برچسب: قصه شب

بروز خشم چگونه در کودکان اتفاق می‌افتد؟ کودکان نسبت به رفتار بزرگسالان واکنش سریعی نشان می‌دهند. گاهی اوقات کودک برای جلب نظر والدین رفتار‌های متفاوتی از خود بروز می‌دهد تا نظر آن‌ها را به سوی خودش جلب کند. چنانچه کودک نتواند نظر والدین را جلب کند، به خاطر بی‌توجهی از سمت آن‌ها دچار عصبانیت می‌شود.

چرا کودکان عصبانی می‌شوند؟

زمانی که یک کودک نتواند احساسات عاطفی‌اش را مدیریت کند، منجر به از دست دادن کنترل نفس و بی‌توجهی به هنجار‌های رفتاری پذیرفته شده در گذشته می‌شود. باید توجه داشت که کودک بر اساس اتفاقاتی که رخ می‌دهد واکنش متفاوتی را از خودش بروز می‌دهد.

کودک معمولا در مواجهه با موقیت‌های پیش‌ رو، دچار عصبانیت و کج خلقی می‌شود. کج خلقی معمولا در سنین ۱۸ ماهگی شروع و تا ۴ سالگی خاتمه پیدا می‌کند. در مواردی ممکن است بعد از این سن نیز ادامه یابد.

به دلایل مختلفی ممکن است کودک دچار کج خلقی یا عصبانیت شود و آن را بروز دهد. سمینا در ادامه علل بروز کج خلقی را بیان می‌کند.

کودک معمولا به دنبال سازگاری و تسلط بر محیط اطرافش است. زمانی که این فرآیند شکل نگیرد، رفتار کج خلقی از کودک سر می‌زند. در ادامه به شرایطی که باعث بروز کج خلقی در کودک می‌شود می‌پردازیم.

قشر پیشانی نارس یا PFC

قشر پیشانی بخشی از مغز است که از چهار سالگی شروع به رشد می‌کند. در زمینه رفتار اجتماعی، رفتار اخلاقی و ارتباطی تاثیر گذار است. این قسمت در کودکان به طور کامل رشد نمی‌کند به این خاطر باعث بروز عصبانیت می‌شود.

سیستم لیمبیک

سیستم لیمبیک به قشر پیشانی مغز ارتباط دارد که مسئولیت کنترل احساسات را به عهده دارد. احساسات غم، ترس، شادی، ناامیدی و خشم از جمله احساساتی هستند که گاهی کودک برای بیان آن‌ها دچار ناتوانی و کج خلقی می‌شود. تا قبل از چهارسالگی کودک در حد سطحی می‌تواند نیاز‌هایش را برآورده کند و ارتباطات خود را گسترش دهد. او تمام تلاش خود را می‌کند که منظور و نیازش را متوجه والدین کند. ممکن است این دوره که به بلوغ کاملی نرسیده تا بعد از چهار سالگی نیز طول بکشد.

مسائل خلقی

کودکانی که احساسات خود را بد بیان می‌کنند و نسبت به تغییرات سفت و خشک هستند در مقابل تغییرات تحمل لازم را ندارند، در نتیجه کج خلقی و عصبانیت‌شان از بچه‌های دیگر بیشتر است.

روش ارتباط

یکی از روش‌های ارتباطی کودک با والدین از طریق کج خلقی است. کودک به دلیل این که مهارت‌های لازم کلامی را برای رسیدن به هدف و نیازش بلد نیست دچار عصبانیت می‌شود. او تمام تلاشش را می‌کند تا از طریق کج خلقی به شما بگوید گرسنه، خسته و مایوس است.

توجه به نیازها

کودک از هر نشانه‌ای استفاده می‌کند تا منظورش را به والدین برساند. اما وقتی به او توجه نکنید و نظرش جلب نشود، او متوسل به کج خلقی می‌شود تا بلاخره توجه شما را به خود جلب کند.پس سعی کنید بهتر او را درک کنید.

والدین خیلی سخت‌گیر

به میزانی که در مورد کودک خود سخت‌گیری کنید، به همان میزان شاهد کج خلقی او خواهید بود. کودک در مسیر رشد با خطاهای بسیاری مواجه می‌شود، بهتر است جو منزل را برایشان نا‌آرام نسازید.

سرخوردگی

توانایی یادگیری مهارت‌های جدید مثل گره زدن کفش یا مرتب کردن وسایل، میتواند منجر به ناراحتی و درمانگی و در نهایت عصبانیت کودک شود.

عوامل خارجی

کودکان زمانی که در موقعیت‌های خارجی مثل مهمانی و… شرکت می‌کنند. از او انتظار دارند تا در میان بزرگتر‌ها رفتار مناسب و خوبی داشته باشد اما بلافاصله بعد از مدتی که به خانه باز می‌گردند رفتار قبلی را دوباره تکرار می‌کنند.

خانه و خانواده

دلایل مهمی برای ایجاد عصبانیت کودک وجود دارند اما مشاجره و بحث والدین، طلاق و ناسازگاری آن‌ها به شدت روی کودک تاثیر می‌گذارد. اضطرابی که از این طریق به کودک منتقل می‌شود، زمینه بروز عصبانیت او را فراهم می‌کند.

عوامل مؤثر در کج خلقی و پرخاشگری کودکان

 ناراحتی

کودکان زمان ناراحتی و عصبانی اگر در محیط شلوغ با چهره‌های ناشناخته قرار بگیرند، عصبانیت و کج خلقی را فراموش می‌کنند.

گیجی ناشی از پاسخ مراقب

اگر کودک مراقبان بیشتری داشته باشد، گیج شده و از طرف آن‌ها پاسخ‌های متفاوتی را دریافت می‌کند. به این خاطر با والدینش مبارزه می‌کند چون نسبت به رفتار آن‌ها آگاهی دارد اما مراقب‌های دیگر واکنش یکسانی به واکنش و طغیان او ندارند.

عدم توانایی توضیح موردشان

هنگامی که کودک قادر به گفتن چیز‌هایی که می‌خواهد نیست و نمی‌تواند بیان کند، احساس درماندگی می‌کند و برای رهایی از این احساس کج خلقی و اوقات تلخی می‌کند.

برخورد والدین با کودک عصبانی چطور باید باشد؟

در هنگام شروع یک بحران، حتما آرامش خود را حفظ کنید تا بتوانید تدبیر و راه حل موثری پیدا کنید. با گذشت زمان و کسب تجربه به خوبی می‌توانید این مسئله را پست سر بگذارید. به نکاتی که در ادامه گفته می‌شود دقت کنید.

توجه نکنید

با بی‌توجهی و نگاه نکردن به او نشان دهید که باید بی ادبی را کنار بگذارد تا شما عکس‌العمل نشان دهید. البته اگر کودک شما به قدری حساس است که امکان دارد به خودش آسیب برساند، این مورد کارساز نخواهد بود. باید چاره دیگری اندیشید.

خونسردی خود را حفظ کنید

زمانی که کودک اوقات تلخی می‌کند بهتر است مواردی را به او پیشنهاد دهید تا انتخاب کند. در این شرایط دادن حق انتخاب به کودک او را وادار به فکر و آرام می‌کند و شدت اوقات تلخی او را کاهش می‌دهد. دور کردن او از مکان مورد نظر ذهن او را به محیط دیگری معطوف می‌کند.

به خشونت اجازه ندهید

زمانی که فرزند شما شروع به فریاد زدن می‌کند، لگد می‌زند یا چیزی را پرتاب می‌کند فورا او را متوقف کنید و بگویید خشونت قابل قبول نیست و باید بدون خشونت حرف خود را بیان کند. در مقابل خودتان نیز با خشونت جواب ندهید. بگذارید کودک احساس کند که رفتارش فقط اشتباه است اما خودش دوست داشتنی است.

سعی کنید واکنش‌ها را درک کنید

زمانی که کودک از شما خواسته‌ای دارد، خوب به حرف‌هایش گوش دهید تا متوجه منظور او شوید. اگر مطلبی گنگ بود از او سوال بپرسید و کمکش کنید تا حرفش را بیان کند. این فرآیند کودک را آرام می‌کند.

سمینا در پست بعدی ادامه مطلب بالا را قرار می‌دهد. امیدوارم استقبال کنید و نظرات خود را برای ما ارسال کنید.

اغلب جوامع در جهان چند زبانه بوده و تسلط به چندین زبان، برای هر شخصی و جامعه ای که در آن زندگی می کند بسیار ارزشمند است. زبان پیوند نزدیکی با هویت، روند اجتماعی  شدن و نیز بیان فرهنگی داشته و در نتیجه نقش مهمی در زندگی کودک و بزرگ سالان است.

دو زبانه بودن آن قدر مزایای زیادی دارد که بسیاری از خانواده های دو یا چند زبانه هرگز نمی توانند تصور کنند که می توانند این زبان هارا از دست بدهند. اگر مهد کودک، مدرسه و جامعه دید مثبتی به چند زبانه بودن داشته باشند نقش ویژه ای در دوره رشد چند زبانه کودکان دارد.

مزایای دو زبانه بودن کودک:

1. کودکان دو زبانه بهتر میتوانند توجه خود را به اطلاعات مربوطه معطوف کنند کمترحواسشان پرت می شود.
2. کودکان دو زبانه خلاقیت بیشتری دارند و در حل مسائل پیچیده بهتر از یک فرد یک زبانه عمل میکنند.
3. اثرات پیری بر مغز در میان بزرگ سالان دوزبانه کمتر است.
4. در یک تحقیق ثابت شده است که شروع جنون در افراد دو زبانه ۴ سال دیر تر از افراد تک زبانه است.
5. افراد دو زبانه دسترسی بیشتری به افراد و منابع دارند.

صبر و بردباری:

پرورش و رشد کودک دو زبانه نیاز به صبر زیادی دارد. زمان های زیاد ی پیش می آید که والدین دچار تردید می شوند. همانند دیگر جنبه های پدر  و مادر شدن، آموزش زبان مادری   و یا زبان دوم نیز تعهدی بلد مدت است. فراز و فرود های زیادی دارد اما این را فرا موش نکنید که بسیاری از مواردی که برای شما پیش می آید برای والدین کودکان تک زبانه هم رخ می دهد.

بنابراین اگر کودک شما همانند دوستانش به سرعت به دو زبان مسلط نشد یا حرف نزد، نا امید نشوید. برعکس بر موقعیت او اصرار کنید و به رشد مغز او کمک کنید. او را دائما تشویق کنید و هر روز بر مقدار تشویق خود بیافزایید.

اگر پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت باشند باید به کودک خود با چه زبانی صحبت کنند:

وقتی پدر و مادر دارای دو زبان متفاوت هستند توصیه می شود که هریک با زبان های خود صحبت کنند. زمانی که همه افراد خانواده در کنار هم جمع شده اند بهتر است به زبانی که همه تسلط دارند صحبت شود. این زبان می تواند یکی از زبان های مادری و یا پدری باشد و یا حتی یک زبان مشترک دیگر باشد. نکته مهم درباره این مورد این است که والدین به زبانی با کودک خود صحبت کنند که تسلط کامل به آن زبان دارند. در چنین خانواده ایی که معمولا رشد چند زبانه کودک برای والدین از اهمیت خاصی برخوردار است بهتر است که به کودک خود حمایت های لازم در جهت رشد هردو زبان داده شود.  

 درکل دنیا کودکان بسیار زیادی هستند که دو زبانه پرورش پیدا می کنند. گاهی دو زبانه بودن بسیار مهم و ضروری است، چون امکان دارد والدین کودک کاملا به زبانی در اجتماع آن ها صحبت می شود تسلط نداشته باشند. بنابراین کودک درخانه یک زبان و در مدرسه زبان دیگری را فرا میگیرد. گاهی هم  دو زبانه بودن یک انتخاب است و والدین می خواهند که فرزند آن ها زبان دیگری هم یاد بگیرد، حتی اگر خودشان زبان دیگری را یاد نداشته باشند . زبان دوم می تواند مزایای زیادی را دارا باشد.

آیا کودک میتواند دویا چند زبان را هم زمان یاد بگیرد:

بچه ها می توانند چندین زبان را به طور هم زمان یاد بگیرند. در بسیاری ازنقاط جهان کودک از همان ابتدا چند زبان را هم زمان فرا گیرد. برای رسیدن به هدف رشد چند زبانه کودک به یک مرحله عالی، مهم است که هم درخانه و هم در مهد کودک و مدرسه همه در این مورد نقش فعالی داشته باشند. بسیار لازم و ضروری است که همه ی افرادی که در دور و بر کودکان هستند کودک را در آموزش چند زبان هم زمان، تشویق و حمایت کند. خانواده های مهاجر می توانند برای برقراری ارتباط با آشنایان و دوستان خود، در کشوری که از آن مهاجرت کرده اند، زبان مادری خود را حفظ کنند. در چنین خانواده هایی کودکان می توانند امکانات گسترده ای در حفظ میراث فرهنگی والدین خود داشته باشند.

توافق خانواده در پرورش و رشد کودک دو زبانه:

همکاری و توافق  نظر خانواده جز اولین شرط ها در موفقیت، در پرورش و رشد کودک دو زبانه است. اگر شما و همسرتان زبان مشترکی ندارید، همسرتان ممکن است از این که شما و کودک با هم به زبانی صحبت می کنید که او بلد نیست احساس بدی پیدا می کند.

او از این زبان سری بین شما و کودک احساس نا امنی پیدا می کند، حتی والدینی هم که زبان مشترک دارند ممکن است در این مورد توافق نظر داشته باشند. در این مورد چاره ی کار، حرف زدن و مصالحه است. بسیار مهم و ضروری است که والدین به چاره ای برسند که برای هر دو قابل قبول است و برای کودک نیز مفید است.

برنامه عملی:

برنامه ای را برای پرورش و رشد کودک دو زبانه انتخاب کنید. روش ها و راه حل های زیادی برای این موضوع وجود دارد. یکی از بین آن ها انتخاب کنید و به آن پایبند بوده و عمل کنید. یکی از رایج ترین آن ها صحبت به یک زبان توسط هر والد است.

یکی دیگر از آن ها صحبت کردن کل خانواده به زبانی است که در موقعیت ضعیف تر است. در صورتی که هیچ یک از شما فرصت آموزش و ایجاد ورودی کافی برای فرزند خود را ندارید، راه دیگر استفاده از پرستار، کلاس های بیرون از خانه یا فامیل است.

حرف زدن در کودکان امری بسیار مهم و ضروری است. بسیاری از والدین نمی دانند از چه سنی باید از کودک خود توقع حرف زدن را داشته باشند. توانایی صحبت کردن کودک از اولین کلماتی که به زبان می آورد تا سخن گفتن روان و شیرین او از اتفاقاتی که در مدرسه می افتد به تدریج افزایش می یابد. کودکان مهارت سخن گفتن را از شما و سایر اطرافیانشان می آموزند.

مغز کودک خود را نرمش دهید:

اصلا مهم نیست که کودک شما معنای کتابی را که برای او می خوانید را متوجه می شود و یا این که تک تک کلمات را می فهمد . از نظر محققان و پژوهشگران هر چه بیشتر با کودک خود حرف بزنید توانایی های مغزی او نیز بالاتر می رود.

طبق نوشته گاردین یکی از محققان، اگر هنگام خواب برای کودک خود کتاب بخوانید و درست از زمان تولد با آن ها شروع به صحبت کردن کنید، قدرت شان هر روز بیشتر از روز قبل می شود و همین تلاش ها بر توانایی تحصیلی شان هم تاثیر می گذارد.

طبق گفته پژوهشگران، بچه هایی که والدینشان زیاد با آن ها حرف نمی زنند در تست های زبان عملکرد خوبی را از خود نشان نمی دهند و حتی در ۲۴ ماهگی، حدود شش ماه از همسالان خود عقب تر به نظر می رسند.

با توجه به این بررسی ها این عقب بودن تنها محدود به دوران کودکی او نمی شود و شش سال بعد در مدرسه هم این کودکان مهارت های پایین تری را به نمایش می گذارند.

صداهای کودک قبل از ۱۲ ماهگی:

تا قبل از ۱۲ ماهگی نوزادان صداهای مختلفی را از خود تولید می کنند. که اگر چه در ظاهر معنا و مفهوم خاصی را دارا نیست، اما در واقع از روی همین صداهاست که می توان تشخیص داد که فرآیند رشد و تکامل زبانی و گفتاری کودک براساس مکانیسم درست و طبیعی پیش می رود یا خیر.

کارشناسان می گویند نوزاد تا قبل از ۱۲ ماهگی باید نسبت به صداها حساسیت کاملی پیدا کند و با شنیدن نام چیزها و افرادی که برای او آشنا است واکنش نشان دهد. توجه داشته باشید نوزادانی که با شور و شوق به محیط اطراف نگاه می کنند، اما نسبت به تغییرات صدا واکنشی را نشان نمی دهد احتمالا دچار مشکلات در سیستم شنوایی هستند.

در هر سنی بچه ها چه می گویند:

معمولا اولین علامتی که کودک شما قادر به صحبت کردن است در یک ماهگی ظاهر می شود. در این زمان نوزاد صداهایی مانند آه، او، ها و مانند این ها را می گویند که با گریه کردن کاملا متفاوت است. بعد از مدتی نوزادان شروع به گفتن کلمات بی معنی و یک بخشی مانند ما، دا، با و شبیه به آن می کنند و تا پایان چهار ماهگی هم خندیدن را به خوبی یاد می گیرند.

در نه ماهگی یا اندکی قبل کودک تان با گفتن مامان یا بابا شما را شگفت زده خواهد کرد، البته ممکن است او مخاطب این کلمات را به درستی تشخیص ندهد. در یک سالگی او پدر و مادر خود را به خوبی می شناسد و می تواند با گفتن مامان یا بابا آن ها را صدا بزند. البته او در این زمان خود را هم می شناسد و می فهمد که شما دارید با او صحبت می کنید.

از این زمان به بعد است که کودک شروع به ساختن لغتنامه مخصوص خود می کند و تا ۱۸ ماهگی می تواند تا ۱۰ کلمه را بیان کند، ولی بعضی از کودکان با استعداد و باهوش تا رسیدن به ۲۰ تا ۲۴ ماهگی بیش از ۵۰ کلمه را می توانند بگویند. هر کودکی با دیگری متفاوت است، اما در هر حال بهتر است از این زمان به بعد بیشتر مراقب گفتار خود باشید و کودک را بیشتر مورد توجه خود قرار دهید.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

اکثر نوزادان بین ۱۰ تا ۱۸ ماهگی شروع به راه رفتن می کنند. اما نوزادان ابتدا باید خزیدن را یاد بگیرند و بعد از آن چهار دست و پا راه بروند و بعد در مرحله ی آخر به راه رفتن برسند. این را به یاد داشته باشید که کودکان با هم متفاوت هستند. درنتیجه ممکن است کودک شما به تمرین بیشتری نیاز داشته باشد. مهم این است که او را تشویق کنید و راه رفتن را با او تمرین کنید.

علائم اولیه راه رفتن کودک:

۱-نشستن و چهار دست و پا رفتن: فرآیند نشستن در نوزاد اگر چه یک امر طبیعی و عادی به نظر می رسد، ولی باید دانست که نیاز به تکامل سیستم عصبی و در بخش نخاع و همکاری مناسب آن با ماهیچه های مختلف مانند ماهیچه های ناحیه پشت، کمر و لگن دارد.

فرآیند نشستن، پیش مرحله ای است برای به راه افتادن کودک. هر فردی قبل از راه رفتن باید بداند که چگونه بدون استفاده از دست، راست بنشیند. به طور متوسط نشستن در کودکان حدود شش ماهگی شروع می شود. مرحله ی نشستن معمولا هم زمان با مرحله ی چهار دست و پا کودک صورت می گیرد.

۲- خود را به بالا کشیدن: اگر به کودک حدود ۹ تا ۱۰ ماهه خود توجه کرده باشید، می بینید که این دسته از کودکان علاقمند هستند که دست خود را به یک میز یا صندلی گرفته و خود را به سمت بالا بکشند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

این کار آزمون و خطایی برای تقویت تعادل بدن و تقویت عضلات پا و هماهنگ کردن آن با قسمت فوقانی بدن می باشد. کودک در ابتدای این کار زمین می خورد و با شکست مواجه می شود. اما در نهایت با تلاش خود و به کمک وسایلی مانند میز و صندلی و تکیه بر آن می ایستد. در همین زمان است که کودک یاد می گیرد چگونه خود را کنترل کند و بر روی لگن خود بنشیند.

۳- استفاده از دست: یکی دیگر از مراحل راه رفتن کودک، استفاده از دست ها می باشد. کودک در این مرحله یاد می گیرد چگونه با کمک گرفتن از دست خود برای مدت اندکی هم که شده ایستادن را تجربه کند. کودک با کمک گرفتن از دست خود، حفظ تعادل خود را تقویت می کند.

کمک به کودک برای ایستادن:

 ۱-استفاده از اسباب بازی برای تحریک کودک برای ایستادن، یک اسباب بازی را دور از دسترس کودک قرار دهید به طوری که برای گرفتن آن نیاز به ایستادن داشته باشد.

۲- وسایل منزل را طوری قرار دهید که کودک بتواند با استفاده از آن ها راه برود، در واقع وقتی کودک شما یاد می گیرد با استفاده از وسایل دور خود راه برود، بهتر است دکوراسیون را برای امنیت کودک طراحی کنید تا بتواند به ارتفاعات نیز بدون خطر دست پیدا کند.

۳- یک اسباب بازی هل دادنی به کودک خود بدهید، اسفاده از اسباب بازی های هل دادنی به کودک کمک می کند بتواند راه برود همچنین حفظ تعادل و اعتماد به نفس کودک را افزایش می دهد.

۴- کودک را به حالت ایستاده نگه دارید، و اجازه دهید کودک انگشتان شما را بگیرد و خود را به سمت بالا بکشد تا بتواند بایستد. در این حالت می توانید از وزن او حمایت کنید. اجازه بدهید راه برود و شما نیز زیر بغل او را بگیرید.

۵- کودک خود را برای تلاش هایش تشویق کنید همه کودکان دوست دارند که پدر و مادر خود را خوشحال کنند و تشویق شوند، بنابراین برای ایستادن یا راه رفتن کودک خود و تلاش هایش او را تشویق کنید.