دسته: تعلیم و تربیت کودک

نقاشي کشیدن و به طور کلي فعاليت هاي هنري کودکان راه را براي کسب تجربيات جديد، خلق دنيايي تازه و ابتکار عمل باز مي کند. کودک با خلق آثار تازه ی خود، علاوه بر دست يافتن به تجربه هاي تازه، ما را نيز با خود شريک مي کند.

نقاشی کودک و افزایش مهارت های آن + بخش اول

هنر، به کودکان انگيزه پيشرفت و تلقی مي‌دهد. کودکي را در نظر بگيريد که با هر بار نقاشي کشیدن با ابعاد جديد و تازه ای از دنياي اطراف خود و همچنين استعداد هاي نهفته خود آشنا و ميل به دانستن و کشف در او بيشتر مي شود.

کودکی که مهارت های “دست ورزی” قوی و قدرتمندی دارد، در سنین پیش دبستانی قادر به مدادگرفتن و آغاز تمرین نوشتن است، اما کودکی که این مهارت را نیاموخته در سنین دبستان با نارسانویسی، درشت نویسی و بدخطی مواجه می شود.

برخی والدین می گویند کودک علاقه ای به نقاشی ندارد. درحالی که کودک مهارت های “دست ورزی” را به دست نیاورده است. لازم است والدین کنار کودک بنشینند  و فعالیت های دست ورزی را با او انجام دهند.

چند نکته را در زمینه مهارت‌ های هنری کودکان به یاد داشته باشید:

۱-امن‌ترین روش برای واکنش نشان دادن به اثر هنری کودک این است که بلافاصله واکنش نشان ندهید.
با لبخند زدن و تکان دادن سر می‌توانید این فرصت را به کودک خود بدهید تا کمی فکر کند و چیزی را که می‌خواهد راجع به اثرش بگوید، بیان کند.
گاهی در این وقفه‌ی معنادار، چیزی به ذهن کودک می‌رسد که دوست دارد با شما در میان بگذارد.

۲- یکی از رویکردهای موثر، روش توصیفی و غیرقضاوتی است؛ یعنی آنچه را روی کاغذ می‌بینید بدون تمجید یا قضاوت توصیف کنید.

۳- بعضی اوقات، تمام چیزی که باید گفته شود فقط یک تشکر ساده است: ممنونم. قدرت این کلمه معجزه‌آساست. 

از تهيه وسايل گران قيمت خودداري کنيد: 
کودکان از کم ارزش ترين وسايل نيز مي توانند بهترين استفاده را ببرند و نقاشی دلخواه خود را به تصویر بکشند. گاهي والدين با صرف هزينه هاي گزاف براي تهيه ابزار نقاشي کودک را تحت فشار مضاعف قرار مي دهند. توصيه مي شود براي کاهش اين فشار وسايل مورد نياز کودک را با کيفيت متوسط تهيه کنيد.

به عنوان مثال براي سنين پايين مي توانيد پاستل و براي سنين بالاتر آبرنگ و در نهايت براي نوجوانان مداد رنگي تهيه کنيد. با توجه به رشد مهارت هاي حسي حرکتي در کودک هر چه وسيله هاي نقاشي کاربرد راحت تري داشته باشد، حس آزادي و آرامش در کودک بيشتر خواهد بود.

انتخاب زمان کشيدن نقاشي با کودک تان باشد: 
وسايل نقاشي را در دسترس کودک خود قرار دهيد و هر گاه کودک ابراز علاقه کرد در ترسيم نقاشي با کودک همراه شويد. پرداختن به نقاشي بر خلاف ديگر فعاليت ها و سرگرمي ها تابع قانون خاصي نيست، بنابراين براي نقاشي استثناء قائل شويد بگذاريد کودکتان آزادانه و به دلخواه خود زماني را انتخاب کند.

 تعامل و ارتباط کلامی کودک و والدین خود هنگام ترسیم اشکال و انجام نقاشی علاوه بر اثر عاطفی عمیق به دلیل تشویق ها و نوازش ها، باعث ارتباط کلامی می شود که بسیار اهمیت دارد و والدین پس از کشیدن هر نقاشی باید به تشویق و تمجید کودک خود بپردازند.

نقاشی، هنر جذابی است که اکثر کودکان به آن علاقه نشان می دهند. اگر بصورت هدفمند به آن ها آموزش داده شود چون توانایی ادراک دیداری آن ها را افزایش می دهد، باعث می شود از این مهارت در نوشتن یا ریاضیات کمک بگیرند.

نقاشی کردن کودک در واقع تجسم کردن و به تصویر کشیدن رویاها و تخیلات و احساسات و حالات درونی است. این نقاشی ها در برگیرنده فواید بسیاری است، هرچند اکثر پدر و مادرها به نقاشی های کودک شان به چشم خط خطی کردن های ساده و یا آثاری برای تکمیل کلکسیون یادگاری های کودکی می نگرند. بسیاری از روانشناسان  و مشاوران کودک با تحلیل همین نقاشی ها می توانند گره از مشکلات روحی کودکان باز کنند.

نقاشی کودک و افزایش مهارت های آن + بخش دوم

نقاشی کردن در کودکان با همان خط خطی کردن های ساده و آسان شروع می شود. بسته به توانایی های کودک در سن ۱.۵ تا ۲ سالگی، کودکان می توانند با مداد یا مدادشمعی و حتی با گچ خطوط صاف و مدوری را ترسم کنند.

بهترین ابزار برای شروع نقاشی در کودکان مداد شمعی یا پاستل است، زیرا ضمن سهولت استفاده، دست کودکان را نیز خسته نمی کند و خطراتی مانند ریسک برخورد نوک مداد با چشم را برای کودک به همراه  ندارد.

توسعه و پرورش خلاقیت کودک با نقاشی:

کودکانی که نقاشی می کنند یاد می گیرند با ذهن باز فکر کنند و به شرایط مختلف با دید خلاقانه و بازتری نگاه کنند.
آموزش نقاشی به کودکان به آن ها می آموزد، بتوانند با استفاده از هنر، کلمات خود را به طور عمیق تری بیان کنند.
کودکان قادر خواهند بود درس ها و مهارت هایی که از طریق نقاشی کسب کرده اند را در موقعیت های جدید زندگیشان اعمال نمایند.

مهارت تفکر با آموزش نقاشی به کودکان:

با آموزش نقاشی به کودکان مهارت تفکر در آن ها پرورش می یابد .
همچنین نقاشی برای کودکان، قدرت تصمیم گیری کودک درباره ی کاری که انجام می دهد و وظیفه ای که به عهده می گیرد افزایش می یابد.

ابزار احساسات به وسیله مهارت‌ های هنری:

همه‌ی ما ازاهمیت هنر برای بروز احساسات کودکان آگاه هستیم.
یک تکه گِل یا یک قلم و بوم نقاشی به کودک این اجازه را می‌دهد تا لذت و خوشحالی را ابراز یا این که روی احساساتی مانند غم، ترس یا خشم کار کند.
کودکان درونیات خود را از طریق فعالیت‌های هنری خودشان بیان می‌کنند.

کوبیدن گِل یا ضربه زدن با قلم روی کاغذ می‌تواند برای کودکی که روز سختی را پشت سر گذاشته، حرکت‌های مناسب و قابل قبولی باشد.

زمانی که هنر در قالب یک پروژه خیلی دقیق برنامه‌ریزی نشده باشد، کودک می‌تواند به طور آزادانه و با استفاده از ابزارهای مختلف، خودش را بروز دهد. بوم نقاشی می‌تواند محل بسیار مناسبی برای این کار کودک باشد.
با تنوع بخشیدن به نوع رنگ‌ها، ابزارهای نقاشی، کاغذها یا سایر پس‌زمینه‌ها، هنری با پایان باز برای کودکان فراهم می‌کنید که می‌توانند آزادانه خود را بروز دهند.
همچنین می‌توانید یک آینه‌ی نشکن را نیز در نزدیکی محل نشستن کودکان قرار دهید تا خودشان و طرز احساسات‌شان را ببینند. نتیجه‌ می‌تواند بسیار شگفت انگیز و جذاب باشد.

نقاشی محصولی است که خود کودک تولید می کند. وقتی این محصول مورد تشویق و توجه بزرگترها و اطرافیان قرار می گیرد، خیلی برای کودک جذاب و خوشایند است. این کار حس اعتماد به نفس خوبی به کودکان می دهد.

کشیدن هر یک از این نقاشی ها به دلیل ساده بودن، برای کودک آسان است، و به دلیل جالب بودن طرح ها برای بزرگ سالان شگفت آور، تحسین مکرر و تشویق های والدین و اطرافیان پس از کشیدن هر نقاشی، حس اعتماد به نفس بسیار خوبی برای کودک به ارمغان می آورد.

نقاشی کودک و افزایش مهارت های آن + بخش دوم

در دوران کودکی، هنگامی که فرزندتان مشغول بازی با همبازی هایش است، شما ممکن است به نشانه های حسادت در کودک توجه کنید. بسیار شایع است، کودکی که حسود است به دیگران در هنگام بازی ضربه بزند و وانمود کند که این فقط یک بازی است. در دوران بزرگسالی، حسادت واضح تر است، به عنوان مثال، هنگامی که آن ها درباره دیگران صحبت می کنند و تلاش می کنند، مانع پیشرفتشان شوند.

حسادت در کودک و روش های مقابله آن + بخش اول

پیش از این که با حسادت در کودکتان برخورد کنید باید مطمئن شوید که خودتان نسبت به خواهر و برادر، دوستان، همسایگان و هیچ کس دیگری حسادت نمی کنید. چرا که در غیر این صورت شما نمی توانید با حسادت در کودکتان به طور موثری مقابله کنید.

حسادت را در مسیر انگیزه برای کودکتان تبدیل کنید:

انرژی ها و نیروی فرزندتان را در راه مثبت و درست سوق دهید. این کار به کاهش احساسات منفی اش و کار در جهت غنی سازی و اهداف مثبت، کمک می کند. برای مثال، اگر کودکتان به دلیل نمرات خوب دوستش ناراحت و غمگین است، او را به بیشتر درس خواندن و نمرات بهتر گرفتن تشویق کنید و انگیزه دهید. هنگامی که کودکتان در تلاش هایش موفق شود، بر دیگران و موفقیت هایشان تمرکز و تجاوز نمی کند. او تمرکزش را صرف مسیر درست خود می کند.

فرزند اول بسیار آسیب پذیر است:
اصولا فرزند اول بیشتر از فرزندان دیگر خانواده آسیب می بیند، زیرا والدین تجربه ای ندارند و فرزند اول را با آزمون و خطا تربیت می کنند، اما والدین به صورت مطلق در اختیار فرزند اول هستند و درواقع فرزند اول مرکز ثقل خانواده محسوب می شود.

 حالا در نظر بگیرید در چنین فضایی رقابتی برای فرزند اول، یعنی فرزند دوم به دنیا بیاید. فرزند اول که تا دیروز بیشترین توجه خانواده شامل حال او بود حالا باید محبت و توجه والدین را با خواهر یا برادر جدیدش تقسیم کند. او که تا به حال چنین تجربه هایی نداشته به حسادت با فرزند دوم می پردازد، اما اگر این حسادت به وسیله والدین مدیریت و کنترل نشود باعث تولید خشم در فرزند اول خواهد شد. 

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

بعضی از والدین برای این که چنین مشکل هایی در فرزند اول آن ها به وجود نیاید، شروع به محبت زیاد و توجه بیش از حد به فرزند اولشان می کنند، که این کار اشتباه است. گاهی والدین هیچ اطلاعاتی به فرزند اول خود در زمینه تولد فرزند دوم و نیازهای او نمی دهند و فرزندشان را ناآگاه نگه می دارند، اما وقتی تولد فرزند دوم نزدیک و فرزند اول متوجه این موضوع می شود، دانستن این موضوع باعث ایجاد ضربه روانی در او خواهد شد. در این فضا والدین با پنهانکاری و توجه بیش از حد به فرزند اولشان مرتکب ۲ خطای بزرگ شده اند. 

خواندن داستان‌های قدیمی برای کودکان:

داستان‌ها، افسانه‌ها و حکایت‌های قدیمی نکات اخلاقی پندآمیز بسیاری دارند. این داستان‌ها به‌طور غیرمستقیم، نتایج اخلاقی و مثبتی را منعکس می‌کنند. از این‌رو حتی اگر درباره‌ی حسادت نکردن و … مستقیما با کودک حرف نزنید، او مفاهیم لازم اخلاقی را به‌طور ضمنی دریافت خواهد کرد.

 خواندن این‌گونه داستان‌ها را به عادت تبدیل کنید (ایجاد عادت خوب در کودک). سعی کنید درباره‌ی ویژگی‌های خوب اخلاقی مانند کمک به دیگران، پرورش افکار و نیات خوب و … برای فرزندتان داستان بخوانید. با کتاب خوانی برای کودکان و به کمک این داستان‌ها و حکایات می‌توانید به او بفهمانید آن چه انجام می‌دهد اشتباه است.

حسادت در کودک و روش های مقابله آن + بخش اول

در بسیاری از مواقع کودکان هنگام خوابیدن دچار ترس و وحشت می شوند. آن ها از هیولایی که ممکن است در کمد لباس های او مخفی شده باشد، تمساحی که ممکن است زیر تختشان باشد و یا اسکلتی که ممکن است از پشت پنجره ظاهر شود و … می ترسند.

ترس از موجودات خیالی در کودکان و چگونگی رفع آن + بخش دوم 

این ترس ها نشان دهنده ی چیزی است که در دنیای درون کودکان  می گذرد و باعث ترس و وحشت در آن ها می شود. شب ها وقتی کودک دیگر به مسایل روزمره اش فکر نمی کند ، نگرانی و پریشانی ها سراغش می آیند و مسایلی که در طول روز باعث رنج و آزار کودک شده است، یادش می آیند.
کودک وقتی درباره ی مدرسه  ی جدیدش یا خواهر و برادری که تازه به دنیا آمده اند فکر می کند ، نگران می شود . تاریکی شب باعث می شود که کودک حساس تر و محتاط تر شده و بیشتراز قبل بترسد.

گاهی اوقات نیز کودکان از تصاویری که در کتاب داستان ها ، فیلم ها و سریال ها می بیند ، می ترسند و شما به عنوان والدین باید مواظب جنبه ها بصری دید کودک خود باشید.

شما هم بارها شنیده اید که کودکتان می گوید : از هیولا ، روح و جن می ترسد. برای از بین بردن  ترس از موجودات خیالی در کودکان باید کم کم تفاوت بین واقعیت و تخیل را به او بیاموزید. وقتی موجودی خیالی را در تلویزیون می بینید، در مورد آن با فرزندتان صحبت کنید.

نسبت به ترس کودکان خود واکنش شدید نشان ندهید:

واکنش شدیدی نسبت به ترس کودکتان نشان ندهید. واکنش های افراطی شما به غول های خیالی فرزندتان، تنها به آن ها اعتبار بیشتری می بخشد. اگر سعی کنید فرزندتان را متقاعد سازید که در کمدش هیچ نوع هیولایی وجود ندارد، اما هرشب، عدم وجود هیولا را بررسی کنید و بگویید: «دیدی؟ هیچ هیولایی اینجا نیست!» کودک تردید می کند که اگر غولی وجود ندارد، چرا همیشه به داخل کمد نگاه می کنید. در حالی که ترس کودک از هیولا  را تصدیق می کنید، برخوردی کاملاً واضح و مثبت نسبت به موضوع داشته باشید.

 ترس کودک را بپذیرید و اگر خودتان در کودکی از روح و هیولا و … می ترسیدید، اعتراف کنید و توضیح دهید که هر چه بیشتر درباره دنیای اطراف آموختید، ترستان کمتر شد.

ترس از تاریکی در کودکان :

ترس های وقت خواب، از تاریکی هیولای زیر تخت و تنها خوابیدن در سنین پیش از دبستان و سال های آغازین پس ازآن معمول هستند. این ها سال هایی هستندکه قدرت تخیل کودک به طرز فوق العاده ای گسترش پیدا می‌کند.

 به دلیل تخیلاتی که در طول روز کودک ذهن خود را با آن درگیر کرده ناگهان حتی اشیای آشنا که قبلاً هرگز ترسناک نبوده اند مثل اتاق خواب، تاریک و وحشت آور به نظر می‌رسد و از آنجا که کودک در این سن هنوز در حال آموختن تمایز بین خیال و واقعیت است احتمال وجود موجود نامرئی در زیر پتو یا تخت برایش کاملاً واقعی به نظر برسد.

روان شناسان معتقدند: ترس های وقت خواب، از تاریکی، از جدایی از والدین، از صداها، از آدم های بدی که آسیب جسمی وارد می‌کنند، یک مرحله کاملا طبیعی در روند رشد کودک است و اغلب پیش از آن که والدین انتظار دارند به طول می‌انجامد.

 این مرحله در حدود سن دو سالگی آغاز می‌شود و تا هشت، نه سالگی ادامه می‌یابد. علاوه بر این، کودکان در سنین پیش از دبستان شروع به درک این نکته می‌کنند که چیزهایی در دنیا وجود دارد که می‌تواند به آن ها آسیب بزند، لذا کار والدین در ده سال آینده و یا حتی بیشتر، این است که به کودکان کمک کنند تا تفاوتهای میان خطر واقعی و چیزهایی که تنها به نظر می‌رسند و واقعی نیستند را درک کنند.

زمان خواب کودکان را تنظیم کنید:
کودکانی که دیرتر به خواب می روند، بیشتر احتمال دارد دچار کابوس شوند. بچه ها به ۱۰ الی ۱۱ ساعت خواب در طول شبانه روز نیاز دارند. لوازم روشنایی در هنگام خواب مانع تولید ملاتونین همان هورمون القاء خواب می شوند.

این گونه چراغ های روشنایی باید نیم ساعت قبل از خواب خاموش شوند. حمام رفتن نیز می تواند آرامش پیش از خواب را زیاد کند. توجه داشته باشید بچه با مثانه پر به رختخواب نرود. همین امر نیز می تواند اختلالاتی برای کودکان به همراه داشته باشد. 

چندراه حل:

۱-کودک خود را مجبور نکنید که مستقیما با ترسش رو به رو شود. برای مثال کودک را وادار نکنید که به انباری برود تا به ترس خود نسبت به جاهای تاریک غلبه کند. شاید این ترس شوکی برای کودک باش که باعث آسیب رساندن به او می شود.

۲- چند اقدام ساده، به کودک کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری بکند، مانند: باز گذاشتن در اتاق خواب او، دادن چراغ قوه به او و بستن در کمد یا باز گذاشتن آن (بستگی به کودک دارد). اگر در اتاق خواب کودک چراغ خوابی روشن کنید، ترسش کمتر می شود. چراغ خواب های کوچک، نیز سایه های ترسناک را از بین می برند. انعطاف داشته باشید. بچه ها اغلب سعی می کنند ترس شان را به صورت هایی غیرمعمول کنترل کنند، نظیر: خوابیدن روی زمین یا آواز خواندن در حالی که از پله ها بالا می روند.

ترس از موجودات خیالی در کودکان و چگونگی رفع آن + بخش دوم 

حسادت احساسی است که ممکن است با احتیاط و به آرامی به زندگی کودک شما وارد شود. این احساس حسادت می تواند نسبت به خواهر و برادر، دوستان یا همکلاسی های خود کودک باشد.

حسادت کودک و روش های مقابله با آن + بخش دوم

 یک چیز ساده، مثل یک دوچرخه جدید دوستش می تواند باعث ایجاد حس حسادت در کودکتان شود. شما هر کاری که می توانید انجام دهید تا احساسات منفی کودک نوپای خود را قبل از اینکه به یک پیچ تند بروند، از بین ببرید.

برخی رفتارهای خود والدین موجب شعله‌ورشدن آتش حسادت در کودکان می‌شود. اشتباهات پدر و مادربعضا محرکی قوی برای این موضوع است.

مراقبت و رسیدگی بیش‌ازحد به کودک:

یکی دیگر از رفتارهای اشتباه پدر و مادرها که به حسادت در کودکان منجر می‌شود، مراقبت و رسیدگی بیش‌ازحد نسبت به کودک است. مراقبت و رسیدگی زیاد همیشگی نیست و بالأخره روزی می‌رسد که فرزندتان به‌طریقی باید وارد جامعه به شود و دیگر خبری از مراقبت و رسیدگی نخواهد بود.

 فرزندتان به‌تنهایی وارد محیطی می‌شود که بی‌‌رحم و نا آرام است. در این حالت او تنها، منزوی و خجالتی می‌شود و وقتی کودک دیگری را می‌بیند که این ضعف‌ها را ندارد، احساس حسادت در او شکل می‌گیرد.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

رقابت ناسالم:

رقابت سالم برای همه کودکان امر مهمی است اما ایجاد شرایط رقابتی غیر ضروری ممکن است تاثیرات منفی بر روی شخصیت آن‌ها داشته باشد و منجر به بروز حس حسادت در کودکان شود.

 این موضع زمانی رخ می‌دهد که شما کودک را با دیگران مقایسه کنید و انتظار داشته باشید، کارهایی را انجام دهد که خارج از حد توانایی او است، برای مثال حرکات نمایشی کودکی عالی و یا در زمینه هنری موفق است و شما انتظار دارید کودکتان همانگونه عمل کند یا ممکن است کودک شما انجام حرکات نمایشی و هنر را دوست نداشته باشد.

 زیاده روی در نوازش کردن کودک:

اگر کودک را بیش از حد ناز و نوازش کنید، می تواند در خانه احساس پیروزی کند. زمانی که یک کودک جدید وارد خانواده می شود و یا زمانی که از یک دوست بزرگ تر از او وارد می شود، کودک احساس ناامنی می کند. او نوزاد یا دوست را به عنوان دلیلی برای آن می بیند. او می تواند از افسردگی رنج ببرد وقتی که چیزی را که می خواهد به دست نیاورد و وقتی بزرگ می شود احساس پایین تر بودن می کند.

حسادت میان فرزند اول و دوم:

تولد نوزاد کوچک ممکن است در روابط والدین با فرزند اول اختلال ایجاد کرده و باعث ایجاد تغییراتی در رفتار کودک شود. زیرا زمانی که فرزند دوم متولد می شود، میزان اقتدار و قدرت فرزند ارشد خانواده کمتر شده و او به اجبار برای جلب توجه والدین و ارضای نیاز وابستگی، با عضو جدید خانواده رقابت می کند.

حسادت فرزند اول به فرزند دوم موضوع طبیعی و رایجی است، اما شیوه مدیریت والدین می تواند این حس را کمتر یا بیشتر کند و عدم توجه به تغییرات رفتاری کودکان پس از تولد فرزند دوم، می تواند به صدمه دیدن سلامت روان کودک منجر شود.
معمولا بازه زمانی ای که آن را برای تولد فرزند دوم توصیه می کنند حداقل ۳ و حدکثر ۵ تا ۷ سال است. درواقع، این فاصله بهترین زمان برای به دنیا آوردن فرزند دوم است. اگر پایین تر از این بازه زمانی فرزند دوم متولد شود باعث بروز مشکل هایی می شود که حسادت یکی از آن هاست. 

حسادت کودک و روش های مقابله با آن + بخش دوم

عموم مردم، حتی والدینی که در تربیت فرزند خویش به خود می بالند، وقتی می خواهند به سوالات و کنجکاوی های کودک پاسخ دهند، دچار واهمه می شوند. بعضی پدر و مادر ها مسائل جنسی را برای کودک خود بیش از حد استاندارد باز می کنند و بعضی والدین نیز از زیر بار این مسئولیت شانه خالی می کنند، بهتر است بدانید هیچ کدام از این موارد رفتار مطلوبی در مواجه شدن این گونه مسائل نیست.

بهترین راه پاسخگویی:

از زمانی که کودک شما متولد می شود، آمادگی پاسخگویی به سوالات او را در خود بیابید. اکثر سوالات کودکان، حول این که نوزادان از کجا آمده اند یا تفاوت اندام تناسلی مرد و زن می گردد یا این که درباره اندام جنسی خود می پرسند. در مواجه شدن با این سوالات رو به مسائل غیر حقیقی نیاورید.

در هنگام رو به رو شدن با سوال اول، در سنین پایین بگویید ما دعا کردیم و خدا تو را به ما داد ولی در سنین بالا تر این جمله قابل پذیرش نیست، به او بگویید، یاخته هایی(سلول) از بدن مادر و پدر به هم متصل شده و در شکم مادر تو به وجود آمدی و رشد کردی سپس بعد از ۹ ماه دکتر ها تو را خارج کرده و به ما تحویل دادند.

در مورد سوال بعدی نیز بگویید،‌ خداوند شکل زن و مرد را یکسان خلق نکرده، برای مثال بدن مرد ها مو های زیادی دارند اما زن ها ن و اندام زن ها برخلاف مرد ها ظریف تر است. هم چنین با مواجه شدن با سوال سوم به طور معمول حواس او را پرت کنید اما در صورت پافشاری او با یک مشاور یا روان شناس گفت و گو کنید و به او  بگویید باید بر روی این سوال فکر کنم.

چند نکته طلایی:

۱-هرگز در پاسخگویی به سوالات یا دیدن رفتار جنسی در کودکان با او رفتار تند و خشنی نداشته باشید، ممکن است ارتباط او به شما کم شود.

۲- در صورت دیدن رفتار های جنسی در کودک خود، حواس او را پرت کنید، برای مثال وقتی این رفتار را مشاهده کردید به او بگویید وقت بازی است یا در اتاق او را بزنید و بگویید مهمان نمی خواهی؟ بعضی اوقات نیز او را به پارک یا مکان های دیگر ببرید.

۳- حمام پسر از سه سالگی به بعد به عهده پسر است.

۴- در هنگام استحمام فرزند لباس زیر های خود را حفظ کنید.

۵- هنگامی که کودکان بازی می کنند، با بهانه های گوناگون به مکان بازی آن ها سر بزنید.

۶- در هنگام پاسخگویی به سوالات کودکتان ترس را بروز ندهید، آن ها را مشتاق تر می کنید.

۷- هرگز نگذارید کودکتان برای گرفتن پاسخ سوالات خود،‌ به افرادی که رفتار ناشایستی دارند مراجعه کند، این کار سبب دوری عاطفی کودک از شما و راهنمایی غلط او می شود.

۸- در محیط های شلوغ پوشک فرزند خود را تعوض نکنید.

۹- زمان مناسب برای پاسخگویی به سوالات فرزندتان زمانیست که سوال پرسیدن را آغاز می کند و این دوره معمولا از سن ۴-۵ سالگی شروع می شوند.

۱۰- هرگز به کودک خود نگویید، ما تو را خریدیم یا حرف هایی مانند این، ممکن است به روحیات و آینده آن صدمه بزنید.

۱۱- در مواجه شدن با سوالات کودکان در سطح درک آنان و با زبانی کودکانه صحبت کنید.

یکی از مسائل بسیارمهم و ضروری  که ذهن بیشتر پدر و مادر های جوان را به خود مشغول می کند، این است که باید کودکشان رادر اتاق خواب خودشان بخوابانند یا این که او را از همان ابتدای کودکی  به خوابیدن دراتاقش عادت دهند. اضطراب و نگرانی از این که مبادا برای کودک اتفاقی پیش آید و مادر متوجه آن نشود، باعث می شود بسیاری از مادران کودکشان را در تخت خواب خودشان بخوابانند.

خوابیدن در کنار کودک یا با کودک خوابیدن یا خواب خانوادگی، اسمش را هر چه می خواهید بگذارید، این نحوه خوابیدن بدان معناست که کودک به جای تنها خوابیدن در اتاق یا تخت مختص به خود، در کنار والدینش می خوابد.

مطالعاتی که در سراسر جهان صورت گرفته حکایت از آن دارد که بسیاری از خانواده ها و به خصوص خانواده هایی که دارای یک یا چند کودک هستند با هم و در کنار یکدیگر به خواب شبانه می روند و نکته جالب توجه این است که در بسیاری از کشورها این روند در حال افزایش است.

تصمیم به خواباندن کودک کنار خودتان، بیشتر یک تصمیم شخصی است و درست یا غلط بودن این کار زیاد تحت تأثیر یک روش کارشناسی در تربیت کودک نیست، بنابراین تصمیمی که برای خانواده‌های دیگر مفید است، شاید مناسب و قابل اجرا برای شما نباشد.

برخی از کارشناسان به دلیل سلامت روحی و ایمنی کودک، مخالف خوابیدن کودک در تخت خواب والدین هستند، اما برخی نیز با این نظر موافق نیستند.

 تقویت حس اعتماد به نفس در کودک:
بسیاری از روانشناسان کودک بر این عقیده اند که خوابیدن پدر و مادر در کنار فرزندانشان حداقل یک نتیجه مثبت به همراه خواهد داشت، که آن چیزی نیست جز تقویت حس اعتماد به نفس در کودک.

 شاید در ظاهر این گونه به نظر برسد که این دسته از کودکان به دلیل وابستگی های عاطفی که با والدین خود پیدا می‌کنند به تدریج حس اعتماد به نفس خود را از دست داده و تبدیل به کودکانی وابسته می‌شوند.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

 اما متخصصان اطفال نگاه تیزبینانه‌ای به این مقوله دارند. آنان می‌گویند: کودکانی که خوابیدن در کنار پدر و مادر را تجربه می‌کنند همواره از نوعی حس دلگرمی و اطمینان خاطر برخوردارهستند. آن ها افرادی با اعتماد به نفس بالا خواهند بود که می‌توانند قرار گرفتن در محیط‌های جدید و کسب استقلال فکری و رفتاری را بهتر از سایر کودکان پذیرا باشند.

چند راه کار برای  جدا خوابی فرزند:

راه کار ما برای این که فرزند در طول شب، عادت به شیر خوردن نداشته باشد این است که:

۱-کودک غذای سفره را کامل بخورد؛ خصوصاً شام.

۲- بچّه را در شب خسته بخوابانیم؛ یعنی بچّه را به زور نخوابانیم. بعضی از مادر ها بچّه را درشب به زور می خوابانند؛ در صورتی که اگر والدین زمان خواب کودک را تنظیم کنند و بچّه خسته شده باشد،خودش آمادگی خواب را در شب دارد.

۳- نکته ی سوّمی که باید والدین رعایت کنند، این است که فضای خانه رابرای خواباندن بچّه آماده کنیم.اگرپدر در پای تلویزیون و مادر در حال ظرف شستن به بچّه بگویند: برو بخواب! معلوم است که بچّه نمی رود و مقاومت می کند؛ لذا فضای خانه باید آمادگی برای خواب داشته باشد تا وابستگی فرزند نسبت به شیر مادر کم تر شود.

۴- ابتدا سعی کنید به اتاق کودک برسید و وسایل و اسباب‌بازی‌هایی را که او دوست دارد در آن قرار دهید. ساعاتی در روز به همراه کودک در اتاق او بنشینید و سعی کنید تمام قسمت‌های اتاق را به او نشان دهید و با او در اتاق بازی کنید. اگر اتاق کودک کمد دیواری یا قسمت‌های ناشناخته‌ای دارد، آن‌ها را به کودک نشان داده و سعی کنید علاقه‌ای بین کودک و اتاق شخصی‌اش برقرار کنید.

خطرات احتمالی خوابیدن کودک در کنار والدین:

نهادهایی نظیر کمیسیون ایمنی محصولات مصرفی در آمریکا و آکادمی طب اطفال این کشور همپای بسیاری از سازمان های مشابه در گوشه و کنار جهان نظر مخالفی نسبت به خوابیدن کودک در کنار پدر و مادرش دارند. متخصصان این سازمان ها هشدار می دهند که خوابیدن والدین در کنار کودکان زیر دو سال خطر بروز مرگ ناشی از خفگی و سندروم مرگ ناگهانی نوزاد در خواب (SIDS) را افزایش می دهد.

با این حال انبوهی از کارشناسان در نقطه مقابل قرار داشته که می گویند اگر نکات ایمنی به خوبی رعایت شود، خوابیدن کودک در کنار والدینش هیچ خطری برای سلامت او به همراه نخواهد داشت.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که اگر قصد دارید خوابیدن در کنار نوزاد را در یک تخت تجربه کنید هیچگاه نباید او را به تنهایی بر روی تخت رها کنید، زیرا تختخواب های مخصوص افراد بزرگسال دارای حفاظ نبوده و هر لحظه امکان غلط خوردن نوزاد و سقوط او بر روی زمین وجود دارد.

پدرها و مادرها باید این نکته را در نظر داشته باشند که برخی از کودکان به خاطر مجازاتی که ممکن است بر اثر راستگویی و صداقت بر آن‌ها اعمال شود و ترس از این چنین مجازاتی، وادار به دروغگویی شوند. در چنین شرایطی والدین باید روی رفتار خود توجه بیشتری داشته باشند و برای چند لحظه خودشان را جای فرزندشان قرار دهند که اگر موضوعی را راست بگویند به ضررشان تمام می‌شود و یا خیر.

پدر و مادر باید الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشند:
هنگامی که پدر و مادر به یک دیگر دروغ می گویند، در واقع به کودک می آموزند که تو نیز می توانی این کار را انجام دهی. شنیدن دروغ های افراد بزرگسال به هنگام صحبت با تلفن نیز همین اثر را روی کودک دارد. به یاد داشته باشید که کودکان در چند سال نخست پس از تولد، تمایل شدیدی به الگوبرداری از پدر و مادر و سایر اعضای خانواده خود دارند.

ممکن است علت دروغگویی فرزندتان، رفتار خشن و عصبی شما به هنگام بروز اتفاقاتی مانند شکستن شییشه مربا و نظیر آن باشد. در چنین مواقعی به جای تنبیه و دعوا کردن او، می توانید بگویید: «خیلی حیف شد که مثلاً آن شیشه مربا شکست.

 من آن را خیلی دوست داشتم. اما به هر حال تو که تقصیر نداشتی، اتفاقی افتاد و شکست.» به این ترتیب کودک دیگر دلیلی برای ترس و در پی آن، دروغ گفتن نمی بیند و اگر بار دیگر اتفاق مشابه آن رخ دهد به راحتی حقیقت را خواهد گفت.

مقابله با دروغگویی کودکان، باید منجر به معذرت خواهی او شود:

این نکته که مقابله با دروغگویی کودکان باید منجر به معذرت خواهی شود، شاید در نگاه اول خیلی سخت گیرانه باشد، اما شما باید نوع برخورد خود را به گونه‌ای تنظیم کنید که مجازات شما منجر به اصلاح رفتار فرزندتان شود. اگر فرزندتان پس از دروغ گفتن معذرت خواهی کرد  و از کار خود پشیمان شد، این امر نشانه آن است که فرزندتان در مسیر درستی قرار گرفته است، فقط زمان نیاز دارد تا کاملا اصلاح شود.

به هیچ عنوان انتظار نداشته باشید که فرزندتان در یک زمان کوتاه کاملا با شما صادق باشد، معمولا این امر به زمان زیادی نیاز دارد. از یاد نبرید که نباید با رفتار‌های پرخاشگرانه شرایط را برای دروغ گفتن کودک‌تان فراهم کنید. معمولا برخی از کودکان با دروغ گفتن سعی می‌کنند از خودشان در برابر رفتار والدینشان دفاع کنند.

تشویق کردن روشی موثر برای ترک عادت‌های بد کودکان:

از یاد نبرید که کودکان شاید با معنای واقعی دروغ آشنایی نداشته باشند و این کار به نوعی برایشان به عادت تبدیل شده باشد. همان طور که می‌دانید ترک عادت برای همه به ویژه کودکان کاری سخت و دشوار خواهد بود. از این رو با دادن هدیه به کودکان آن‌ها را تشویق کنید تا از این عادت زشت فاصله بگیرند.

پیدا کردن علت یا علل:

 دروغگویی مانند هر رفتار دیگری علل و انگیزه هایی دارد. برای مثال، دروغ های متعدد و پی در پی نشان دهنده اضطراب در کودک است.

بنابراین، ابتدا باید علل اضطراب در کودک را شناخت و با بر طرف کردن آن ها، دروغگویی را در کودک از بین ببرد. توجه به علت مهم ترین کاری است که والدین باید انجام دهند.

علل پیدایش دروغگویی در کودکان: 
١ . دروغ یک نوع انحراف از سلامت روحی و روانی است. بدین‌ترتیب وقتی والدین به صورت منطقی به نیازهای کودک خود پاسخ ندهند، کودک دروغگو می‌شود. 

٢.  ضعف شخصیت و مورد تحقیر واقع شدن کودک به وسیله والدین خود و اطرافیانش منجر به دروغگو شدن او می‌شود. 

٣.  وقتی از سوی والدین و اطرافیان به کودک توجه جدی نشود برای جلب توجه دیگران و والدین دروغ می‌گوید. 

٤.  داشتن والدین یا اطرافیان دروغگو، بدین‌ترتیب کودک از بزرگترها تقلید می‌کند. 

٥.  والدین و اطرافیان‌شان از آن ها انتظارات بیش از حد دارند، لذا کودک به خاطر ترس از انتقاد دروغ می‌گوید. 

 چشم یکی از اعضای بدن انسان است که مهم‌ترین کارکرد را در شناسایی و کشف دنیای اطراف انسان‌ها دارد. رشد بینایی در لحظه تولد کودکان کامل نیست و این روند تا حدود ۲سالگی ادامه پیدا می کند. هم چنین مشکلات بینایی در میان کودکان بسیار شایع و رایج است اما با وجود این شاید کمتر مورد توجه قرار گیرند.

 با این که برخی مشکلات چشمی را می‌توان با تجویز عینک حل کرد، برخی دیگر به توجه و مراقبت‌های پزشکی بیشتری نیاز دارند و هر چه زودتر متوجه علائم آن در کودک شوید بهتر و مفید تر است.

اختلالات بینایی، نابینایی و کم بینایی، مشکلات در بینایی می باشند. این سه بیماری ها دلایل مختلفی دارند ولی اصلی ترین دلیل برای بروز آن ها ژنتیک می باشد.

تنبلی چشم در کودکان:

شیوع بیماری «آمبلیوپی» یا «تنبلی چشم»، ۴-۳ درصد است. علت تنبلی چشم کودکان، اختلال در سیر تکاملی مغز آنان است. در این اختلال ساختمان چشم کودک سالم است، ولی دید او بسیارکم است.

سیر تکاملی چشم در کودکان تا ۹ سالگی است. اگر تا قبل از ۹ سالگی کودکان، به هر دلیلی تصویر شفافی از محیط اطراف خود نداشته باشد، سیر تکاملی چشم کودک دچار مشکل شده و اصلاح آن به طوری غیرممکن می شود. هرچه کودک سن کمتری داشته باشد، احتمال تنبلی چشم بیشتر و درمان آن نیز آسان تر و سریع تر است.

تنبلی چشم در کودکان ممکن است ارثی نیز باشد. کودکانی که والدین آن ها دچار تنبلی چشم اند، ۶-۴ برابر بیشتر دچار تنبلی چشم می شوند.

کودکانی که زیاد سردرد می‌گیرند:
سردرد و خستگی چشم تنها جز علائمی نیستند که بیانگر خطاهای انکسار نور باشند. اگر اغلب اوقات این مشکل بعد از مطالعه یا دیدن تلویزیون رخ می‌دهد، می‌تواند نشانه چپ‌چشمی یا نامتقارن بودن عضلات چشم باشد.

آزمایش دقیق چشم با تجویز متخصص به‌راحتی می‌تواند به شناسایی این مشکل در کودک کمک کند. استفاده درست از عینک، تمرینات ویژه برای رفع ضعف عضلات و در پاره‌ای موارد جراحی می‌تواند به کاهش مشکل چپ‌چشمی کمک کند.

 مالش چشم‌ها، قرمزی، آبریزش و ترشحات نشانه آلرژی چشم است. این مشکل هم می‌تواند فصلی باشد و هم در تمام طول سال کودکان را آزار دهد. اما اگر کودک سابقه مالش چشم همراه با قرمزی و آبریزش داشته باشد به‌راحتی می‌توان آن را تشخیص داد. در اغلب موارد این مشکل با تورم مختصر مژه‌ها، قرمزی چشم‌ها و ترشح مختصر چرک همراه خواهد بود.

اختلال گلوکوم:

دو نوع اختلال گلوکوم در کودکان وجود دارد که می تواند بر بینایی آن ها تاثیر بگذارد. گلوکومی که در نوزادان دیده می شود و گلوکومی که می تواند در دوران نوجوانی بروز کند.

گلوکوم نوزادان که در اولین ماه های تولد قابل تشخیص می باشد دارای علائمی است، که والدین ممکن است موفق به تشخیص آن گردند. نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند ممکن است تمایلی به باز کردن چشم های خود در نورخورشید و روشنایی نداشته و سطح چشمان آنان نیز اشک آلود به نظر رسد. برخی از نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند دارای قرینه ای بزرگ بوده و دارای چشمانی هستند که در حد غیر معمولی درشت می باشد.

گلوکوم نوجوانان که در دوران بلوغ پدیدار می شود اغلب دارای علائم مشخصی نمی باشد. بنابراین این اختلال در نوجوانان ممکن است تنها زمانی تشخیص داده شود که تست بینایی انجام گرفته باشد. این اختلال در نوجوانان به صورت ضعف بینایی پدیدار می گردد.

اگر نوجوانان از مشکلاتی نظیر اختلال در دید جانبی و یا دید تونلی رنج برند والدین باید سریعا آنان را نزد یک متخصص ببرند. چراکه این اختلالات در زمان پیشرفت گلوکوم پدیدار می شود.

انسداد مجرای اشکی:

بعد از تولید اشک، مایع اشکی از دو منفذ نزدیک بینی در پلک بالا و پایین وارد کیسه اشکی و از آن جا وارد بینی شده و سپس حلق می شود و از حلق هم بلعیده خواهدشد. تولید اشک دائمی است و تخلیه آن هم در نهایت به صورت بلع است. اگر مجرای اشک بسته شود، اشک وارد حلق نمی شود و از کنار چشم سرازیر خواهدشد.

انسداد باعث می شود اشک تجمع یافته در کیسه عفونت کند و آبریزش چشم با ترشح توأم شود. چشم چنین کودکانی نیمه بسته و دارای ترشح است و اغلب مادران هم سعی می کنند ترشحات را تمیز کنند.

بیش از ۹۰ درصد انسدادها تا ۱ سالگی بهبود می یابند. به دلیل اینکه درمان قطعی به روش جراحی و مستلزم بیهوشیعمومی است و بیهوشی در کودکان کمتر از ۱ سال عوارض بیشتری دارد، پزشکان در این مواقع تا ۱ سالگی صبر می کنند و در صورتی که بهبود حاصل نشد با جراحی انسداد را از بین می برند.

 در این بیماری غشای نازکی مسیر را مسدود کرده است. جراح غشا را با میل های ظریفی از بین می برد و مسیر باز می شود. البته گاهی نمی توان مجرا را باز کرد و باید لوله ای در مجرای اشک کودک تعبیه شود. این لوله ها را بعد از چند ماه در می آورند.