برچسب: قصه صوتی

رادیو قصه کودک برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتیو قصه صوتی کودکانه و داستان کودکانه با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

همه ما انسان ها در طول زندگی، ترس و استرس را به عنوان دو هیجان طبیعی و اصلی تجربه می کنیم. ترس ها و اضطراب ها, انسان ها را بر آن وا می دارد، که از خود رفتارهایی برای بقاء خود نشان دهند، محرک هایی که در افراد استرس و اضطراب ایجاد می کند در طول جریان رشد نیزتغییر می کند، می توان گفت ترس و اضطراب جزیی از زندگی طبیعی کودکان محسوب می شود مگر آن که خللی به زندگی کودک وارد کند.

استرس و اضطراب یکی از عوامل مهم اختلالت خلقی و عاطفی در کودکان است، استرس می تواند موجب افت تحصیلی و اختلال در ارتباط بین کودک و اطرافیان او شود و در دراز مدت در او ایجاد اضطراب و افسردگی کند.

امروزه بسیاری ازخانواده‌ها و والدین با این معضل مواجه هستند که موجب این موضوع زمینه‌ساز بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی در بزرگسالی خواهد بود، که برای جلوگیری از این بیماری در بزرگسالی ، والدین باید هر چه زودتر اقدام کنند.

استرس در کودکان:

 تشخیص استرس در کودکان توسط پدرو مادر کمک می‌کند تا آن‌ها هر چه زودتر عامل استرس زا را حذف کرده و سلامت فرزند خود را تضمین نمایند. استرس، یکی از مکانیسم‌های بدن برای کنترل و سازگاری بدن با رویدادهای دشوار و موقعیت‌های مشکل زاست.

این هیجان در همه افراد، حتی در کودکان وجود دارد. وجود مقدار کمی از استرس در کودکان مفید می‌باشد، اما استرس منفی، در دراز مدت منجر به آسیب‌های جسمی و روانی در او می گردد. استرس در کودکان از اهمیت زیادی برخوردار می‌باشد.

بچه های نازنین برای شنیدن قصه های صوتی کودکانه و قصه شب با صدای خاله قصه گو سمینا برای گروه های سنی (الف، ب، ج) به سایت رادیو قصه مراجعه کنید.

کودکان، بسیار بیشتر از بزرگسالان از استرس و اضطراب رنج می‌برند، به خصوص کودکانی که هنوز به ثبات محیطی نرسیده و به طور مداوم در معرض محیط‌های جدید و گیج کننده قرار می‌گیرند. همین مسئله، باعث شدیدتر شدن استرس در دید کودکان خواهد شد.

ارزش‌های کودکان به انتظارات بزرگسالان و هم سالان وابسته بوده و رفتارشان تحت تاثیر واکنش‌های آن‌ها قرار دارد. بنابراین، اگر عزت نفس و اعتماد به نفس آن ها توسط بزرگسالان ضربه بخورد، فشار زیادی تحمل خواهند کرد.

شناخت و بررسی استرس در کودکان:

کودکان به ویژه خردسالان شاید بدانند که احساس ناراحتی یا خشم و عصبانیت دارند، اما ممکن است ندانند که احساس استرس یا اضطراب دارند. با کودک خود صحبت کنید و از او درباره آنچه احساس بد نامیده می‌شود، مثل دل درد یا سر درد سوال کنید و سپس به او کمک کنید تا زمان شروع این احساس را تشخیص دهد و به شما بگوید. پس از تشخیص این احساسات بد باید به فرزندتان کمک کرده و او را نیز راهنمایی کنید تا استرس و نگرانی‌اش را کنترل کند.

ممکن است این کار در ابتدا برای کودک سخت باشد، اما به مرور زمان آسان‌تر خواهد شد. فقط سعی کنید با شناختن استرس کودکتان به او کمک کنید و از او حمایت و محافظت نمایید. وقتی کودک بتواند به شما تکیه کند و بداند که مورد حمایت شما قرار خواهد گرفت، قطعا احساس شادی و خوشحالی خواهد کرد.

انجام دادن فعالیت های آرامش بخش:
شما به عنوان والدین نمی توانید تمامی اضطراب های کودکانتان را از بین ببرید اما می توانید توسط فعالیت های آرامش بخش مقداری از استرسآن ها را کم کنید. برای مثال در پارک بازی کنید، به کلاس های یوگا بروید، و یا هر نوع فعالیت آرامش بخشی که هر دو با هم می توانید انجام دهید به کودکتان آموزش دهید و آن را با هم انجام دهید و از انجام آن لذت ببرید.

رادیو قصه کودک از طریق قصه های صوتی و داستان های کودکانه سعی دارد که شبی آرام برای فرزندان شما به وجود آورد.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

خیلی از ما عقیده داریم با قرار دادن کودک در رابطه با موضوع ترسناک برای کودک، باعث از بین رفتن ترس کودک می شویم اما در حقیقت این کار منجر به ازبین رفتن اعتماد کودک نسبت ب ما می شود.

یکی از اشتباهات در رابطه با ترس کودکان نفی ترس کودکان است.استفاده از جملاتی مانند این که ترس نداره ،بزرگ شدی، بازخودتو لوس کردی و ….به کودک این پیام را می دهد که هیچ کس او را درک نمی کند وهیچ کس را ندارد و این موضوع باعث می شود اضطراب کودکان نیز بیشتر شود.

برخی از ترس‌ها در کودکان ریشه فطری دارد (ترس از صداهای مهیب) و برخی دیگر از همان ماه‌های اول و به صورت اکتسابی در کودک شکل می‌گیرد (ترس از حیوانات مثل سگ و گربه) و والدین برای جلوگیری از ترسو شدن کودکان باید خود الگوی شجاعت باشند.

ترس کودکان ممکن است ثبات و دوام نداشته باشد، زود پدید آید و زود هم از بین برود. گاهی ترس کودکان مبتنی بر واقعیت نیست یعنی از چیزی می‌ترسند که بی‌خطر است.

تفاوت کابوس و هراس شبانه:

 از هر چهار کودک، یک کودک بین سه تا هشت سال به مشکل کابوس‌های شبانه یا

«هراس شبانه» دچار است. هراس شبانه معمولاً یک ساعت پس از خوابیدن کودک اتفاق می‌افتد. کودک با ترس و وحشت از خواب بیدار شده و با وحشت فریاد می‌کشد اما گریه نمی‌کند. مدت این حالت بین پنج تا نیم ساعت متغیر است. اگر از آن‌ها درباره علت هراسشان سؤال کنید (در کودکان بالای سه سال) پاسخی ندارند و فقط به شما خیره می‌شوند. یکی از نکات حائز اهمیت درباره این کودکان آن است که صبح فردا هیچ خاطره ایی از وقایع شب قبل به یاد نمی‌آورند و این نشان دهنده آن است که به مشکل روانی یا احساسی دچار نیستند و فقط ترسی لحظه یی و گذرا باعث بیدار شدن آن‌ها از خواب می‌شود. این حالت با چند جلسه مشاوره به راحتی از بین می‌رود.

بچه های گل برای شنیدن قصه های صوتی کودکانه و قصه شب با صدای خاله سمینا برای گروه های سنی (الف، ب، ج) به سایت رادیو قصه کودکانه مراجعه کنید.

کابوس معمولاً در ساعت‌های نزدیک صبح سراغ کودکان آمده و آن‌ها را آشفته می‌کند. کودکان با دیدن کابوس از خواب پریده و آشفته به دنبال والدین خود می‌گردند – گاه با فریاد زدن و گاه با خوابگردی – تا خواب خود را برای آن‌ها تعریف کنند. هراس و نگرانی آن‌ها به سرعت از بین نمی‌رود، بنابراین به سرعت نیز نمی‌توانند بخوابند. کابوس‌های آن‌ها معمولاً حول یک موضوع بوده و ناشی از مشکلات و نگرانی‌های کودک در طول روز است. وقایع شب قبل را به خوبی به یاد می‌آورند. بهترین شیوه درمان مراجعه به روان شناس و حل مشکل کودک است. کابوس برخلاف هراس شبانه ناشی از مشکلات روحی – روانی یا عاطفی است و باید به سرعت به آن رسیدگی کرد.

والدینی که کودک را می‌ترسانند:

والدین نقش مهمی در ایجاد ترس در کودک دارند. پدر یا مادری که وقتی کودکش نمی‌خوابد به او می‌گوید: «اگر نخوابی میگم بیان ببرنت!» تخم ترس را در وجود فرزندش می‌کارد و کودک با شنیدن هر صدایی فکر می‌کند آمده‌اند او را ببرند یا مادری که مدام تهدید می‌کند، اگر اذیت کنی ولت می‌کنم میرم، وقتی کودک را به مهدکودک می‌برد با مقاومت و ناآرامی او مواجه می‌شود. چون این کودک می‌ترسد مبادا مادرش او را بگذارد و برود و دیگر هیچ وقت دنبالش نیاید. تأثیر چنین حرف‌هایی حتی از تنبیه فیزیکی بدتر است و آثار ماندگاری دارد.

به گفته ی یکی از روانپزشک ها: مادرها و پدرها نباید کودک خود را نگران کنند، گاهی مادرها وقتی می‌خواهند بیرون بروند برای این که اشک فرزندشان را نبینند، پنهانی از منزل خارج می‌شوند. در صورتی که باید از فرزندشان خداحافظی کنند، چون در غیر این صورت او فکر می‌کند مادر ناگهان غیب می‌شود و هر لحظه اضطراب و ترس دارد که مبادا مادرش او را ترک کند.

چطور بفهمیم ترس کودک طبیعی است:

اگر پدر و مادری با مراحل رشد آشنا باشند، می‌توانند بفهمند ترسی که در فرزندشان وجود دارد طبیعی است یا نه. اضطراب جدایی در کودک دو ساله طبیعی است، ولی اگر بچه دوازده ساله ای هنوز می‌خواهد پیش مادرش بخوابد، غیرطبیعی است و چنین رفتاری در این سن از او انتظار نمی‌رود. 

اگر ترسی غیرطبیعی در کودک خود مشاهده کردید، برای ماندگار نشدن آن حتماً به یک روان شناس کودک مراجعه کنید. درمان این ترس‌ها دارویی نیست، مگر این که با اضطراب شدید همراه باشد.

 چشم یکی از اعضای بدن انسان است که مهم‌ترین کارکرد را در شناسایی و کشف دنیای اطراف انسان‌ها دارد. رشد بینایی در لحظه تولد کودکان کامل نیست و این روند تا حدود ۲سالگی ادامه پیدا می کند. هم چنین مشکلات بینایی در میان کودکان بسیار شایع و رایج است اما با وجود این شاید کمتر مورد توجه قرار گیرند.

 با این که برخی مشکلات چشمی را می‌توان با تجویز عینک حل کرد، برخی دیگر به توجه و مراقبت‌های پزشکی بیشتری نیاز دارند و هر چه زودتر متوجه علائم آن در کودک شوید بهتر و مفید تر است.

اختلالات بینایی، نابینایی و کم بینایی، مشکلات در بینایی می باشند. این سه بیماری ها دلایل مختلفی دارند ولی اصلی ترین دلیل برای بروز آن ها ژنتیک می باشد.

تنبلی چشم در کودکان:

شیوع بیماری «آمبلیوپی» یا «تنبلی چشم»، ۴-۳ درصد است. علت تنبلی چشم کودکان، اختلال در سیر تکاملی مغز آنان است. در این اختلال ساختمان چشم کودک سالم است، ولی دید او بسیارکم است.

سیر تکاملی چشم در کودکان تا ۹ سالگی است. اگر تا قبل از ۹ سالگی کودکان، به هر دلیلی تصویر شفافی از محیط اطراف خود نداشته باشد، سیر تکاملی چشم کودک دچار مشکل شده و اصلاح آن به طوری غیرممکن می شود. هرچه کودک سن کمتری داشته باشد، احتمال تنبلی چشم بیشتر و درمان آن نیز آسان تر و سریع تر است.

تنبلی چشم در کودکان ممکن است ارثی نیز باشد. کودکانی که والدین آن ها دچار تنبلی چشم اند، ۶-۴ برابر بیشتر دچار تنبلی چشم می شوند.

کودکانی که زیاد سردرد می‌گیرند:
سردرد و خستگی چشم تنها جز علائمی نیستند که بیانگر خطاهای انکسار نور باشند. اگر اغلب اوقات این مشکل بعد از مطالعه یا دیدن تلویزیون رخ می‌دهد، می‌تواند نشانه چپ‌چشمی یا نامتقارن بودن عضلات چشم باشد.

آزمایش دقیق چشم با تجویز متخصص به‌راحتی می‌تواند به شناسایی این مشکل در کودک کمک کند. استفاده درست از عینک، تمرینات ویژه برای رفع ضعف عضلات و در پاره‌ای موارد جراحی می‌تواند به کاهش مشکل چپ‌چشمی کمک کند.

 مالش چشم‌ها، قرمزی، آبریزش و ترشحات نشانه آلرژی چشم است. این مشکل هم می‌تواند فصلی باشد و هم در تمام طول سال کودکان را آزار دهد. اما اگر کودک سابقه مالش چشم همراه با قرمزی و آبریزش داشته باشد به‌راحتی می‌توان آن را تشخیص داد. در اغلب موارد این مشکل با تورم مختصر مژه‌ها، قرمزی چشم‌ها و ترشح مختصر چرک همراه خواهد بود.

اختلال گلوکوم:

دو نوع اختلال گلوکوم در کودکان وجود دارد که می تواند بر بینایی آن ها تاثیر بگذارد. گلوکومی که در نوزادان دیده می شود و گلوکومی که می تواند در دوران نوجوانی بروز کند.

گلوکوم نوزادان که در اولین ماه های تولد قابل تشخیص می باشد دارای علائمی است، که والدین ممکن است موفق به تشخیص آن گردند. نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند ممکن است تمایلی به باز کردن چشم های خود در نورخورشید و روشنایی نداشته و سطح چشمان آنان نیز اشک آلود به نظر رسد. برخی از نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند دارای قرینه ای بزرگ بوده و دارای چشمانی هستند که در حد غیر معمولی درشت می باشد.

گلوکوم نوجوانان که در دوران بلوغ پدیدار می شود اغلب دارای علائم مشخصی نمی باشد. بنابراین این اختلال در نوجوانان ممکن است تنها زمانی تشخیص داده شود که تست بینایی انجام گرفته باشد. این اختلال در نوجوانان به صورت ضعف بینایی پدیدار می گردد.

اگر نوجوانان از مشکلاتی نظیر اختلال در دید جانبی و یا دید تونلی رنج برند والدین باید سریعا آنان را نزد یک متخصص ببرند. چراکه این اختلالات در زمان پیشرفت گلوکوم پدیدار می شود.

انسداد مجرای اشکی:

بعد از تولید اشک، مایع اشکی از دو منفذ نزدیک بینی در پلک بالا و پایین وارد کیسه اشکی و از آن جا وارد بینی شده و سپس حلق می شود و از حلق هم بلعیده خواهدشد. تولید اشک دائمی است و تخلیه آن هم در نهایت به صورت بلع است. اگر مجرای اشک بسته شود، اشک وارد حلق نمی شود و از کنار چشم سرازیر خواهدشد.

انسداد باعث می شود اشک تجمع یافته در کیسه عفونت کند و آبریزش چشم با ترشح توأم شود. چشم چنین کودکانی نیمه بسته و دارای ترشح است و اغلب مادران هم سعی می کنند ترشحات را تمیز کنند.

بیش از ۹۰ درصد انسدادها تا ۱ سالگی بهبود می یابند. به دلیل اینکه درمان قطعی به روش جراحی و مستلزم بیهوشیعمومی است و بیهوشی در کودکان کمتر از ۱ سال عوارض بیشتری دارد، پزشکان در این مواقع تا ۱ سالگی صبر می کنند و در صورتی که بهبود حاصل نشد با جراحی انسداد را از بین می برند.

 در این بیماری غشای نازکی مسیر را مسدود کرده است. جراح غشا را با میل های ظریفی از بین می برد و مسیر باز می شود. البته گاهی نمی توان مجرا را باز کرد و باید لوله ای در مجرای اشک کودک تعبیه شود. این لوله ها را بعد از چند ماه در می آورند.

برای انتخاب بهترین راه حل در مواجه با مشکلات رفتاری کودکان، پی بردن به دلایل آن رفتارها و حرکات ها اهمیت دارد. یکی از رفتارهای کودکان که بســیاری از پدر و مادر ها با آن مواجه می‌شوند، قهر‌کردن است. والدین باید این رفتار کودک را در‌صورت تکرار مداوم، کاملا جدی بگیرند و درصدد رفع این رفتارها بکوشند؛ زیرا ممکن است به‌صورت رفتاری دائمی در کودک تثبیت شود.

توجه داشته باشید در بیشتر مواقع رفتارهای کودکان آیینه رفتار بزرگسالان و اطرافیان است. قهر‌کردن کودکان نیز ممکن است آموخته‌شده از رفتار اطرافیان خود باشد. گاهی والدین در زندگی زناشویی خود و در‌مواقع ایجاد کدورت به‌جای صحبت و حل مشکل، به‌دفعات مکرر با یک دیگر قهر می‌کنند، که می‌تواند باعث یادگیری غیرمستقیم این رفتار در کودک آنان شود.

 همچنین ازآن جایی‌که یکی از شیوه‌های تنبیه کودکان، قهر کردن والدین با آن هاست، در‌صورت استفاده نادرست والدین از این روش، علاوه بر‌مفید و کارآمد نبـــودن آن می‌تواند باعث الگوبرداری کودک شـود.

برای پیشگیری از بروز این مشکلات، والدین باید مواظب رفتارهای خود با‌یک دیگر در‌جلوی فرزندانشان باشند. همچنین از روش قهر‌کردن با ‌کودک برای تنبیه و مقابله با رفتارهای نادرست او، در زمان و شیوه‌ مناسب استفاده کنند. این روش را مکرر به کار نگیرند؛ کودک را متوجه دلیل صحبت نکردن با او بکنند؛ مدت سکوت خود را محدود کرده و پس ‌از آن با‌ کودک ارتباط برقرار کنند؛ زیرا اگر زمان قهر طولانی باشد، این رفتار برای کودک کاملا عادی خواهد شد.

قهر کردن کودکان  با والدین خود نشانه چیست؟

قهر کردن رفتاریست که کودکان از پدر و مادر یا اطرافیان خود یاد می گیرند و اصولا برای برآورده شدن خواسته هایشان این عمل را تکرار می کنند، به همین دلیل بهتراست شما به عنوان والدین وقتی  کودکتان کار اشتباهی انجام می دهد مانند قهر کردن، به آن توجه نکنید درمقابل رفتارهای خوبش را تشویقش کنید و به کودک پاداش دهید.

گاهی کودکانی که دچار کمبود محبت و علاقه می شوند، برای جلب توجه نظر اطرافیان و والدین به این رفتار روی می آورند و به همین دلیل از خود بپرسید که آیا در رابطه دیگر رفتارهایش به او توجه داشته اید؟ به مرور زمان به کودکتان یاد بدهید برای بدست آوردن چیزی بهتر است صحبت کند و با قهر کردن چیزی را که می خواهد به دست نمی آورد .

باید به الگوهایی تربیتی که به کودکانمان آموزش می دهیم، توجه کنیم زیرا آن ها در این سنین در حال الگو برداری از اطرافیان می باشند پس داشتن یک الگو مناسب بسیار ضروری و از اهمیت بالایی برخوردار است.

رفتار درست بچه ها را تقویت کنید نه بد رفتاری شان را:

درخواست های مودبانه بچه ها و کودکان را تقویت کنید، نه نالیدن ها و فریاد زدن هایشان را یا سربه سر گذاشتن ها و کج خلقی ها و بد اخلاقی ها و قهر کردن هایشان را. سعی کنید بحث و گفت وگوهای آرامی که در بین تان وجود دارد را چندین برابر کنید، نه مجادله کردن و دعوا و پافشاری و جنگیدن هایی که گاه و بی گاه بین تان به وجود می آید.

تنبیه معقول در نظر بگیرید:

در برابر بچه هایتان از تنبیه هایی استفاده کنید که به آن ها بیاموزد که در برابر اعمال و رفتارشان مسئولند. بچه ها با تنبیه های معقول به خوب زندگی کردن ادامه می دهند. این تنبیه ها می توانند شامل محدود کردن و کوتاه کردن زمان های بیرون بودنشان باشد. فراموش نکنید وقتی از دستشان عصبانی هستید به هیچ عنوان تنبیه نکنید!

بچه ها به حرف های شما اعتماد دارند:

بچه هایتان را به شیوه ای تربیت کنید که در هر موقعیتی به مقتضای آن موقعیت رفتار کنند. به آن ها بیاموزید که تلاش کردن اساسی ترین چیز است. آن ها را در موقعیت های خوب تشویق کنید. وقتی شما فرزندتان را تشویق می کنید، آنها ایمان و اعتماد شما را به خودشان می بینند و در نتیجه به خودشان و توانایی هایشان ایمان می آورند و همین مسئله کمک می کند که کودکان کمتر قهر کنند.

باید این موضوع را در‌نظر داشت که والدین باید فقط به درخواست‌های نامعقول کودک خود پاسخ منفی دهند و از نهی کردن بی‌جا بپرهیزند. اگر پاسخ‌های منفی والدین بیش‌ازحد و نابه جا باشد، محیط پرفشاریو غیر قابل تحملی برای کودک ایجاد می‌شود، که کودک برای رهایی از این فشار ممکن است دست به انتخاب راه‌های مختلفی بزنــد.

 درصورتی‌که والدین به خواسته‌های نامعقول کودک پاسخ منفی دادند، به‌هیچ‌وجه نباید از موضع خود کوتاه بیایند. باید به کودک یاد‌دهند بهترین راه، صحبت کردن و مذاکره درخصوص خواسته‌ خود است ولی اگر پس‌ازآن، بازهم جواب منفی دریافت کرد، چاره‌ای جز پذیرش ندارد و با استفاده از قهر یا گریه راه به‌جایی نخواهند برد.

بهترین راهکار مقابله با رفتار قهرکردن کودک، توجه نکردن در آن لحظه است. والدین باید چهره‌ای کاملا آرام به خود بگیرند و بدون توجه به قهر‌کودک به کار و ارتباط خود ادامه دهند، تا این رفتار‌کودک به‌تدریج کمتر شود، توجه به قهر‌کودک و به‌اصطلاح، کشیدن ناز او در این زمان، باعث تقویت این رفتار و تکرار آن در دفعات بیشتری می‌شود.

همچنین والدین باید کاملا همسوی با یک دیگر رفتار‌کنند. گاهی یکی از والدین به قهر‌کودک بی‌توجهی می‌کند ولی دیگری رفتار عکس را نشان داده و درصدد دلجویی و توجه به کودک برمی‌آید که این رفتاری بسیار اشتباه و غلط است.

تشویق کردن و انرژی دادن به کودک هنگام انجام رفتار صحیح و مناسب باعث می شود کودک انگیزه بیش تری درجهت انجام رفتارها و اعمال مثبت و درست پیدا کند. پدر و مادر و اطرافیان باید به این نکته توجه بسیاری را داشته باشند که هنگام تشویق کردن، نباید به شخصیت کودک برچسب بزنند و فقط باید رفتار او را تحسین و تشویق کنند.

تشویق کودک باید به نوعی باشد که تصویر واقعی عمل کودک را نشان دهد و نباید شکلی اغراق آمیز و غیرواقعی را به خود بگیرد. تشویق جایگاه مهمی در اصول تربیتی در کودکان دارد. یکی از بهترین راه ها برای تشویق کودکان به رفتارهای خوب و صحیح، استفاده از جایزه دادن به کودک است.

تشویق و تحسین کردن کودک یکی از ابزارهای تربیتی مناسب است، که باعث شکوفا شدن کودک می شود. به شرطی که اصول صحیح آن را رعایت کینم . تحسین کودک اگر در مسیر درست و مثبت خود قرار بگیرد باعث می شود تا کودک بتواند استعدادهای درونی خود را شکوفا کند و در مسیر موفقیت آن ها قدم بردارد.

انواع پاداش و تشویق کودکان:   

به طور کلی از ۴ روش می توان کودکان را تشویق و تحسین کرد. هر کدام از این روش ها، یکی از ابعاد وجودی کودک را در بر می گیرد و بخشی از نیاز های او را تامین می کند. برای تقویت رفتارهای کودک بهتر است از هر چهار نوع پاداش و تشویق در موقعیت های مختلف استفاده شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

پاداش و تشویق احساسی:

کودکان نیز مانند همگی انسان ها نیاز به عشق و محبت دارند. توجه به کارهای خوب کودک و دیده شدن از نیازهای هر کودکی است.  در آغوش کشیدن کودک، تماس های چشمی، لبخند زدن، نوازش کردن و بوسیدن از بارزترین و مشخص ترین روش هایی است که والدین به کودک محبت تزریق می کنند.

 گاهی در جمع برای این که به طور مستقیم کودک را مرکز توجه خود قرار ندهید، می توانید با چشمک زدن ها یا لبخندهای رمزی بین خودتان، تایید و توجه لازم را به او بدهید. ایجاد اعتماد به نفس در کودکان کاملا به عهده خانواده است و اگر لطمه ای به اعتماد به نفس او وارد شود به سختی قابل جبران است.

پاداش و تشویق کلامی:

پاداش کلامی یکی از مهم ترین و موثرترین نوع تشویق کردن و پاداش است. کودک یا به طور کلی تمامی انسان ها در هر سن و سالی نیاز به شنیدن تعریف و تایید دیگران دارند.

 این مورد، مخصوصا در مقابل دیگران، به افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس کودکان کمک شایانی می کند و باعث ایجاد حس مفید بودن و ارزشمندی در او می شود.

پاداش و تشویق مادی:

این نوع پاداش شامل وسایلی است که کودکان به آن علاقمند هستند و همیشه از داشتن آن لذت می برند. اسباب بازی های متنوع، لوازم تحریر، لباس، خوراکی و حتی در بعضی از موارد پول. ترجیحا در این روش پاداش دهی لوازم و چیزهایی که کودک به آن ها نیاز دارد به عنوان پاداش داده شود. کودکان باید برای رسیدن به این پاداش ها تلاش کنند.

پاداش و تشویق تفریحی یا فعالیتی:

تفریحات و فعالیت های مورد علاقه کودکان نیز می تواند به عنوان پاداش و تشویق استفاده شود. در این مورد باید تفریحاتی که برای کودک لذت بخش و شیرین محسوب می شود، مد نظر قرار بگیرد. نه چیزهایی که پدر و مادر ها فکر می کنند لذت بخش است. برای مثال؛ پارک بردن، سینما رفتن، بازی مورد علاقه و یا خوردن یک بستنی و تنقلات می توانند به عنوان تشویق کودک استفاده شوند.

در برخی از مواقع هم گفته می شود که کودکان را نباید زیاد تشویق کرد چون باگذشت زمان رفتارهای درست و صحیحی که انجام می دادند، دیگر انجام نمی دهند و کم کم از موضوع فاصله می گیرند.

 بعضی دیگر عقیده دارند که کودک را باید زمانی تشویق کرد که لیاقتش را دارد. به این نکته هم باید توجه کرد که سخت گیری زیاد باعث افسار گسیختگی فرزندانتان  می شود .