والدین تنها وظیفه ی تهیه نیازهای اساسی کودک مثل غذا و پوشاک و … را ندارند، بلکه باید آگاهی و تربیت جنسی را نیز از طریق صحیح و مناسب به فرزندان خود آموزش و منتقل کنند. اگر راهنمایی های درست  و به موقع از سوی والدین انجام نشود، امکان دارد که فرزندان شما گرفتار کسانی شوند که اطلاعات غلط و بی حد و حصری در اختیار آن ها قرار می دهند و کودکان را دچار انحرافات جنسی می کنند.

درک جنسیت در کودکان + بخش اول

تربیت جنسی را به صورت های گوناگون تعریف کرده اند اما به عقیده روانشناسان، فراهم آوردن زمینه رشد جنسی به گونه ای که همراه با استفاده لازم از غریزه از انحرافات و لغزش های جنسی پیشگیری شود کامل تر است.

توضیح اضافی ممنوع:

بهتر است تا زمانی که کودک سوالی را از شما نپرسیده، بی جهت ذهن او را درگیر و مشغول این مسائل نکنید. بچه ها خودشان در حدود سه سالگی مشتاق دانستن این مسائل هستند.

پس صبور باشید و اجازه دهید خود کودک از شما سوال کند. چون این موضوع نشان می دهد ذهن آن ها، آمادگی پذیرش و تفکیک های جنسیتی را دارد.

کودکان چه نوع رفتارهای جنسی را از خود بروز می دهند:

کودکانی که به تازگی به راه افتاده اند و به اصطلاح تاتی تاتی می کنند، بیشتر اوقات وقتی برهنه می شوند چه در زمان حمام ، چه در زمان شستشو و تعویض لباس، اندام های جنسی خود را لمس می کنند.

آنان در این مرحله احساس شرم و حیا نمی کنند، از آن جایی که برای کودکان لمس کردن اندام بدن خود خوشایند است، والدین نباید واکنش های تندی را نسبت به این عمل کودک از خودشان نشان دهند. که آن ها را دچار شرمساری می کند، زیرا این عمل کودکان به لحاظ سنی توجیه پذیر است.

تاثیر رسانه بر جنسیت کودکان:

عامل دیگری که بر جنسیت تاثیر می گذارد، وجود رسانه هاست. تلوزیون، مجلات و بازی های ویدیویی همواره نگرش هایی را ارائه می دهند که درون چهارچوب ذهنی کودک جای می گیرند.

ممکن است این پیام ها همیشه با ارزش های خانوادگی افراد مختلف هماهنگی نداشته باشد. والدین محترم می توانند با درک بهتر خود از پیچیدگی های جنسیت به فرزندانشان کمک کنند تا با عزت نفس بیشتری رشد کنند و صاحب دانش شوند که مسئولیت پذیری آن ها را در آینده افزایش بدهند.

چرا تربیت جنسی مهم است و نیاز به آموزش دارد:

انسان دارای دو بعد جسمانی و روحانی است. از نظر تاثیر و تاثر متقابل این ابعاد از یک دیگر تربیت او نیز باید همه جانبه و در عین حال هماهنگ باشد. به ویژه آن که رشد این ابعاد همراه با هم و به صورت هم زمان اتفاق نمی افتد.

 پس تربیت باید در هر زمینه ای با رشد آن زمینه مناسب باشد. اندیشمندان و روانشناسان به این نتیجه رسیده اند که در دوران کودکی پایه های اساسی ساختمان شخصیت انسان شکل می گیرد. و دوره نوجوانی به بعد زمان تثبیت شخصیت انسان است.

والدین باید توجه کنند که برای تربیت فرزند باید از کودکی سرمایه گذاری کرد. اگر تربیت به صورت کامل و جامع پیاده شود، باید تربیت جنسی کودک حلقه ای از حلقه های آن باشد و باید بدانیم مسائل جنسی به طور چشم گیری همه ابعاد زندگی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. پس توجه به آن بسیار مهم و از ضروریت بسیاری برخوردار است.

بروز خشم چگونه در کودکان اتفاق می‌افتد؟ کودکان نسبت به رفتار بزرگسالان واکنش سریعی نشان می‌دهند. گاهی اوقات کودک برای جلب نظر والدین رفتار‌های متفاوتی از خود بروز می‌دهد تا نظر آن‌ها را به سوی خودش جلب کند. چنانچه کودک نتواند نظر والدین را جلب کند، به خاطر بی‌توجهی از سمت آن‌ها دچار عصبانیت می‌شود.

چرا کودکان عصبانی می‌شوند؟

زمانی که یک کودک نتواند احساسات عاطفی‌اش را مدیریت کند، منجر به از دست دادن کنترل نفس و بی‌توجهی به هنجار‌های رفتاری پذیرفته شده در گذشته می‌شود. باید توجه داشت که کودک بر اساس اتفاقاتی که رخ می‌دهد واکنش متفاوتی را از خودش بروز می‌دهد.

کودک معمولا در مواجهه با موقیت‌های پیش‌ رو، دچار عصبانیت و کج خلقی می‌شود. کج خلقی معمولا در سنین ۱۸ ماهگی شروع و تا ۴ سالگی خاتمه پیدا می‌کند. در مواردی ممکن است بعد از این سن نیز ادامه یابد.

به دلایل مختلفی ممکن است کودک دچار کج خلقی یا عصبانیت شود و آن را بروز دهد. سمینا در ادامه علل بروز کج خلقی را بیان می‌کند.

کودک معمولا به دنبال سازگاری و تسلط بر محیط اطرافش است. زمانی که این فرآیند شکل نگیرد، رفتار کج خلقی از کودک سر می‌زند. در ادامه به شرایطی که باعث بروز کج خلقی در کودک می‌شود می‌پردازیم.

قشر پیشانی نارس یا PFC

قشر پیشانی بخشی از مغز است که از چهار سالگی شروع به رشد می‌کند. در زمینه رفتار اجتماعی، رفتار اخلاقی و ارتباطی تاثیر گذار است. این قسمت در کودکان به طور کامل رشد نمی‌کند به این خاطر باعث بروز عصبانیت می‌شود.

سیستم لیمبیک

سیستم لیمبیک به قشر پیشانی مغز ارتباط دارد که مسئولیت کنترل احساسات را به عهده دارد. احساسات غم، ترس، شادی، ناامیدی و خشم از جمله احساساتی هستند که گاهی کودک برای بیان آن‌ها دچار ناتوانی و کج خلقی می‌شود. تا قبل از چهارسالگی کودک در حد سطحی می‌تواند نیاز‌هایش را برآورده کند و ارتباطات خود را گسترش دهد. او تمام تلاش خود را می‌کند که منظور و نیازش را متوجه والدین کند. ممکن است این دوره که به بلوغ کاملی نرسیده تا بعد از چهار سالگی نیز طول بکشد.

مسائل خلقی

کودکانی که احساسات خود را بد بیان می‌کنند و نسبت به تغییرات سفت و خشک هستند در مقابل تغییرات تحمل لازم را ندارند، در نتیجه کج خلقی و عصبانیت‌شان از بچه‌های دیگر بیشتر است.

روش ارتباط

یکی از روش‌های ارتباطی کودک با والدین از طریق کج خلقی است. کودک به دلیل این که مهارت‌های لازم کلامی را برای رسیدن به هدف و نیازش بلد نیست دچار عصبانیت می‌شود. او تمام تلاشش را می‌کند تا از طریق کج خلقی به شما بگوید گرسنه، خسته و مایوس است.

توجه به نیازها

کودک از هر نشانه‌ای استفاده می‌کند تا منظورش را به والدین برساند. اما وقتی به او توجه نکنید و نظرش جلب نشود، او متوسل به کج خلقی می‌شود تا بلاخره توجه شما را به خود جلب کند.پس سعی کنید بهتر او را درک کنید.

والدین خیلی سخت‌گیر

به میزانی که در مورد کودک خود سخت‌گیری کنید، به همان میزان شاهد کج خلقی او خواهید بود. کودک در مسیر رشد با خطاهای بسیاری مواجه می‌شود، بهتر است جو منزل را برایشان نا‌آرام نسازید.

سرخوردگی

توانایی یادگیری مهارت‌های جدید مثل گره زدن کفش یا مرتب کردن وسایل، میتواند منجر به ناراحتی و درمانگی و در نهایت عصبانیت کودک شود.

عوامل خارجی

کودکان زمانی که در موقعیت‌های خارجی مثل مهمانی و… شرکت می‌کنند. از او انتظار دارند تا در میان بزرگتر‌ها رفتار مناسب و خوبی داشته باشد اما بلافاصله بعد از مدتی که به خانه باز می‌گردند رفتار قبلی را دوباره تکرار می‌کنند.

خانه و خانواده

دلایل مهمی برای ایجاد عصبانیت کودک وجود دارند اما مشاجره و بحث والدین، طلاق و ناسازگاری آن‌ها به شدت روی کودک تاثیر می‌گذارد. اضطرابی که از این طریق به کودک منتقل می‌شود، زمینه بروز عصبانیت او را فراهم می‌کند.

عوامل مؤثر در کج خلقی و پرخاشگری کودکان

 ناراحتی

کودکان زمان ناراحتی و عصبانی اگر در محیط شلوغ با چهره‌های ناشناخته قرار بگیرند، عصبانیت و کج خلقی را فراموش می‌کنند.

گیجی ناشی از پاسخ مراقب

اگر کودک مراقبان بیشتری داشته باشد، گیج شده و از طرف آن‌ها پاسخ‌های متفاوتی را دریافت می‌کند. به این خاطر با والدینش مبارزه می‌کند چون نسبت به رفتار آن‌ها آگاهی دارد اما مراقب‌های دیگر واکنش یکسانی به واکنش و طغیان او ندارند.

عدم توانایی توضیح موردشان

هنگامی که کودک قادر به گفتن چیز‌هایی که می‌خواهد نیست و نمی‌تواند بیان کند، احساس درماندگی می‌کند و برای رهایی از این احساس کج خلقی و اوقات تلخی می‌کند.

برخورد والدین با کودک عصبانی چطور باید باشد؟

در هنگام شروع یک بحران، حتما آرامش خود را حفظ کنید تا بتوانید تدبیر و راه حل موثری پیدا کنید. با گذشت زمان و کسب تجربه به خوبی می‌توانید این مسئله را پست سر بگذارید. به نکاتی که در ادامه گفته می‌شود دقت کنید.

توجه نکنید

با بی‌توجهی و نگاه نکردن به او نشان دهید که باید بی ادبی را کنار بگذارد تا شما عکس‌العمل نشان دهید. البته اگر کودک شما به قدری حساس است که امکان دارد به خودش آسیب برساند، این مورد کارساز نخواهد بود. باید چاره دیگری اندیشید.

خونسردی خود را حفظ کنید

زمانی که کودک اوقات تلخی می‌کند بهتر است مواردی را به او پیشنهاد دهید تا انتخاب کند. در این شرایط دادن حق انتخاب به کودک او را وادار به فکر و آرام می‌کند و شدت اوقات تلخی او را کاهش می‌دهد. دور کردن او از مکان مورد نظر ذهن او را به محیط دیگری معطوف می‌کند.

به خشونت اجازه ندهید

زمانی که فرزند شما شروع به فریاد زدن می‌کند، لگد می‌زند یا چیزی را پرتاب می‌کند فورا او را متوقف کنید و بگویید خشونت قابل قبول نیست و باید بدون خشونت حرف خود را بیان کند. در مقابل خودتان نیز با خشونت جواب ندهید. بگذارید کودک احساس کند که رفتارش فقط اشتباه است اما خودش دوست داشتنی است.

سعی کنید واکنش‌ها را درک کنید

زمانی که کودک از شما خواسته‌ای دارد، خوب به حرف‌هایش گوش دهید تا متوجه منظور او شوید. اگر مطلبی گنگ بود از او سوال بپرسید و کمکش کنید تا حرفش را بیان کند. این فرآیند کودک را آرام می‌کند.

سمینا در پست بعدی ادامه مطلب بالا را قرار می‌دهد. امیدوارم استقبال کنید و نظرات خود را برای ما ارسال کنید.

کودکان از بدو تولد دارای نوعی حس کنجکاوی نسبت به مسائل محیط اطراف خود و از جمله نسبت به بدن خود دارند. آگاهی و کنجکاوی شدید آن ها نسبت به کارکردهای بدن خود از نوپایی آغاز می شود و تا دوران بلوغ او ادامه می یابد. کودکانی که نحوه کار کرد بدن خود را می شناسند، درک بهتری از مفهوم جنسیت دارند و از هویتی محکم تر برخوردار می شوند.

درک جنسیت در کودکان + بخش دوم

داشتن دانش به کودک قدرت می بخشد. بنابراین کودکان نیز همانند نوجوانان باید به منابع اطلاعاتی قابل اعتماد دسترسی داشته باشند، چه در داخل خانواده چه در دیگر منابع موجود در جامعه. یک کودک علاوه بر داشتن دانش درباره زیست شناختی، به  آموزش درباره روابط انسانی هم نیاز دارند.

بچه ها برای شکل دادن به جنسیت خود به خانواده و روابط بین اعضای خانواده خود مراجعه می کنند. اگر در یک خانواده روابط نزدیکی بین اعضا باشد، کودک با الگو قراردادن آن ها به ابزاری قدرتمند دست پیدا می کند. این ابزار به آن ها کمک می کند تا درآینده و خارج از خانواده روابط خود را بسازند.

توضیح تفاوت های جنسی برای کودکان:

از حدود سه سالگی که کودکان یاد می گیرند به صورت گسترده از واژه ها برای نام بردن چیزها استفاده کنند، می توانید اندام های اصلی بدن را برای کودک خود معرفی کنید.

در لابه لای این توضیحات، نام اندام های جنسی را هم بگویید. برای پسرها آلت تناسلی، باسن و برای دخترها آلت تناسلی و پستان ها را معرفی کنید. اگر فکر می کنید کودک شما علاوه بر توضیح به جلوه های بصری هم احتیاج دارد و اگر فرهنگ خانوادگی تان با این موضوع همسو است ، می توانید از عکسهای کالبد شناسی استفاده کنید.

نکته بسیار مهم این است که بهتر است کودکان از همان سالهای اول از نام های درست برای اعضای بدنشان استفاده کنند به جای آن که بعد ها از هم سن و سالان خود اسم های دیگری را یاد بگیرند.

سری بودن و خصوص بودن:

شما باید به فرزند خود اعتراف کنید که حرف زدن و سخن گفتن درباره جنسیت، با شرم و حیا همراه است چون موضوع حساس و کاملا خصوصی است و همین می تواند زمینه مشترکی باشد که گفت و گویتان را آغاز کنید.

وقتی با کودک خود درباره جنسیت او صحبت می کنید از واژه های سری و خصوصی هم استفاده کنید. برای بچه های کوچکتر می توانید این مثال را بزنید از آنجایی که اعضای بدن ما خصوصی است باید آنها را با لباس بپوشانیم.

به کودکان بزرگتر یاد آوری کنید که اگر کودکان کوچکتر از آنها سئوالی را پرسیدند بگویند که درباره این مسائل از پدر و مادرت سوال کن.

مهم ترین آموزگاران کودکان والدین آنها هستند. نه ما، و نه کودکان ما هیچگاه نباید از دانستن خجالت بکشند. زیرا همه ما حق داریم که بدانیم. فقط باید سعی کنیم عبارات را برای فهم کودکان خود روان و ساده کنیم.

بچه تا سن پنج سالگی باید:

۱-نام صحیح اعضای بدن از جمله اعضای تناسلی را بدانند.

۲-درک کنند که نوزادان از رحم مادر متولد می شوند

۳-نسبت به هویت مذکر یا مونث خود عزت نفس داشته باشند.

۴-بتوانند به راحتی با والدین یا فرد بزرگ سال قابل اعتماد دیگری، درباره جنسیت خود صحبت کنند.

۵-مفهوم فضاهای خصوصی را هنگام تعویض لباس و رفتن به توالت بدانند. به ویژه ضروری است کودکان پنج ساله تفاوت خصوصی و سری را بدانند.

اغلب جوامع در جهان چند زبانه بوده و تسلط به چندین زبان، برای هر شخصی و جامعه ای که در آن زندگی می کند بسیار ارزشمند است. زبان پیوند نزدیکی با هویت، روند اجتماعی  شدن و نیز بیان فرهنگی داشته و در نتیجه نقش مهمی در زندگی کودک و بزرگ سالان است.

دو زبانه بودن آن قدر مزایای زیادی دارد که بسیاری از خانواده های دو یا چند زبانه هرگز نمی توانند تصور کنند که می توانند این زبان هارا از دست بدهند. اگر مهد کودک، مدرسه و جامعه دید مثبتی به چند زبانه بودن داشته باشند نقش ویژه ای در دوره رشد چند زبانه کودکان دارد.

مزایای دو زبانه بودن کودک:

1. کودکان دو زبانه بهتر میتوانند توجه خود را به اطلاعات مربوطه معطوف کنند کمترحواسشان پرت می شود.
2. کودکان دو زبانه خلاقیت بیشتری دارند و در حل مسائل پیچیده بهتر از یک فرد یک زبانه عمل میکنند.
3. اثرات پیری بر مغز در میان بزرگ سالان دوزبانه کمتر است.
4. در یک تحقیق ثابت شده است که شروع جنون در افراد دو زبانه ۴ سال دیر تر از افراد تک زبانه است.
5. افراد دو زبانه دسترسی بیشتری به افراد و منابع دارند.

صبر و بردباری:

پرورش و رشد کودک دو زبانه نیاز به صبر زیادی دارد. زمان های زیاد ی پیش می آید که والدین دچار تردید می شوند. همانند دیگر جنبه های پدر  و مادر شدن، آموزش زبان مادری   و یا زبان دوم نیز تعهدی بلد مدت است. فراز و فرود های زیادی دارد اما این را فرا موش نکنید که بسیاری از مواردی که برای شما پیش می آید برای والدین کودکان تک زبانه هم رخ می دهد.

بنابراین اگر کودک شما همانند دوستانش به سرعت به دو زبان مسلط نشد یا حرف نزد، نا امید نشوید. برعکس بر موقعیت او اصرار کنید و به رشد مغز او کمک کنید. او را دائما تشویق کنید و هر روز بر مقدار تشویق خود بیافزایید.

اگر پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت باشند باید به کودک خود با چه زبانی صحبت کنند:

وقتی پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت هستند توصیه می شود که هریک با زبان های خود صحبت کنند. زمانی که همه افراد خانواده در کنار هم جمع شده اند بهتر است به زبانی که همه تسلط دارند صحبت شود. این زبان می تواند یکی از زبان های مادری و یا پدری باشد و یا حتی یک زبان مشترک دیگر باشد. نکته مهم درباره این مورد این است که والدین به زبانی با کودک خود صحبت کنند که تسلط کامل به آن زبان دارند. در چنین خانواده ایی که معمولا رشد چند زبانه کودک برای والدین از اهمیت خاصی برخوردار است بهتر است که به کودک خود حمایت های لازم در جهت رشد هردو زبان داده شود.  

 درکل دنیا کودکان بسیار زیادی هستند که دو زبانه پرورش پیدا می کنند. گاهی دو زبانه بودن بسیار مهم و ضروری است، چون امکان دارد والدین کودک کاملا به زبانی در اجتماع آن ها صحبت می شود تسلط نداشته باشند. بنابراین کودک درخانه یک زبان و در مدرسه زبان دیگری را فرا میگیرد. گاهی هم  دو زبانه بودن یک انتخاب است و والدین می خواهند که فرزند آن ها زبان دیگری هم یاد بگیرد، حتی اگر خودشان زبان دیگری را یاد نداشته باشند . زبان دوم می تواند مزایای زیادی را دارا باشد.

آیا کودک میتواند دویا چند زبان را هم زمان یاد بگیرد:

بچه ها می توانند چندین زبان را به طور هم زمان یاد بگیرند. در بسیاری ازنقاط جهان کودک از همان ابتدا چند زبان را هم زمان فرا گیرد. برای رسیدن به هدف رشد چند زبانه کودک به یک مرحله عالی، مهم است که هم درخانه و هم در مهد کودک و مدرسه همه در این مورد نقش فعالی داشته باشند. بسیار لازم و ضروری است که همه ی افرادی که در دور و بر کودکان هستند کودک را در آموزش چند زبان هم زمان، تشویق و حمایت کند. خانواده های مهاجر می توانند برای برقراری ارتباط با آشنایان و دوستان خود، در کشوری که از آن مهاجرت کرده اند، زبان مادری خود را حفظ کنند. در چنین خانواده هایی کودکان می توانند امکانات گسترده ای در حفظ میراث فرهنگی والدین خود داشته باشند.

توافق خانواده در پرورش و رشد کودک دو زبانه:

همکاری و توافق  نظر خانواده جز اولین شرط ها در موفقیت، در پرورش و رشد کودک دو زبانه است. اگر شما و همسرتان زبان مشترکی ندارید، همسرتان ممکن است از این که شما و کودک با هم به زبانی صحبت می کنید که او بلد نیست احساس بدی پیدا می کند.

او از این زبان سری بین شما و کودک احساس نا امنی پیدا می کند، حتی والدینی هم که زبان مشترک دارند ممکن است در این مورد توافق نظر داشته باشند. در این مورد چاره ی کار، حرف زدن و مصالحه است. بسیار مهم و ضروری است که والدین به چاره ای برسند که برای هر دو قابل قبول است و برای کودک نیز مفید است.

برنامه عملی:

برنامه ای را برای پرورش و رشد کودک دو زبانه انتخاب کنید. روش ها و راه حل های زیادی برای این موضوع وجود دارد. یکی از بین آن ها انتخاب کنید و به آن پایبند بوده و عمل کنید. یکی از رایج ترین آن ها صحبت به یک زبان توسط هر والد است.

یکی دیگر از آن ها صحبت کردن کل خانواده به زبانی است که در موقعیت ضعیف تر است. در صورتی که هیچ یک از شما فرصت آموزش و ایجاد ورودی کافی برای فرزند خود را ندارید، راه دیگر استفاده از پرستار، کلاس های بیرون از خانه یا فامیل است.