیشتر کودکان مدت ها قبل از ورودشان مدرسه با جعبه جادویی آشنا شده اند. تا جایی که حتی دو سوم نوزادان و کودکان نوپا هم به طور متوسط روزانه دو ساعت تلویزیون تماشا می کنند، درحالی که این وضعیت در کودکان بزرگتر شدت بیشتری دارد، به طوری که آن ها نه تنها به تماشای کارتون ها و برنامه های تلویزیونی قناعت نمی کنند، بلکه خود مجهز به سیستم سیار سی دی کارتون و برنامه کودک های مختلفی هستند، که امکان استفاده از آن باید در هر مکان و هر زمان از شبانه روز نیزبرایشان امکان پذیر باشد.

همواره پزشکان توصیه می کنند که کودکان زیر دو سال نباید تلویزیون تماشا کنند و کودکان بزرگ تر از دو سال نیز باید حداکثر روزی دو ساعت تلویزیون تماشا کنند. بنابراین تماشای زیاد تلویزیون در کودکان آن ها را در آینده با مشکلات مختلفی روبرو می کند.

عوارض تماشای زیاد تلویزیون در کودکان:

محققان در جدیدترین تحقیقاتی که در خصوص کودکان داشته اند، متوجه شده اند تماشای بیش از حد تلویزیون در سن دو سالگی، می تواند بر عادات غلط غذایی در ۱۳ سالگی تاثیر گذار باشد و موجب ایجاد مشکلات تغذیه ای در آن ها شود. 
محققان علوم پزشکی در دانشگاه مونترال کانادا اعلام کردند کودکان دو ساله که بیش از حد تلویزیون تماشا می کنند در بزرگسالی، بیشتر از دیگران به مشکلات تغذیه ای دچار می شوند و عملکرد آنها در مدرسه نیز بسیار ضعیف تر خواهد بود .

 از تماشای تلویزیون و ویدئو هنگام بازی کردن، اجتناب کنید

کودکان به زمانی برای بازی و ارتباط با دوستان‌شان بسیار احتیاج دارند، در این مواقع تلویزیون تنها مانع برای آن‌هاست. یک قانون ثابت در خانواده خود بگذارید و از دیگر والدین نیز بخواهید تا زمانی که کودک شما برای بازی به خانه آن‌ها رفت، به قانون «ممنوعیت تلویزیون در زمان بازی» شما احترام بگذارند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

الگو پذیری کودکان:                        

ذهن کودک مانند لوح سفیدی است که روی آن هیچ خط و شکلی کشیده نشده است، بنابراین کودک به راحتی به وسیله رنگ، شکل، حرکات، رفتار و فلسفه این کارتون‌ها تأثیر می‌پذیرد و حتی امیال و آرزوهایش را از طریق ابراز احساسات و بیان افکار نسبت به تصاویر کارتونی دنبال می‌کند؛ در واقع کودک به وسیله کارتون‌هایی که ساعت‌ها وقت خود را برای تماشای آن صرف کرده، در سراسر زندگی تأثیر می‌پذیرد و از آن ها جهت فکری و روانی می گیرد و حتی یاد می‌گیرد که چگونه در زندگی نقش داشته باشد.

معمولا کودکان از بین شخصیت های انیمیشن هایی که می بیند، الگوهای خودشان را انتخاب می کنند و با همسان‌سازی، الگوبرداری و همانندسازی رفتار، الگوها را در حرکاتشان اجرا و تقلید می‌کنند، مثلا پوشش نامناسب شخصیت های انیمیشن باعث الگوبرداری غلط و مغایر با فرهنگ کشور در کودکان می شود یا مشاهده قهرمان انیمیشن در حال مصرف سیگار، الگوی نادرستی برای آنان است.

از این رو می توان گفت سازندگان کارتون در کشورهای مبدا، گاه از روی غرض ورزی و حتی گاه بدون عمد، فرهنگ، ارزش و هنجارهایی را به تصویر می کشند که با افکار و فرهنگ کودک مصرف کننده سایر کشورها تفاوت و تضاد  بسیاری دارد و بی تردید در این صورت اندیشه ی کودکان از اصالت فرهنگی خویش دور شده و مواجهه با دوگانگی و تضاد شخصیتی و فرهنگی حتمی خواهد بود.

یک برنامه خوب تلویزیونی چه ویژگی های را دارد:
– بچه حوصله اش سر نمی رود
– او را به گوش دادن و سوال پرسیدن تشویق می کند
– به او کمک می کند تا لغات بیشتری یاد بگیرد
– احساس خوبی نسبت به خودش پیدا می کند
– عقاید، نظرات و چیزای خوبی به او یاد می دهد

کودکان نوپا و پیش دبستانی تمایل دارند که هرچیزی را لمس کنند دست هارا به دهان ببرند و نزدیک به هم بازی کنند. بنابراین شما در حال مبارزه ای از پیش تعیین شده هستی، هرچند اگر اطلاعات بیشتری در زمینه بیماری های کودکان داشته باشید آمادگی بیشتری برای شناسایی عواملی خواهید داشت که سبب درد و رنج کودکان می شود و در نتیجه به او کمک خواهید کرد که خیلی زود سلامتی خود را بدست بیاورد.

بیماری های شایع در کودکان + بخش اول

ویروس سینسیشیال تفسی:

کودکان زیر دو سال بسیار مستعد ابتلا به این بیماری هستند. ویروس سینسیشیال تنفس ریه های کودک را درگیر میکند و در گروه ها و بیماری های کودکان قرار دارد. در بیشتر موارد، علائم این بیماری می توانم برای نوزادان زودرس و کودکانی که سیستم ایمنی آن ها ضعیف می باشد و مشکلات قلبی دارند، به طور جدی مسئله ساز شود و سبب ایجاد برونشیت یا ذات الریه شود. سالانه حدود۱۵۰۰۰کودک به دلیل ابتلا به آرسی وی در بیمارستان بستری می شود.

در صورت مشاهده کردن علائمی مانند خس خس کردن سینه کودک تنفس سریع یا تلاش برای نفس کشیدن، عدم نوشیدن مایعات، سستی و بی حالی شدید یا بروز سایه های آبی رنگ در دور لب ها یا داخل دهان کودک، فوری با پزشک کودکان تماس بگیرید.

بیماری التهاب دهان:

علامت هشدار دهنده این بیماری تاول دردناک در ناحیه دهان و گلو است. به طور عمده این بیماری در طول فصل تابستان یا پاییز بروز پیدا می کند و به شدت سرایت پذیر بوده و از طریق سرفه، عطسه و موارد دفعی بدن از کودکی به کودک دیگر منتقل می شود.

جراحات این بیماری اغلب همراه با جوش های قرمز رنگ روی دست ها و کف پا پدیدار می شوند که هفت تا ده روز روی بدن باقی می مانند. اگر کودک شما احساس خارش در پوست دارد به او قرص ایبو پروفن یا استامینوفن بدهید. تاول های گلوی او را با قطعات یخ تسکین دهید اما از دادن نوشیدنی های اسیدی مثل نوشابه به کودک خودداری کنید. مراقب کمبود آب بدن کودک باشید، زیرا برخی از کودکان به دلیل احساس ناراحتی در گلو از نوشیدن آب جلوگیری می کنند.

التهاب چشمی:

هوشیار باشید، این بیماری می تواند به سرعت انتقال پیدا کند. این تورم بافت روی پلک ها که ورم چشم هم نامیده می شود، علائم آن شامل قرمزی، ریزش آب زرد رنگ از چشم، تاری دید و پوست پوست شدن اطراف چشم ماست. عامل ایجاد التهاب چشمی در کودکان کم سن و سال اغلب یک عفونت باکتریایی است که باید با قطره های آنتی بیوتیک درمان شود و فرزندتان نباید ۲۴ ساعت بعد از درمان به کلاس درس بازگردد او را مجبور کنید که به طور منظم دست هایش را بشوید و از لمس کردن چشم ها و استفاده مشترک از حوله ها، پتو ها یا بالش ها خودداری کند تا بقیه افراد خانه به این بیماری مبتلا نشوند.

بیماری های شایع در کودکان + بخش اول