برچسب: قصه کودکانه صوتی

بازی های حرکتی و بازی های تعادلی سبب بهبود اختلال هماهنگی رشدی درکودکان می شوند. بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی های حرکتی کودکان، قبل از مدرسه و برای بهبود اختلال های رشدی و تقویت مهارت های حرکتی، برنامه های تمرینی برای استفاده از بازی برای تقویت تعادل در کودکان اجرا شود. 

کودکان از آغاز تا بلوغ، مراحل مختلف رشد را پشت سر می گذارند و به مدد حس و جنبش درباره محیط اطراف خود به تجربه می پردازند. همین که کودک در انجام فعالیتی موفق شود، به تلاش بیشتر برای پرداختن به دیگر تکالیف برانگیخته خواهد شد. در نتیجه حس اعتماد به نفس در کودک پدید می آید و می کوشد تا کارهای سخت تری را انجام دهد و به این وسیله به سطح یادگیری شناختی می رسد.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

راه رفتن به جلو، عقب و پهلو:
کودکان به سمت هدف در نظر گرفته شده در یک مسیر مستقیم یا منحنی که بر روی زمین مشخص شده است حرکت می‌کند، مسیر ممکن است پهن یا باریک باشد، اما مسیر باریک‌تر، تکلیفی اصولا مشکل‌تر است. مسیری که مستلزم راه رفتن با پنجه پا یا پاشنه پا است در مقایسه با راه رفتن در فضاهای وسیع وظیفه ای دشوارتر می‌باشد. گام برداشتن آهسته درمقایسه با گام برداشتن سریع مشکل‌تر و سخت تر است. راه رفتن بدون کفش و جوراب دشوارتر از راه رفتن با کفش است. کودکان باید در همان دوره به عقب و پهلو راه بروند.

نگه داشتن کتاب:

یک کتاب روی سر کودک خود بگذارید و بخواهید مسیری را بدون این که کتاب بیفتد، طی کند. برای چالش بیشتر مدل راه رفتن را هر دفعه تغییر دهید، سریع راه برود، به پشت راه برود و …  

اگر با گروهی از کودکان بازی تعادلی کتاب را انجام می‌دهید، بازی را به صورت مسابقه داشته باشید. بچه‌ها را به گروه‌هایی مناسب تقسیم کنید، همانطور که کتاب  روی سرشان هست با موزیک دور اتاق قدم بزنند و برقصند. وقتی کتاب از روی سرشان افتاد باید بی‌حرکت سرجایشان بایستند. برای خارج شدن از حالت بی حرکت یکی از هم تیمی‌ها باید کتاب را از روی زمین برداشته و مجدد روی سر کسی که بی حرکت شده، قرار بدهد. نفری که کمک می‌کند باید تمام مدت که کتاب را از روی زمین بر می‌دارد، تعادل خودش را حفظ کند تا کتاب خودش نیفتد. قبل از شروع بازی تعادلی ، کمی تمرین داشته باشید.

بازی تعادلی راه رفتن روی بند:

بازی جذاب ومناسب برای حفظ تعادل، راه رفتن روی بند است. پس از قرار دادن نخ طناب روی زمین از کودک‌تان بخواهید سعی کند دقیقا روی خط راه برود و تعادلش را حفظ نماید. پاشنه یک پا را جلوی پنجه پای دیگر بگذارد و همینطور به جلو رود.

نشستن و برخاستن:
کودک بر روی زمین با زانوها در حالی که نوک پاها بر روی سطح زمین قرار دارد می‌نشینند. از او خواسته می‌شود که بلند شود و بنشیند. تمرین‌ها تغییر می‌کنند، به این شکل که ابتدا از کودک خواسته می‌شود این کار را با پا بدون استفاده از دست و سرانجام با چشم‌های بسته و باز انجام داد.

پریدن و چرخیدن:
از کودکان خواسته می‌شود که بپرند، پاها را از یک دیگر باز کنند و دست‌ها را بالای سرشان ببرند و دست بزنند. برای تغییر این فعالیت، کودک می‌تواند چرخش‌های ربع دایره، نیم دایره و تمام دایره را داشته باشد یا این که به چپ، راست، بالا و پایین ببرد.

والدین کودکان باید به طور معمول از نشانه های سرطان در کودکان آگاهی لازم را داشته باشند. آن ها باید متوجه علایمی باشند که مدت زیادی طول می کشند و از روند طولانی و بدتر شدن علایم غافل نشوند، اما این آگاهی نباید افکار والدین را مغشوش کرده و حتی تب ساده کودکان خود را به عنوان یکی از نشانه های سرطان تلقی کنند. سرطان خون نوعی از سرطان است که بیشتر در کودکان بروز می کند و اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود با هزینه کم و روش های سبک درمان می شود.

چند مورد از نشانه هایی که، نشانگر سرطان در کودک است:

۱-حالت تهوع که بیشتر از هفت روز در کودک به طول بیانجامد و در هنگام برخاستن کودک از خواب در صبح بدتر شود. تهوعی که باعث اختلال خواب کودک و بیدار شدن او از خواب شبانه شود و هم چنین تهوعی که همراه با سردرد باشد باید به دقت توسط پزشکان ارزیابی شود.

۲- اگر تب کودکان بیشتر از ۱۴ روز به طول انجامید و هیچ کدام از والدین و پزشکان قادر به بیان دلیلی برای آن نباشند، انجام آزمایش کامل خونی و سایر تست‌ها به منظور ارزیابی حضور یا عدم حضور سرطان در کودکان، امری ضروری محسوب می‌شود.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

۳- سایر نشانه‌های معمول که ممکن است زنگ هشدار و علامت حضور سرطان در کودکان باشد شامل فعالیت بسیار کم، کاهش اشتها، خونریزی آسان، کوفتگی و راش‌های قرمز رنگ پوستی، تغییرات سریع در بینایی، بزرگ تر شدن کبد، طحال و یا کاهش وزن می‌باشند.

ALL لوکمی لنفو بلاستیک حاد:

شایع‌ترین سرطان طب اطفال است و در مواقعی که بیماران در ریسک استاندارد باشند، پاسخ به درمان بالاتر از ۸۷ درصد است. در این بیماری گلبول‌های سفید و سلول‌های خونی رشد غیرطبیعی دارند و به صورت نارس از مغز استخوان رها شده و کیفیت طبیعی سلول‌های خونی طبیعی مغز استخوان را ندارند. در این سرطان سلول‌های دفاعی (لنفوسیت‌ها) رشد و تمایز غیرطبیعی پیدا می‌کنند.

علائم:

تب، کم خونی، خون‌ریزی از لثه و بینی، خون‌ریزی‌های زیر جلدی، درد و گاهی تورم مفاصل، بزرگی کبد، طحال و غدد لنفاوی از علائم شایع این بیماری است. اکثر بیماران با علائم اولیه مشابه سرماخوردگی و عفونت‌های معمول مراجعه می‌کنند و گاهی بیمار تنها علائم بی‌حالی و خستگی زودرس دارد. بنابراین اگر علائم با درمان‌های اولیه بهبود نیافت، لازم است بررسی‌های تکمیلی با نظر متخصص انجام شود.

روش‌های درمانی این بیماران شامل شیمی درمانی و در موارد خاص رادیوتراپی است.

تومور مغزی:

تومورهای مغزی دومین تومور شایع طب اطفال است و در صورتی که در مراحل ابتدایی تشخیص داده شود، امکان کنترل و درمان موثر با درصد بالا وجود دارد. شایع‌ترین آنها مدولوبلاستوم، اپاندیموم، گلیوم و آستروسیتوم است.

علائم:

سردرد (به ویژه سردرد صبحگاهی)، استفراغ، اختلال در تعادل و راه رفتن، اختلالات رفتاری، تشنج (به ویژه تشنج مقاوم به درمان) از علائم شایع این بیماری است. این علائم به عوامل متعددی از جمله محل تومور و سرعت رشد تومور بستگی دارد.

روش‌های درمانی این بیماران جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی است. جراحی جهت نمونه برداری وتشخیص نوع تومور و همچنین برای کاهش حجم تومور انجام می‌شود.

یکی از مسائل بسیار مهم و پیچیده تربیتی که اکثر پدران و مادران در آن دچار تردیدند، چگونگی برخورد با آنان با کارهای نادرست کودکان است، به طوری که بیشتر اوقات والدین متحیر می مانند که در مقابل خطاها و کج خلقی های فرزندانشان و روی برتافتن آنان از توصیه ها و راهنمایی ها چه واکنشی نشان دهند. اگر در مقابل کارهای زشت و ناپسند آنان سکوت کنند کودکان بر خطاهای خود افزوده و جسارت بیشتری پیدا می کنند، و اگر عکس العمل نشان داده و فرزندان را تنبیه کنند چه بسا که مشکلات دیگری هم بیافرینند. 

تنبیه کودکان + بخش دم

در مورد تنبیه فرزندان یک رای باشید:

تنبیه کردن کودک به معنای اصلاح کردن و آگاه کردن می باشد و اگر والدین به وسیله تنبیه فقط خشم خود را فرو نشانند، دیگر به معنای تنبیه نیست زیرا باعث اصلاح رفتار کودک نمی شوند.

تنبیه کردن نادرست کودکان می تواند آسیب های روانی و تبعاتی مانند فرار از مدرسه، بزهکاری، اعتیاد یاعدم پیشرفت شغلی برای کودکان به همراه داشته باشد. مهم ترین نکته در تنبیه کودکان یک نظر بودن والدین بر سر تنبیه کودک خود است .

تنبیه بدنی به ایجاد فاصله میان والدین و کودک منجر می شود. فرزندانی که به والدین خود، به عنوان مربی تنبیه کننده می نگرند ، بیشتر از آن ها دوری می کنند ، از آن ها می ترسند و در نهایت به پدر و مادر خود به عنوان قدرتی دوست داشتنی احترام نمی گذارند.

دلیل دیگر بی علاقگی بسیاری از روانشناسان به تنبیه بدنی به عنوان روش تربیتی ، این است که این روش به ندرت موثراست. در میان صدها مراجعه کننده ای که از آن ها در مورد تنبیه بدنی سوال می شود، اکثر آنان در نهایت اذعان می داشتند که تنبیه بدنی پاسخگونیست این کار اغلب منجر به تنبیه بیشتر و سخت تر شده و شکاف عمیق تری میان کودک و پدر به وجود می آورد..

اثرات تنبیه روی رفتار کودکان:

تنبیه کودکان به افزایش رفتارهای نادرست در آن ها منجر می‌شود. تنبیه کودکان آن ها را عصبانی می‌کند و در لاک دفاعی خود فرو می‌برد. تنبیه ترشح هورمون‌ آدرنالین و سایر هورمون‌های مرتبط با واکنش‌های جنگ، گریز را در بدن کودکان آغاز می‌کند و انگیزه‌‌ی استدلال منطقی و همیاری را سرد می‌کند.

کودک در مواجهه با تنبیه به سرعت رفتارِ «بد» منجر به تنبیه را فراموش می‌کند، آن ها حتی وقتی دارند احساسات تلخ پس از تنبیه را طی هفته‌های آینده پردازش می‌کنند، چیزی از دلیل اصلی تنبیه‌شان به یاد نمی‌آورند. اگر قرارباشد کودکان از تنبیه، درسی بیاموزند آن درس دروغ‌گویی و پرهیز از به دام افتادن دوباره خواهد بود.

با تنبیه کودکان بین خودتان و آن ها فاصله زیادی می‌اندازید و از تأثیر و نفوذتان بر روی آن ها می‌کاهید. تنبیه کودکان حتی ضریب هوشی آن ها را پایین می‌آورد، زیرا تا زمانی که به طور تمام و کمال احساس امنیت و مصون بودن از خطر نداشته باشند، ذهن‌شان برای یادگیری آزاد نخواهد بود. به زبان ساده تنبیه هرگز روشی مؤثر برای بار آوردن انسانی مسئولیت‌پذیر، باملاحظه و شاد نیست. تنبیه کودکان به طور کلی درس‌های نادرستی و نامناسبی به آن ها یاد می‌دهد.

روش های تنبیه مناسب برای کودکان:

۱-بسیار مهم است که در تنبیه کودکان خود، به کودک ابراز علاقه هم بکنید تا کودک بداند این رفتارنادرست باعث نشده که محبت شما نسبت به او کم شود. به عنوان مثال با حالت جدی و ناراحت به کودک خود بگویید: «با اینکه خیلی دوستت دارم، ولی این کارت رو اصلا دوست ندارم، تو خیلی بچه خوبی هستی ولی این کاری که کردی اصلا کار خوبی نیست.» وقتی در حالت تنبیه این جملات را به کار می‌بریم به کودک می‌گوییم که ما مشکلی با او نداریم و همیشه در هر شرایطی دوستش داریم ولی به خاطر کار اشتباهش ناراحتیم و بهتر است کودک بداند به خاطر چه موضوعی تنیبه شده.

۲-  از کلام خود استفاده کنید. روبه‌روی کودک خود بنشینید و مستقیم در چشم‌های او نگاه کنید. داد نزنید، بلکه با صدایی جدی و محکم به او بگویید کاری را که انجام داده است، دوست نداشتید. حتما به کار زشت کودک اشاره کنید، نه این که خود او را مورد سرزنش و توهین قرار دهید.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

تنبیه کودکان + بخش دم

یکی از مسائل بسیارمهم و ضروری  که ذهن بیشتر پدر و مادر های جوان را به خود مشغول می کند، این است که باید کودکشان رادر اتاق خواب خودشان بخوابانند یا این که او را از همان ابتدای کودکی  به خوابیدن دراتاقش عادت دهند. اضطراب و نگرانی از این که مبادا برای کودک اتفاقی پیش آید و مادر متوجه آن نشود، باعث می شود بسیاری از مادران کودکشان را در تخت خواب خودشان بخوابانند.

خوابیدن در کنار کودک یا با کودک خوابیدن یا خواب خانوادگی، اسمش را هر چه می خواهید بگذارید، این نحوه خوابیدن بدان معناست که کودک به جای تنها خوابیدن در اتاق یا تخت مختص به خود، در کنار والدینش می خوابد.

مطالعاتی که در سراسر جهان صورت گرفته حکایت از آن دارد که بسیاری از خانواده ها و به خصوص خانواده هایی که دارای یک یا چند کودک هستند با هم و در کنار یکدیگر به خواب شبانه می روند و نکته جالب توجه این است که در بسیاری از کشورها این روند در حال افزایش است.

تصمیم به خواباندن کودک کنار خودتان، بیشتر یک تصمیم شخصی است و درست یا غلط بودن این کار زیاد تحت تأثیر یک روش کارشناسی در تربیت کودک نیست، بنابراین تصمیمی که برای خانواده‌های دیگر مفید است، شاید مناسب و قابل اجرا برای شما نباشد.

برخی از کارشناسان به دلیل سلامت روحی و ایمنی کودک، مخالف خوابیدن کودک در تخت خواب والدین هستند، اما برخی نیز با این نظر موافق نیستند.

 تقویت حس اعتماد به نفس در کودک:
بسیاری از روانشناسان کودک بر این عقیده اند که خوابیدن پدر و مادر در کنار فرزندانشان حداقل یک نتیجه مثبت به همراه خواهد داشت، که آن چیزی نیست جز تقویت حس اعتماد به نفس در کودک.

 شاید در ظاهر این گونه به نظر برسد که این دسته از کودکان به دلیل وابستگی های عاطفی که با والدین خود پیدا می‌کنند به تدریج حس اعتماد به نفس خود را از دست داده و تبدیل به کودکانی وابسته می‌شوند.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

 اما متخصصان اطفال نگاه تیزبینانه‌ای به این مقوله دارند. آنان می‌گویند: کودکانی که خوابیدن در کنار پدر و مادر را تجربه می‌کنند همواره از نوعی حس دلگرمی و اطمینان خاطر برخوردارهستند. آن ها افرادی با اعتماد به نفس بالا خواهند بود که می‌توانند قرار گرفتن در محیط‌های جدید و کسب استقلال فکری و رفتاری را بهتر از سایر کودکان پذیرا باشند.

چند راه کار برای  جدا خوابی فرزند:

راه کار ما برای این که فرزند در طول شب، عادت به شیر خوردن نداشته باشد این است که:

۱-کودک غذای سفره را کامل بخورد؛ خصوصاً شام.

۲- بچّه را در شب خسته بخوابانیم؛ یعنی بچّه را به زور نخوابانیم. بعضی از مادر ها بچّه را درشب به زور می خوابانند؛ در صورتی که اگر والدین زمان خواب کودک را تنظیم کنند و بچّه خسته شده باشد،خودش آمادگی خواب را در شب دارد.

۳- نکته ی سوّمی که باید والدین رعایت کنند، این است که فضای خانه رابرای خواباندن بچّه آماده کنیم.اگرپدر در پای تلویزیون و مادر در حال ظرف شستن به بچّه بگویند: برو بخواب! معلوم است که بچّه نمی رود و مقاومت می کند؛ لذا فضای خانه باید آمادگی برای خواب داشته باشد تا وابستگی فرزند نسبت به شیر مادر کم تر شود.

۴- ابتدا سعی کنید به اتاق کودک برسید و وسایل و اسباب‌بازی‌هایی را که او دوست دارد در آن قرار دهید. ساعاتی در روز به همراه کودک در اتاق او بنشینید و سعی کنید تمام قسمت‌های اتاق را به او نشان دهید و با او در اتاق بازی کنید. اگر اتاق کودک کمد دیواری یا قسمت‌های ناشناخته‌ای دارد، آن‌ها را به کودک نشان داده و سعی کنید علاقه‌ای بین کودک و اتاق شخصی‌اش برقرار کنید.

خطرات احتمالی خوابیدن کودک در کنار والدین:

نهادهایی نظیر کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی در آمریکا و آکادمی طب اطفال این کشور همپای بسیاری از سازمان های مشابه در گوشه و کنار جهان نظر مخالفی نسبت به خوابیدن کودک در کنار پدر و مادرش دارند. متخصصان این سازمان ها هشدار می دهند که خوابیدن والدین در کنار کودکان زیر دو سال خطر بروز مرگ ناشی از خفگی و سندروم مرگ ناگهانی نوزاد در خواب (SIDS) را افزایش می دهد.

با این حال انبوهی از کارشناسان در نقطه مقابل قرار داشته که می گویند اگر نکات ایمنی به خوبی رعایت شود، خوابیدن کودک در کنار والدینش هیچ خطری برای سلامت او به همراه نخواهد داشت.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که اگر قصد دارید خوابیدن در کنار نوزاد را در یک تخت تجربه کنید هیچگاه نباید او را به تنهایی بر روی تخت رها کنید، زیرا تختخواب های مخصوص افراد بزرگسال دارای حفاظ نبوده و هر لحظه امکان غلط خوردن نوزاد و سقوط او بر روی زمین وجود دارد.

پدرها و مادرها باید این نکته را در نظر داشته باشند که برخی از کودکان به خاطر مجازاتی که ممکن است بر اثر راستگویی و صداقت بر آن‌ها اعمال شود و ترس از این چنین مجازاتی، وادار به دروغگویی شوند. در چنین شرایطی والدین باید روی رفتار خود توجه بیشتری داشته باشند و برای چند لحظه خودشان را جای فرزندشان قرار دهند که اگر موضوعی را راست بگویند به ضررشان تمام می‌شود و یا خیر.

پدر و مادر باید الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشند:
هنگامی که پدر و مادر به یک دیگر دروغ می گویند، در واقع به کودک می آموزند که تو نیز می توانی این کار را انجام دهی. شنیدن دروغ های افراد بزرگسال به هنگام صحبت با تلفن نیز همین اثر را روی کودک دارد. به یاد داشته باشید که کودکان در چند سال نخست پس از تولد، تمایل شدیدی به الگوبرداری از پدر و مادر و سایر اعضای خانواده خود دارند.

ممکن است علت دروغگویی فرزندتان، رفتار خشن و عصبی شما به هنگام بروز اتفاقاتی مانند شکستن شییشه مربا و نظیر آن باشد. در چنین مواقعی به جای تنبیه و دعوا کردن او، می توانید بگویید: «خیلی حیف شد که مثلاً آن شیشه مربا شکست.

 من آن را خیلی دوست داشتم. اما به هر حال تو که تقصیر نداشتی، اتفاقی افتاد و شکست.» به این ترتیب کودک دیگر دلیلی برای ترس و در پی آن، دروغ گفتن نمی بیند و اگر بار دیگر اتفاق مشابه آن رخ دهد به راحتی حقیقت را خواهد گفت.

مقابله با دروغگویی کودکان، باید منجر به معذرت خواهی او شود:

این نکته که مقابله با دروغگویی کودکان باید منجر به معذرت خواهی شود، شاید در نگاه اول خیلی سخت گیرانه باشد، اما شما باید نوع برخورد خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که مجازات شما منجر به اصلاح رفتار فرزندتان شود. اگر فرزندتان پس از دروغ گفتن معذرت خواهی کرد  و از کار خود پشیمان شد، این امر نشانه آن است که فرزندتان در مسیر درستی قرار گرفته است، فقط زمان نیاز دارد تا کاملا اصلاح شود.

به هیچ عنوان انتظار نداشته باشید که فرزندتان در یک زمان کوتاه کاملا با شما صادق باشد، معمولا این امر به زمان زیادی نیاز دارد. از یاد نبرید که نباید با رفتار‌های پرخاشگرانه شرایط را برای دروغ گفتن کودک‌تان فراهم کنید. معمولا برخی از کودکان با دروغ گفتن سعی می‌کنند از خودشان در برابر رفتار والدینشان دفاع کنند.

تشویق کردن روشی موثر برای ترک عادت‌های بد کودکان:

از یاد نبرید که کودکان شاید با معنای واقعی دروغ آشنایی نداشته باشند و این کار به نوعی برایشان به عادت تبدیل شده باشد. همان طور که می‌دانید ترک عادت برای همه به ویژه کودکان کاری سخت و دشوار خواهد بود. از این رو با دادن هدیه به کودکان آن‌ها را تشویق کنید تا از این عادت زشت فاصله بگیرند.

پیدا کردن علت یا علل:

 دروغگویی مانند هر رفتار دیگری علل و انگیزه هایی دارد. برای مثال، دروغ های متعدد و پی در پی نشان دهنده اضطراب در کودک است.

بنابراین، ابتدا باید علل اضطراب در کودک را شناخت و با بر طرف کردن آن ها، دروغگویی را در کودک از بین ببرد. توجه به علت مهم ترین کاری است که والدین باید انجام دهند.

علل پیدایش دروغگویی در کودکان: 
١ . دروغ یک نوع انحراف از سلامت روحی و روانی است. بدین‌ترتیب وقتی والدین به صورت منطقی به نیازهای کودک خود پاسخ ندهند، کودک دروغگو می‌شود. 

٢.  ضعف شخصیت و مورد تحقیر واقع شدن کودک به وسیله والدین خود و اطرافیانش منجر به دروغگو شدن او می‌شود. 

٣.  وقتی از سوی والدین و اطرافیان به کودک توجه جدی نشود برای جلب توجه دیگران و والدین دروغ می‌گوید. 

٤.  داشتن والدین یا اطرافیان دروغگو، بدین‌ترتیب کودک از بزرگترها تقلید می‌کند. 

٥.  والدین و اطرافیان‌شان از آن ها انتظارات بیش از حد دارند، لذا کودک به خاطر ترس از انتقاد دروغ می‌گوید.