نویسنده: someina

اغلب جوامع در جهان چند زبانه بوده و تسلط به چندین زبان، برای هر شخصی و جامعه ای که در آن زندگی می کند بسیار ارزشمند است. زبان پیوند نزدیکی با هویت، روند اجتماعی  شدن و نیز بیان فرهنگی داشته و در نتیجه نقش مهمی در زندگی کودک و بزرگ سالان است.

دو زبانه بودن آن قدر مزایای زیادی دارد که بسیاری از خانواده های دو یا چند زبانه هرگز نمی توانند تصور کنند که می توانند این زبان هارا از دست بدهند. اگر مهد کودک، مدرسه و جامعه دید مثبتی به چند زبانه بودن داشته باشند نقش ویژه ای در دوره رشد چند زبانه کودکان دارد.

مزایای دو زبانه بودن کودک:

1. کودکان دو زبانه بهتر میتوانند توجه خود را به اطلاعات مربوطه معطوف کنند کمترحواسشان پرت می شود.
2. کودکان دو زبانه خلاقیت بیشتری دارند و در حل مسائل پیچیده بهتر از یک فرد یک زبانه عمل میکنند.
3. اثرات پیری بر مغز در میان بزرگ سالان دوزبانه کمتر است.
4. در یک تحقیق ثابت شده است که شروع جنون در افراد دو زبانه ۴ سال دیر تر از افراد تک زبانه است.
5. افراد دو زبانه دسترسی بیشتری به افراد و منابع دارند.

صبر و بردباری:

پرورش و رشد کودک دو زبانه نیاز به صبر زیادی دارد. زمان های زیاد ی پیش می آید که والدین دچار تردید می شوند. همانند دیگر جنبه های پدر  و مادر شدن، آموزش زبان مادری   و یا زبان دوم نیز تعهدی بلد مدت است. فراز و فرود های زیادی دارد اما این را فرا موش نکنید که بسیاری از مواردی که برای شما پیش می آید برای والدین کودکان تک زبانه هم رخ می دهد.

بنابراین اگر کودک شما همانند دوستانش به سرعت به دو زبان مسلط نشد یا حرف نزد، نا امید نشوید. برعکس بر موقعیت او اصرار کنید و به رشد مغز او کمک کنید. او را دائما تشویق کنید و هر روز بر مقدار تشویق خود بیافزایید.

اگر پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت باشند باید به کودک خود با چه زبانی صحبت کنند:

وقتی پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت هستند توصیه می شود که هریک با زبان های خود صحبت کنند. زمانی که همه افراد خانواده در کنار هم جمع شده اند بهتر است به زبانی که همه تسلط دارند صحبت شود. این زبان می تواند یکی از زبان های مادری و یا پدری باشد و یا حتی یک زبان مشترک دیگر باشد. نکته مهم درباره این مورد این است که والدین به زبانی با کودک خود صحبت کنند که تسلط کامل به آن زبان دارند. در چنین خانواده ایی که معمولا رشد چند زبانه کودک برای والدین از اهمیت خاصی برخوردار است بهتر است که به کودک خود حمایت های لازم در جهت رشد هردو زبان داده شود.  

 درکل دنیا کودکان بسیار زیادی هستند که دو زبانه پرورش پیدا می کنند. گاهی دو زبانه بودن بسیار مهم و ضروری است، چون امکان دارد والدین کودک کاملا به زبانی در اجتماع آن ها صحبت می شود تسلط نداشته باشند. بنابراین کودک درخانه یک زبان و در مدرسه زبان دیگری را فرا میگیرد. گاهی هم  دو زبانه بودن یک انتخاب است و والدین می خواهند که فرزند آن ها زبان دیگری هم یاد بگیرد، حتی اگر خودشان زبان دیگری را یاد نداشته باشند . زبان دوم می تواند مزایای زیادی را دارا باشد.

آیا کودک میتواند دویا چند زبان را هم زمان یاد بگیرد:

بچه ها می توانند چندین زبان را به طور هم زمان یاد بگیرند. در بسیاری ازنقاط جهان کودک از همان ابتدا چند زبان را هم زمان فرا گیرد. برای رسیدن به هدف رشد چند زبانه کودک به یک مرحله عالی، مهم است که هم درخانه و هم در مهد کودک و مدرسه همه در این مورد نقش فعالی داشته باشند. بسیار لازم و ضروری است که همه ی افرادی که در دور و بر کودکان هستند کودک را در آموزش چند زبان هم زمان، تشویق و حمایت کند. خانواده های مهاجر می توانند برای برقراری ارتباط با آشنایان و دوستان خود، در کشوری که از آن مهاجرت کرده اند، زبان مادری خود را حفظ کنند. در چنین خانواده هایی کودکان می توانند امکانات گسترده ای در حفظ میراث فرهنگی والدین خود داشته باشند.

توافق خانواده در پرورش و رشد کودک دو زبانه:

همکاری و توافق  نظر خانواده جز اولین شرط ها در موفقیت، در پرورش و رشد کودک دو زبانه است. اگر شما و همسرتان زبان مشترکی ندارید، همسرتان ممکن است از این که شما و کودک با هم به زبانی صحبت می کنید که او بلد نیست احساس بدی پیدا می کند.

او از این زبان سری بین شما و کودک احساس نا امنی پیدا می کند، حتی والدینی هم که زبان مشترک دارند ممکن است در این مورد توافق نظر داشته باشند. در این مورد چاره ی کار، حرف زدن و مصالحه است. بسیار مهم و ضروری است که والدین به چاره ای برسند که برای هر دو قابل قبول است و برای کودک نیز مفید است.

برنامه عملی:

برنامه ای را برای پرورش و رشد کودک دو زبانه انتخاب کنید. روش ها و راه حل های زیادی برای این موضوع وجود دارد. یکی از بین آن ها انتخاب کنید و به آن پایبند بوده و عمل کنید. یکی از رایج ترین آن ها صحبت به یک زبان توسط هر والد است.

یکی دیگر از آن ها صحبت کردن کل خانواده به زبانی است که در موقعیت ضعیف تر است. در صورتی که هیچ یک از شما فرصت آموزش و ایجاد ورودی کافی برای فرزند خود را ندارید، راه دیگر استفاده از پرستار، کلاس های بیرون از خانه یا فامیل است.

کودکان از بدو تولد در جریان زندگی قرار می‌گیرند و در مواجهه با اطرافیان و محیط‌های اجتماعی به شکل‌های متنوعی جامعه پذیری و هنجار‌ها را یاد می‌گیرند. به تعبیر جان لاک، انسان‌ها در بدو ورود به زندگی دارای لوح سفیدی هستند که در جریان اجتماعی شدن، آموزش‌های مختلفی را می‌پذیرند. 

کودکان به خودی خود پیش زمینه خاصی در مورد زندگی ندارند و با تکیه بر حواس پنجگانه، مفاهیم را دریافت می‌کنند. آن‌ها خیلی زود می‌شنوند اما روز‌های اول در تشخیص چهره مشکل تاری دید دارند. به تدریج تشخیص چهره برایشان واضح و بدون حرکت یا پرش می‌شود.

کودکان بعد از مرحله نوباوگی، و یادگیری رفتار‌های شناختی، وارد فضای جدیدی مستقل از دنیای کودکانه می‌شوند. آن‌ها در مواجهه با بزرگسالان واکنش‌های متفاوتی را بروز می‌دهند. و به خاطر دقت و توجه بالایی که در این زمینه دارند خیلی زود تمام چیز‌هایی را که می‌بینند به سرعت یاد گرفته و تکرار می‌کنند.

در این دوره از زندگی کودکان یاد می‌گیرند که چگونه حرفشان را بزنند یا برای خواسته شان پافشاری کنند. تاثیر تربیت و برخورد والدین عنصری تعیین کننده در زندگی کودک محسوب می‌شود. در این سن کودکان یاد می‌گیرند که چگونه از خود دفاع کنند و در برابر مقاومت والدین سرسختانه بایستند.

کودک در ۶ ماهگی از نظر روانی، وابستگی شدیدی به مادر دارد. این مسئله در سنین ۲-۴ سالگی نیز اتفاق می‌افتد. کودک نیاز به مراقبت، درک و همراهی والدین دارد تا بتواند به عنوان فردی مستقل بار بیاید. اگر والدین در این دوره مهم به نیاز‌های روانی کودک پاسخ درستی ندهند یا از روی بی‌حوصلگی با او برخورد کنند، کودک تمام مشاهدات را در ذهنش ثبت می‌کند و در آینده نزدیک و آینده دور آن رفتار‌ها را به شکلی بروز می‌دهد. در حقیقت این رفتار‌ها بازخورد پاسخ نادرست و بی توجهی والدین است.

به خاطر این گونه رفتار‌ها عده‌ای از کودکان لجباز و پرخاشگر می‌شوند. در این شرایط والدین دیگر قادر به کنترلشان نیستند و جنگ اعصاب شروع می‌شود. آن‌ها در انجام کار‌های ساده‌ای مثل مسواک زدن همراهی نمی‌کنند بلکه والدین را با خودشان همراه می‌کنند.

کودک لجباز کودک مصمم

کودک مصمم، سرسخت و قاطع برای اهداف و خواسته‌هایش تلاش می‌کند. کاملا واضح است که مصمم بودنش از روی نادانی نیست. بلکه بیانگر قاطعیت و اراده قوی او است که می‌خواهد موانع را از میان بردارد و نکته مثبتی به شمار می‌رود. اما کودک لجباز برای دستیابی به هر چیزی پرخاش و از روی نادانی برخورد می‌کند. در انجام کار‌های ساده و بدیهی، در انتخاب لباس، غذا خوردن و هر چیزی واکنشی منفی از خودش بروز می‌دهد که بیانگر نوعی ستیزه‌جویی است.

کودکان لجباز چه ویژگی‌هایی دارند؟

برای جلب توجه حاضرند هر کاری بکنند تا کسی حرفشان را بشنود. در واقع با استفاده از لجبازی، روی خواسته‌اش پافشاری می‌کند تا دیده شود. حرکاتی که از این کودکان سر می‌زند نمایشی هستند. غد هستند و تمایل دارند که در هر کاری رئیس باشند. در واقع حرف حرف خودشان است. میل شدیدی به استقلال دارند و در صورت وجود هرگونه محدودیت کج‌خلقی می‌کنند. فقط کار‌هایی را انجام می‌دهند که خودشان بخواهند و برای جلب توجه، ممکن است لج دیگران را دربیاورند.

چگونه با کودکان لجباز برخورد کنیم؟

معمولا کودکان لجباز کار‌هایی را از روی عمد انجام می‌دهند که والدین در نحوه برخورد با آن‌ها دچار مشکل می‌شوند. پرت کردن قاشق، ریختن غذا، مدرسه نرفتن از جمله مواردی است که کودکان لجباز انجام می‌دهند. اینکه چرا و چگونه این کودکان رفتار لجبازی در پیش می‌گیرند، علل مختلفی دارد. خیلی از لجبازی‌ها ممکن است ریشه ژنتیکی داشته باشد یا در اثر برخورد ناصحیح والدین با کودک باشد. برای اطلاع از چگونگی نحوه برخورد با کودک دلبندتان، با سمینا همراه باشید:

فرصت شنیدن

در ارتباط با کودک لجباز، باید بدانید که این یک ارتباط دو طرفه است. شرایطی ایجاد کنید تا کودکتان بتواند حرف بزند. و احساسش را به شما بگوید. اگر بفهمد که شما به حرف‌هایش توجهی نمی‌کنید، حالت تدافعی به خود می‌گیرد و به کار‌ها ادامه می‌دهد. هنگامی که کودک به هر دلیلی از مکانیسم لجبازی استفاده می‌کند باید او را به یک گفتگوی صمیمی دعوت کنید تا صحبت کند. با این ارتباط گرم و صمیمی کودک احساس توجه و امنیت می‌کند و علت مخالفتش را توضیح می‌دهد. برای حل این تعارض، وقت بگذارید و به حرف‌هایش گوش کنید.

ارتباط نزدیک

اگر به کودکتان امر و نهی می‌کنید، توقع نداشته باشید که مطیع حرف شما باشد. کودکان به میزان قابل توجهی، در بسیاری موارد درک و فهمی بیشتر از بزرگسالان دارند. آن‌ها به خوبی متوجه این موضوع شده و با شما همکاری نمی‌کنند.

سعی کنید با کودکتان تماس بدنی ایجاد کنید. او را در آغوش بگیرید. توجه‌تان را نسبت به او ابراز کنید. هنگامی که  کودک اصرار دارد که کارتون تماشا کند، او را مجبور به خوابیدن نکنید. در کنارش بنشینید و علاقه‌تان به تماشای کارتون را ابراز کنید. کودک از ابراز همدلی شما استقبال می‌کند و تمایل بیشتری به مشارکت و فرمان‌پذیری نشان می‌دهد. یک رابطه نزدیک و محکم، باعث می‌شود کودک نافرمان احساس بهتری داشته باشد و حرف‌هایش را به شما بگوید.

حق انتخاب

کودک برای رشد و شناخت محیط پیرامونش نیاز به انتخاب و آگاهی دارد. گاهی اوقات والدین در این مورد زیاده‌روی می‌کنند، و در اکثر مواقع حق انتخاب را از کودک می‌گیرند. کودک بی‌نهایت نیاز به آزادی دارد و در صورت تامین این آزادی، احساس امنیت بیشتری می‌کند. برای بزرگ شدن و یادگیری، کودک حق انتخاب دارد پس او را محدود نکنید چون در آینده مجبور می‌شوید انرژی بیشتری صرف کنید تا این موارد را او به یاد دهید. هنگام خرید لباس و اسباب بازی، که از قابل توجه ترین انتخاب‌های کودک است، او را آزاد بگذارید که خودش انتخاب کند. اگر بر انتخاب خودتان پافشاری کنید او نیز بر انتخاب خودش پافشاری می‌کند و به این ترتیب یاد می‌گیرد که با شما این گونه رفتار کند. اگر به نظرش احترام بگذارید رفتارش قابل کنترل خواهد بود اما اگر نسبت به نظرش بی توجه باشید، صادقانه بگویم که قطعا با یک کودک لجباز سر وکار خواهید داشت. بهتر است آرامش خودتان را حفظ کنید تا ارتباط صمیمی‌تری در میان باشد.

برای انتخاب لباس یا اسباب بازی، در ابتدا خودتان چند مورد را در نظر بگیرید، و از کودک بخواهید از بین این‌ها یکی را انتخاب کند. این کار به انسجام ذهن کودک کمک زیادی می‌کند. اما اگر او را در یک فروشگاه بزرگ با اسباب بازی‌های متنوع قرار دهید، قطعا گیج و سردرگم می‌شود.

حفظ آرامش

گفتگو با کودک باید به صورت امن انجام شود تا کودک احساس سوء‌ استفاده نکند. اگر نتوانید با یکدیگر به توافق برسید، باید به عنوان بزرگ‌تر کنترل اوضاع را به دست بگیرید. نگذارید جنجال به پا شود. آرامش خود را حفظ کنید تا به یک نتیجه معقول برسید.

همکاری با کودک

والدین در ارتباط با کودک باید نسبت به لحن و زبان بدن دقت کنند، تا باعث آزار، لجبازی و بروز رفتار پرخاشگرانه او نشوند. با حالت دستوری با او صحبت نکنید. با مهربانی از او درخواست کنید، حتی بهتر است از خودتان مایه بگذارید و بگویید: « بیا با هم این کار رو انجام بدیم.». مشارکت و همکاری شما او را ترغیب می‌کند که کار‌ها را با اشتیاق یاد بگیرد و برای همراهی و کمک به شما مشتاق باشد.

احترام به کودک

ارتباط والدین و کودک در بستر احترام متقابل پیش می‌رود. اگر والدین به کودک احترام بگذارند، او نیز احترام می‌گذارد. اما اگر برای حرف‌شنوی، چیزی را به تحمیل کنید نتیجه عکس خواهد داد. بهترین نمود احترام برای کودک، توجه به احساسات و افکارش است. فرصت ابراز وجود در انجام کار‌ها مورد دیگری است که تاثیر زیادی بر رفتار و عملکرد کودک دارد. به هیچ عنوان به او در انجام کار کمک نکنید، بگذارید امنیت خاطر پیدا کند و متوجه شود که به او اعتماد دارید.

زاویه دید کودک

برای درک بهتر کودکتان، بهتر است خودتان را جای او بگذارید و از زاویه دید او به مسائل، لجبازی‌ها و ناراحتی‌ها نگاه کنید. این گونه قادر هستید بهتر او را در درک کنید و به خواسته‌هایش احترام بگذارید. اگر در انجام کاری آشفته است علت را جویا شوید. تکالیف و کار‌هایش را به بخش‌های جزئی تقسیم کنید تا بهتر بتواند تمرکز کند و فشار کمتری به وارد شود.

منزل آرام

کودکان مثل یک لوح سفیدیاگر هستند که به سرعت اطلاعات را در ذهن‌شان ذخیره می‌کنند و با همین سرعت یادآوری و تکرار می‌کنند. کودک در فضای آرام و امن منزل احساس امنیت و راحتی می‌کند. اگر کودک جروبحث یا رفتار عجیبی از والدین خود ببیند، باعث ایجاد جو متشنجی در منزل می‌شود که روی خلق و خوی او تاثیر می‌گذارد. و اگر والدین درگیر مشکلات و اختلافات عمیق باشند، موجب پرخاشگری و گوشه‌گیری اجتماعی او می‌شود.

در نهایت توجه به کودک، ایجاد حس امنیت و آرامش در منزل و درکنار والدین، تقویت حس مثبت در او و ارتباط کلامی محترمانه در سلامت روانی او موثر است.

سمینا، برای آگاهی بیشتر والدین نسبت به رفتار کودک‌شان، مطالب مفید و موثری را برای کاربران محترم قرار می‌دهد.

حرف زدن در کودکان امری بسیار مهم و ضروری است. بسیاری از والدین نمی دانند از چه سنی باید از کودک خود توقع حرف زدن را داشته باشند. توانایی صحبت کردن کودک از اولین کلماتی که به زبان می آورد تا سخن گفتن روان و شیرین او از اتفاقاتی که در مدرسه می افتد به تدریج افزایش می یابد. کودکان مهارت سخن گفتن را از شما و سایر اطرافیانشان می آموزند.

مغز کودک خود را نرمش دهید:

اصلا مهم نیست که کودک شما معنای کتابی را که برای او می خوانید را متوجه می شود و یا این که تک تک کلمات را می فهمد . از نظر محققان و پژوهشگران هر چه بیشتر با کودک خود حرف بزنید توانایی های مغزی او نیز بالاتر می رود.

طبق نوشته گاردین یکی از محققان، اگر هنگام خواب برای کودک خود کتاب بخوانید و درست از زمان تولد با آن ها شروع به صحبت کردن کنید، قدرت شان هر روز بیشتر از روز قبل می شود و همین تلاش ها بر توانایی تحصیلی شان هم تاثیر می گذارد.

طبق گفته پژوهشگران، بچه هایی که والدینشان زیاد با آن ها حرف نمی زنند در تست های زبان عملکرد خوبی را از خود نشان نمی دهند و حتی در ۲۴ ماهگی، حدود شش ماه از همسالان خود عقب تر به نظر می رسند.

با توجه به این بررسی ها این عقب بودن تنها محدود به دوران کودکی او نمی شود و شش سال بعد در مدرسه هم این کودکان مهارت های پایین تری را به نمایش می گذارند.

صداهای کودک قبل از ۱۲ ماهگی:

تا قبل از ۱۲ ماهگی نوزادان صداهای مختلفی را از خود تولید می کنند. که اگر چه در ظاهر معنا و مفهوم خاصی را دارا نیست، اما در واقع از روی همین صداهاست که می توان تشخیص داد که فرآیند رشد و تکامل زبانی و گفتاری کودک براساس مکانیسم درست و طبیعی پیش می رود یا خیر.

کارشناسان می گویند نوزاد تا قبل از ۱۲ ماهگی باید نسبت به صداها حساسیت کاملی پیدا کند و با شنیدن نام چیزها و افرادی که برای او آشنا است واکنش نشان دهد. توجه داشته باشید نوزادانی که با شور و شوق به محیط اطراف نگاه می کنند، اما نسبت به تغییرات صدا واکنشی را نشان نمی دهد احتمالا دچار مشکلات در سیستم شنوایی هستند.

در هر سنی بچه ها چه می گویند:

معمولا اولین علامتی که کودک شما قادر به صحبت کردن است در یک ماهگی ظاهر می شود. در این زمان نوزاد صداهایی مانند آه، او، ها و مانند این ها را می گویند که با گریه کردن کاملا متفاوت است. بعد از مدتی نوزادان شروع به گفتن کلمات بی معنی و یک بخشی مانند ما، دا، با و شبیه به آن می کنند و تا پایان چهار ماهگی هم خندیدن را به خوبی یاد می گیرند.

در نه ماهگی یا اندکی قبل کودک تان با گفتن مامان یا بابا شما را شگفت زده خواهد کرد، البته ممکن است او مخاطب این کلمات را به درستی تشخیص ندهد. در یک سالگی او پدر و مادر خود را به خوبی می شناسد و می تواند با گفتن مامان یا بابا آن ها را صدا بزند. البته او در این زمان خود را هم می شناسد و می فهمد که شما دارید با او صحبت می کنید.

از این زمان به بعد است که کودک شروع به ساختن لغتنامه مخصوص خود می کند و تا ۱۸ ماهگی می تواند تا ۱۰ کلمه را بیان کند، ولی بعضی از کودکان با استعداد و باهوش تا رسیدن به ۲۰ تا ۲۴ ماهگی بیش از ۵۰ کلمه را می توانند بگویند. هر کودکی با دیگری متفاوت است، اما در هر حال بهتر است از این زمان به بعد بیشتر مراقب گفتار خود باشید و کودک را بیشتر مورد توجه خود قرار دهید.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

اکثر نوزادان بین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شروع به راه رفتن می کنند. اما نوزادان ابتدا باید خزیدن را یاد بگیرند و بعد از آن چهار دست و پا راه بروند و بعد در مرحله ی آخر به راه رفتن برسند. این را به یاد داشته باشید که کودکان با هم متفاوت هستند. درنتیجه ممکن است کودک شما به تمرین بیشتری نیاز داشته باشد. مهم این است که او را تشویق کنید و راه رفتن را با او تمرین کنید.

علائم اولیه راه رفتن کودک:

۱-نشستن و چهار دست و پا رفتن: فرآیند نشستن در نوزاد اگر چه یک امر طبیعی و عادی به نظر می رسد، ولی باید دانست که نیاز به تکامل سیستم عصبی و در بخش نخاع و همکاری مناسب آن با ماهیچه های مختلف مانند ماهیچه های ناحیه پشت، کمر و لگن دارد.

فرآیند نشستن، پیش مرحله ای است برای به راه افتادن کودک. هر فردی قبل از راه رفتن باید بداند که چگونه بدون استفاده از دست، راست بنشیند. به طور متوسط نشستن در کودکان حدود شش ماهگی شروع می شود. مرحله ی نشستن معمولا هم زمان با مرحله ی چهار دست و پا کودک صورت می گیرد.

۲- خود را به بالا کشیدن: اگر به کودک حدود ۹ تا ۱۰ ماهه خود توجه کرده باشید، می بینید که این دسته از کودکان علاقمند هستند که دست خود را به یک میز یا صندلی گرفته و خود را به سمت بالا بکشند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

این کار آزمون و خطایی برای تقویت تعادل بدن و تقویت عضلات پا و هماهنگ کردن آن با قسمت فوقانی بدن می باشد. کودک در ابتدای این کار زمین می خورد و با شکست مواجه می شود. اما در نهایت با تلاش خود و به کمک وسایلی مانند میز و صندلی و تکیه بر آن می ایستد. در همین زمان است که کودک یاد می گیرد چگونه خود را کنترل کند و بر روی لگن خود بنشیند.

۳- استفاده از دست: یکی دیگر از مراحل راه رفتن کودک، استفاده از دست ها می باشد. کودک در این مرحله یاد می گیرد چگونه با کمک گرفتن از دست خود برای مدت اندکی هم که شده ایستادن را تجربه کند. کودک با کمک گرفتن از دست خود، حفظ تعادل خود را تقویت می کند.

کمک به کودک برای ایستادن:

 ۱-استفاده از اسباب بازی برای تحریک کودک برای ایستادن، یک اسباب بازی را دور از دسترس کودک قرار دهید به طوری که برای گرفتن آن نیاز به ایستادن داشته باشد.

۲- وسایل منزل را طوری قرار دهید که کودک بتواند با استفاده از آن ها راه برود، در واقع وقتی کودک شما یاد می گیرد با استفاده از وسایل دور خود راه برود، بهتر است دکوراسیون را برای امنیت کودک طراحی کنید تا بتواند به ارتفاعات نیز بدون خطر دست پیدا کند.

۳- یک اسباب بازی هل دادنی به کودک خود بدهید، اسفاده از اسباب بازی های هل دادنی به کودک کمک می کند بتواند راه برود همچنین حفظ تعادل و اعتماد به نفس کودک را افزایش می دهد.

۴- کودک را به حالت ایستاده نگه دارید، و اجازه دهید کودک انگشتان شما را بگیرد و خود را به سمت بالا بکشد تا بتواند بایستد. در این حالت می توانید از وزن او حمایت کنید. اجازه بدهید راه برود و شما نیز زیر بغل او را بگیرید.

۵- کودک خود را برای تلاش هایش تشویق کنید همه کودکان دوست دارند که پدر و مادر خود را خوشحال کنند و تشویق شوند، بنابراین برای ایستادن یا راه رفتن کودک خود و تلاش هایش او را تشویق کنید.  

بسیاری بر این باورند که خلاقیت استعدادی ذاتی است. اما خلاقیت یک مهارت کاملا یاد گرفتنی است. خلاقیت و بهره هوشی در همه بچه‌ها به یک اندازه نیست. خلاقیت به روش‌های مختلفی یادگیری می‌شود و فواید زیادی برای هماهنگی بین ذهن و جسم کودکان دارد. کودکی که این مهارت را دارد و آن را در خود تقویت می‌کند مهارت‌های حل مسئله، برخورد با مشکلات و انعطاف‌پذیری را یاد می‌گیرد. بهتر تصمیم‌گیری می‌کند و امکان بیشتری برای بروز احساسات دارد.

خلاقیت مستقیم روی قوه تخیل کودک اثر می‌گذارد. کودک خلاق به طور دائم کار‌های خلاقانه از خودش بروز می‌دهد در نتیجه اعتماد به نفس بالاتری دارد و به خوبی می‌تواند در مقابل درد مقاوم باشد. خلاقیت به کودک کمک می‌کند مهارت‌های اجتماعی را در خودش پرورش دهد.

راه‌های زیادی برای پرورش خلاقیت کودکان وجود دارد که بهتر است والدین از زمان کودکی پیگیر یادگیری و تقویت خلاقیت کودک باشند. خلاقیت کودک علاوه بر رشد فکری، شادی و سلامتی نیز به همراه دارد و کلید بزرگی برای موفقیت‌های پیش روی کودک است. خلاقیت در هر زمینه‌ای کاربرد دارد و به کار هنری و موسیقی ممحدود نمی‌شود. این مسئله در ریاضیات، علوم طبیعی و حتی هوش اجتماعی و هوش هیجانی نیز کاربرد دارد.

کودکان خلاق نسبت به تغییرات سازگارتر هستند، از تکنولوژی روز به روش خلاقانه خودشان استفاده می‌کنند و آن را تبدیل به فرصت‌های جدید می‌کنند.

ذهن خلاق، فکر خلاق می‌سازد و باعث عملکرد خلاقانه می‌شود. فردی که خلاقیت قوی دارد مسائل را متفاوت از دیگران می‌بیند و در هنگام بروز مشکلات به سادگی آن را حل می‌کند و دغدغه تصمیم‌گیری ندارد.

دوران کودکی برای فرزندان امروز بسیار تغییر کرده و همه چی از پیش تعیین شده و آماده است. اسباب‌ بازی‌های جدید و متنوع که براساس شخصیت‌های کارتونی ساخته شده‌اند همه چیز را برای سرگرمی کودک فراهم کرده‌اند. این دستور‌العمل‌های از پیش تعیین شده قوه تخیل کودک را ضعیف می‌کنند چون کودک برای هر سوال جوابی آماده در کنارش دارد به صرافت استفاده از خلاقیت نمی‌افتد.

بازی یکی از راه‌های بروز خلاقیت کودکان است. کودکان امروز خلاقیتی برای کشف یک بازی بروز نمی‌دهند و تخیل محدودی دارند. دنیای مدرن تمام فضای لازم برای سرگرمی کودک را فراهم کرده است. وقتی تخیل کودک به کار نیفتد و خلاقیتی بروز ندهد، کودک تبدیل به شخصیتی منفعل و بدون تغییر می‌ماند که کشش یادگیری ندارد و ترجیح می‌دهد که نقش‌های از پیش تعیین شده دیگران را اجرا کند.

روش‌هایی برای رشد خلاقیت کودکان

منابع لازم را برای کار‌های خلاقانه در اختیارشان قرار دهید

کودکان برای شروع بازی‌های خودانگیخته نیاز به زمان دارند تا با فکر کردن شخصیت‌ها و قوانین بازی را تعیین کنند و مواردی را به آن اضافه کنند. اگر والدین برای کودکان چارچوب و دستور‌العمل بگذارند، ساختار تخیل کودک غیرفعال می‌شود. فرصت و زمان مناسب در اختیار کودک خود بگذارید و نگران او نباشید.

فضایی مختص کارهای خلاقانه داشته باشید

یک فضایی در اختیار کودک بگذارید که در آن جا بتواند شلوغ‌کاری کند و نگران به هم ریختگی نباشد. این فضا لازم نیست حتما بزرگ باشد، خلاقیت در محیط‌های محدود بیشتر رشد می‌کند. بگذارید کودک در اتاقش راحت باشد و احساس کند پادشاه این اتاق است و کنترل آن در دست او است.

بسیاری از افراد فضایی را در پارکینگ یا زیرزمین برای کودک ایجاد می‌کنند تا بتواند نقش‌های متفاوتی را آن جا بازی کند و وسایل، لگو‌ها و اسباب بازی را در کنار خود داشته باشد.

سادگی را مد نظر قرار دهید

لزومی ندارد والدین خود را درگیر انتخاب وسایل بازی جدید برای کودک بکنند. بازی باید به وسیله خود کودک و با استفاده از لگو‌ها و چیز‌هایی که در دسترس دارد یا در منزل بی‌استفاده مانده طراحی شود. هر چه دست کودک در این زمینه خالی باشد بیشتر تخیل را به کارمی‌گیرد.

هدایای فرزندتان را مدیریت کنید

وسایل و هدایای کودک را در کشو یا جعبه‌هایی قرار دهید تا مدیریت آن برای کودک آسان باشد. اگر کسی از شما پرسید چه هدیه‌ای برای او مناسب است؛ لوازم هنری، اجزای ساختنی، وسایل کاردستی و گِل بازی را مثال بزنید.

خانه خود را به محل بروز خلاقیت تبدیل کنید

علاوه بر فضایی که برای انجام کار‌های خلاقانه در اختیار کودک می‌گذارید، سعی کنید فضای خانه را نیز متناسب با حال و هوای خلاقانه کودک آماده کنید. کودک نیاز به دستورالعمل شما ندارد. او فقط نیاز به یک مسیر باز برای تخیل دارد.

ایده‌پردازی را وسوسه کنید

کودکان را وسوسه کنید که نظرات خود را چه موافق، چه مخالف بیان کنند. در ذهنتان ایده‌های او را ارزش گذاری نکنید. برای کودک همین که تخیل کند و به خلق ایده بپردازد، تمرکز خلاقانه ایجاد می‌شود. مهم نیست ایده عملی است یا نه، مهم بروز ایده است. ارزیابی ایده در خلاقیت جایگاهی ندارد. کودکان باید هر چه می‌تواند تخیل کند.

به کودکان کمک کنید حواس خود را به کار بیندازند

هر چه بیشتر حواس کودک را درگیر کنید خلاقیت او بیشتر پرورش پیدا می‌کند. فضایی را فراهم کنید که بتواند حواس خود را به کار بیندازد. او را به سفر یا کتابخانه و موزه ببرید. عکس‌هایی از مناطق مختلف دنیا به او نشان دهید. مثلا با دیدن تصاویری از دشت‌های آفریقا از او بخواهید حیوانات آن جا را توصیف کند. بگوید چه بویی به مشامش می‌رسد. در هوای گرم حیوانات چطور زندگی می‌کنند.

کودکان را تشویق کنید شکست بخورند و اشتباه کنند

زمانی که کودک شهامت برخورد با شکست‌هایش را داشته باشد از قضاوت دیگران نمی‌ترسد و افکار خلاقانه‌اش را مهار نمی‌کند. بگذارید اشتباه کند و خیلی راحت آن را بیان کند. حتی خود شما با بیان اشتباهاتتان باعث عادی جلوه دادن اشتباه کردن می‌شوید و او سعی می‌کند نسبت به اشتباهش فکر کند. به اشتباهات خودتان بخندید و بگذارید او در کنار شما احساس راحتی کند و اشتباهاتش را با شما در میان بگذارد.

نوآوری و خلاقیت کودکان را تحسین کنید

دیوار‌ها را با کار‌های هنری آن‌ها بپوشانید و درباره هنرمندان محبوبتان با او صحبت کنید. از علاقه‌ای که به رشته‌های هنری دارید بگویید. اطلاعاتی که از حرف‌های شما کسب می‌کند به شناخت بهتر او از قضایا کمک می‌کند. گاهی اوقات در مورد تکنولوژی‌های جدید با او صحبت کنید و توئیتر خود را در کنار او چک کنید. آشنایی او در مورد بسیاری از موارد باعث رشد او می‌شود و تغییر را برایش هیجان‌انگیز می‌کند.

به کودکان آزادی عمل و اختیار بدهید

برای رسیدن به خواسته‌های قلبی خودتان فرزندتان را قربانی نکنید. به او آزادی عمل بدهید و بگذارید خودش انتخاب کند. نگران ادامه تحصیل او نباشید. هر کسی با تجربه و شناختی که در مسیر زندگی بدست می‌آورد، راه خود را پیدا می‌کند.

خط مشی تعیین نکنید

کودک را رها کنید تا خودش مسیر را پیدا کند. چارچوب و قوانین برایش قرار ندهید. بگذارید خودش قدرت تشخیصش را بالا ببرد. به نظر«پیاژه» بازی باید بدون دخالت بزرگسالان صورت گیرد تا قدرت رشد اخلاقی کودک را بالا ببرد. مجبور کردن او به رعایت قوانین، انعطاف پذیری ذهن او را کاهش می‌دهد. اعمال محدودیت‌ کودک را ضعیف و شکننده و ترسو بار می‌آورد.

از شما متشکریم که متن بالا را خواندید، لطفا هر‌گونه نقد و نظری دارید به ما اطلاع دهید. کامنت بگذارید یا از طریق تماس با ما برایمان ایمیل بفرستید. سمینا در راستای رشد کودکان و بروز خلاقیت آن‌ها مطالب را برای مطالعه شما دوستان تولید و جمع‌آوری کرده است. امیدواریم خوشتان بیاید.

به عنوان نکته آخر، فراموش نکنید که رعایت موارد بالا موجب رشد و خلاقیت کودک می‌شود. اما باید طوری عمل کنید که عملکرد کودک نیز کنترل شود و آزاد گذاشتن او منجر به سوء استفاده از موقعیتش نشود.