دندان در آوردنِ نوزاد اگرچه برای پدر و مادرشان هیجان‌انگیز است، اما کودک کمتر از این تغییر ظاهری که ایجاد می شود خوشحال است.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

با ظاهر شدن نشانه‌های رشد دندان روی لثه های کودک، نوزاد با احساس درد و بی تابی، ورم و آب ریزش دهان روبروخواهد شد. همچنین ممکن است در خوابیدن و خوردن هم برای مدت کوتاهی دچار مشکلاتی شود.

 دندان در آوردن کودکان دوره ای بسیار مهم و البته پردردی برای کودکان است. به راحتی می توان درک کرد که شکافته شدن لثه برای بیرون زدن دندان چقدر دردناک است.

علائم دندان در آوردن:

نوزادان با هم دیگر متفاوت هستند و نمی‌توان فرمول خاصی را برای همه‌ آن ها ارائه داد، اما به طور کلی نشانه‌هایی وجود دارد که شما با توجه به آن ها می‌توانید دلیل ناراحتی نوزادتان را متوجه شوید. نیش زدن دندان‌های شیری در کودکان معمولا با علائمی شبیه سرماخوردگی همراه است.

یکی از اولین نشانه‌های دندان در آوردن سرازیر شدن آب دهان کودک است. نوزادی که اولین دندان‌هایش در راه است، آب دهان فراوانی تولید می‌کند و زمین و زمان را نیز خیس می‌کند.

کسی به طور کلی نمی‌داند چرا کودکان در این زمان بزاق دهان بیشتری را ترشح می‌کنند، اما از نظر علمی تاحدودی ثابت شده که لثه‌های متورم و افزایش حرکت ماهیچه‌های دهان میل به جویدن و گاز زدن را در کودکان بیشتر می‌کند و این امر باعث می‌شود غدد بزاقی تحریک شده و بزاق بیشتری را تولید کنند.

ممکن است در این دوره احساس کنید کودک‌تان بی‌قرار‌تر و بد اخلاق‌تر از قبل شده، خوب نمی‌خوابد و استراحت کافی ندارد، اشتهایش کم شده، بهانه‌گیری می‌کند و تب خفیف و آبریزش بینی نیز دارد. اگر مطمئن هستید سرما نخورده، نگران نباشید.

 این ها همه از علائم نیش زدن اولین دندان‌هاست. با توجه به تشابه علائم نیش زدن دندان‌ها با سرماخوردگی، بهتر است پیش از هر اقدامی با پزشک معالج مشورت کنید تا مطمئن شوید راه درست را در پیش گرفته‌اید.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

کاهش درد دندان در آوردن در کودکان

  حوله لطیف و بابونه: 

یک حوله نرم و لطیف کوچک را با چای بابونه مرطوب کنید و آن را در فریزر قرار دهید تا کمی سفت شود. بابونه به آرام شدت لثه ها کمک می کند و علاوه بر آن بافت حوله و سردی آن به کرخت شدن لثه ها و بهتر شدن آن ها نیز کمک می کند.

مسكن‌ها:
اگر هيچ يك از اين موارد در مورد كودك شما كارساز و چاره ساز نبود، نياز به يك كاهش دهنده درد داريد. معمولاً پزشكان مصرف داروهايي مثل استامينوفن را در این مواقع توصيه مي‌كنند، اما دقت داشته باشيد كه هيچ‌گاه به شيرخواران زير سه ماه بدون تجويز پزشك هيچ دارويي ندهيد.

 در مورد نوزادان شش ماهه، مي‌توانيد با نظر پزشك مسكن‌ ديگري استفاده كنيد. به خاطر داشته باشيد كه اين داروها مي‌‌توانند معده را تحريك كنند و مشكلاتي را در کودک به وجود آورند؛ مثل بالا آوردن غذا و شيري كه نوزاد خورده است.

آسپرين يكي ديگر از مسكن‌هاست، اما نبايد كودكان، نوجوانان و جوانان زير ۱۹ سال به طور سرخود از آن استفاده كنند. آسپيرين را به كودك خود ندهيد و آن را روي لثه‌اش نماليد، چرا كه ممكن است باعث بروز يك بيماري خطرناك (سندرم ري) شود و زندگي‌اش را تهديد كند.

 هویج تازه: 

دقت داشته باشید که هویج نباید یخ زده باشد. حتما از هویج کامل استفاده کنید تا کودک نتواند آن را گاز بزند و در گلویش بپرد. بهتر است از هویج های بزرگ وبسیار سرد استفاده کنید که در آرام کردن درد و التهاب لثه به کودک کمک کند.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش دوم

این که چرا کودکان در بعضی از موارد می‌ترسند، مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. برخی از محققان عوامل زیستی و محیطی را به عنوان علت برخی از ترس‌ها در کودکان عنوان کرده‌اند و برخی دیگر عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی و سایر عوامل را مطرح کرده‌اند.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

در برخی اوقات ترسی که کودکان از خود نشان می‌دهند به یک نیاز روحی و روانی ارتباط دارد. مثلا کودکی که ترس از مدرسه را نشان می‌دهد، ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به والدین خود داشته باشد و ترس او در واقع ریشه در این وابستگی کودک دارد.

 تقریبا همه آدم‌ها حس ترس را در خود تجربه کرده‌اند. البته در مورد بعضی افراد این حس موقتی و گذرا است. اما گاهی اوقات هم به یک ترس همیشگی و آزاردهنده تبدیل می‌شود، که زندگی طبیعی فرد را به کل مختل می‌کند. هر چند روان‌پزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی می‌دانند، اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونه‌ای از حالت اعتدال و عادی خود خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فوبیا تبدیل می‌شود.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-گاهی والدین می‌توانند الگوهای ویژه‌ای از ترس را به کودکان خود آموزش و انتقال دهند. برای مثال مادری که از حشرات می ترسد، همین ترس خود را به کودک نیز منتقل می کند.

۲- جدایی از مادر، خانه، سایر اعضای خانواده و دوستان

۳- ترس از گم شدن در مدرسه، بیمارستان و مراکز مختلف دیگر

۴- دادن پاسخ‌های اشتباه به سوالات کودک

۵- تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است باعث ترس کودک از مراکز بهداشتی و فرآیند درمان شود. مثلا به کودک گفته شود: «اگر غذا نخوری، می‌گم دکتر آمپولت بزند».

۶- رشد نا مناسب عاطفی و مغزی کودک

۷- ویژگی‌های شخصیتی خود کودک نظیر، عوامل زیستی، سرشتی و آمادگی‌های فطری اولیه و داشتن بدنی آسیب‌پذیر و نحیف.

ترس از کابوس در کودکان:

رویاهای بد و کابوس، نمونه ی مشخصی از کشمکش های کودک با تفاوت های بین واقعیت و تخیل است. شاید کودکان نتوانند کابوس ها و خواب های خود را به زبان بیاورند، اما ناراحتیشان را از آن کابوس ها با این رفتارها نشان می دهند، مکرر از خواب بیدار می شوند، جیغ می زنند یا گریه می کنند، داستان های نامفهوم درباره آنچه دیده اند می گویند یا از خوابیدن می ترسند.

کودک را بعد از کابوس، با کمک وسایل مورد علاقه اش مانند پتو یا عروسکش آرام کنید. به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش هستید. اگر او به طور مداوم کابوس های بسیار وحشتناک می بیند، با پزشک معالج صحبت کنید. ممکن است کودک دچار هراس شبانه شده باشد که جای نگرانی ندارد و مشاورت با یک پزشک می تواند مشکل را حل کند.

ترس از جدایی در کودکان:

 طبیعی است که وقتی مراقب اصلی کودک او را تنها می گذارد، مضطرب و نگران شود و بترسد. یک خداحافظی خوب. همیشه او را پیش یک مراقب آشنا و مورد اعتماد خود بگذارید و هر دفعه یک خداحافظی مختصر و زیبا داشته باشید. قبل از این که بروید و کودک را ترک کنید، او را سرگرم انجام کاری کنید. حتما از او خداحافظی کنید و یکدفعه ناپدید نشوید. می توانید هنگام خداحافظی به او اطمینان دهید که حتما بر می گردید. وقتی از او جدا می شوید، تمام سعی خود را بکنید تا همان لحظه دوباره برنگردید.

درمان‌های پزشکی: 

گاهی کودک از نظر جسمی دچار ضعف‌های بدنی شده است و این ضعف زمینه را برای ترس کودک ایجاد کرده است. اختلالات غدد و ترشحات اضافی ممکن است با تأثیر بر سیستم بدن سبب مشکلات و اختلالاتی چون ترس در کودکان شوند.

برای درمان ترس در کودکان چه باید کرد:

روان شناسان برای کاهش ترس‌های کودکان راه های زیادی را پیشنهاد می‌کنند. آن ها در مرحله اول به والدین توصیه می‌کنند که در رفع مشکل کودک عجولانه تصمیم نگیرند. عجله و شتابزدگی آن ها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد.

این ترس معمولا به تدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند. توصیه بعدی روان شناسان این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد، اما خود کودک چنین احساسی را نسبت به ترس های خود ندارد و نمی‌تواند غیر منطقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

ترس یک واکنش عاطفی، هیجانی و فیزیکی در تمامی افراد است. هر انسانی هنگام روبرو شدن با خطر واقعی، احساس امنیت خود را از دست می‌دهد و دچار ترس می‌شود. این واکنش عاطفی کاملا طبیعی و عادی است و از بدو تولد دیده می‌شود. ترس زمانی که خیلی شدید و زیاد نباشد و باعث پرهیز از خطر برای کودکان شود، سودمند و مفید است.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش دوم

ترس از صدا‌های بلند، افراد غریبه و سایر اشیا و حادثه ها بخشی از دوران کودکی است. اما زمانی که این ترس‌ها برای کودک و والدین، استرس‌زا شود، نباید آن را دست کم گرفت. ترس های کودکان به عنوان بخشی از رشد طبیعی و نشان‌دهنده‌ی کسب آگاهی او از جهان اطراف و تلاش برای درک بهتر آن است. خوشبختانه بسیاری از ترس های کودکان به طورقابل پیش‌بینی رخ می‌دهند و او می‌تواند این مرحله را به کمک درایت والدین خود پشت سر بگذارد.

بسیاری از ترس‌ها برای بعضی از سنین طبیعی‌تر است اما کلا هیچ ترسی – حتی اگر طبیعی هم باشد- نباید بیشتر از دو سال طول بکشد. یعنی طول کشیدن بیشتر از ‌این حد، نشانه مشکل و نیازمند توجه یا حتی درمان بالینی در کودکان است.

ویژگی‌های ترس در کودکان:
۱-برخی از ترس‌ها در کودکان ریشه های فطری و ذاتی دارد(ترس از صداهای بلند و مهیب) و برخی دیگر از همان ماه‌های اول و به صورت اکتسابی در کودک شکل می‌گیرد(ترس از حیوانات مثل سوسک و…) و والدین برای جلوگیری از ترسو شدن کودکان باید خودشان الگوی شجاعی برای کودک باشند.

۲- ترس در کودکان ممکن است ثبات و دوام نداشته باشد، زود پدیدار شود و زود هم از بین برود.

۳- گاهی ترس در کودکان مبتنی بر واقعیت نیست یعنی از چیزی می‌ترسند که بی‌خطر است.
ترس در مراحل مختلف سنی در کودک:

نوع ترس در کودک همزمان با سن او تغییر می‌کند. تا قبل از یک سالگی ترس کودکان بسیار طبیعی است. اولین دوره ترس طبیعی کودک از سن ۶ تا ۸ ماهگی رخ می دهد. در این سن کودک از افراد ناآشنا می‌ترسد و با دیدن چهره‌های ناآشنا احساس ناراحتی می‌کند و خود را به مادرش می‌چسباند و حتی رویش را از افراد غریبه برمی‌گرداند.

ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس ها نیز تغییر می کند. ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین ۲ تا ۵ سالگی در کودکان ظاهر می گردد. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

ترس‌های شدید که در بسیاری از کودکان دیده می‌شود، سلامت جسمی و فکری کودک را تهدید می‌کند و اگر این گونه ترس‌ها درمان نشوند، باعث بروز اختلال‌های جسمی، فکری و تربیتی در کودکان می‌شوند و او نمی‌تواند از فرصت‌ها و توانایی‌هایش به طرز مناسبی استفاده کند. برای درمان و کاهش میزان ترس در کودکان بهتر است نشانه‌های ترس در کودک، علل ایجادکننده و منشاء ترس را بدانیم تا بتوانیم نسبت به رفع آن ترس ها اقدامات لازم را انجام دهیم.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-علت ترس در کودک ممکن است عمدی باشد؛ یعنی، کودک را قبل از چیزی ترسانده باشیم؛ مثل ترساندن کودک از چیزهای خطرناک، نظیر آب جوش، آمپول، وسایل تیز و غیره.

 ۲- گاهی تجربه‌ها و خاطرات ناگوار و وحشتناک کودک باعث ایجاد ترس و اضطراب در او می‌شود.

۳- داشتن والدین بیش از حد حمایت‌کننده، محافظه‌کار و محتاط.

۴- اضطراب ناشی از دوری پدر و مادر، که این حالت عاطفی به صورت ترس از تاریکی و تنهایی ظهور می کند.

۵- مواجه شدن با افراد بیگانه، اشیای جدید، صداهای غیرعادی و مهیب، ناگهانی و بلند و موقعیت‌ها و مکان‌های ناآشنا.

۶- پرورش نیافتن کافی قدرت درک و فهم کودک در مورد ارتباط زمان و مکان، علت و معلول.

۷-  تاثیر نامطلوبی که بعضی از فیلم‌ها، کتاب‌ها بر روی کودک می گذارد.

۸-  دعوای والدین و جدال دائمی آن ها، کودک را دچار احساس عدم امنیت و ترس خواهد کرد.

تلقین در تقویت روحی: 

یکی از روش‌های مۆثر و مفید، تلقین شجاعت و نترس بودن به کودک است، چرا که گاهی ترس، ناشی از عدم اعتماد به نفس و احساس بی‌کفایتی است و در صورتی که کودک اعتماد به نفس اش را به دست آورد، می‌تواند به عنوان فردی شجاع بر ترس های خود غلبه کند و آن ها را مهار کند.

غلبه بر ترس در کودک:

برای غلبه بر ترس در کودک، چاره‌ای جز روبرو شدن با آن نیست. بنابراین به‌تدریج باید محرک‌های جدید را جانشین محرک ترسناک کنیم، تا ترس کودک از بین برود. خوشبختانه اصول یادگیری، مخصوصا اصل خاموشی در مورد از بین بردن ترسها، کاربرد زیادی دارد. به‌عنوان مثال، اگر کودکی از سوسک می‌ترسد، ضمن نشان دادن سوسک به کودک (محرک منفی) به او مقداری شکلات (محرک مثبت) می‌دهیم و چندین بار این کار را تکرار می‌کنیم تا کودک پاسخ مثبت به موضوع ترسناک قبلی بدهد. اگر کودک از تاریکی می‌ترسد، ضمن بازی کردن از او می‌خواهیم در اتاق تاریک جستجو کند و اسباب‌بازی‌های جالب را پیدا کند. با این روش محیط ترسناک کم‌کم برای او جالب می‌شود و ترسش کم کم از بین خواهد رفت. البته باید کودک را با تاریکی آشنا کرد و میزان تاریکی را به‌تدریج افزایش داد تا کودک به تاریکی عادت کند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش دوم

فرزندان ما سرمایه‌های آینده جامعه، کشور، والدین و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در تربیت و پرورش آن ها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش اول

والدین موظف هستند به فرزندان خود آداب معاشرت با دیگران را بیاموزند و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد دهند.

به فرزندان خود یاد دهید در زمان گفت‌‌و‌گو با دیگران و بزرگترها از مسخره کردن اشتباهات آن ها، خندیدن بی‌جا، گفته‌‌های غیراخلاقی، بی ادبی و…بپرهیزند.

همچنین هنگام گفت‌‌و‌گو با بزرگترها و دوستان از روی کنجکاوی در جزئیات زندگی خصوصی آن ها، خوش‌ شانسی یا بداقبالی آن ها، داشته‌ها و نداشته‌های مالی آن ها پرهیز کرده و حد و حدود خود را بدانند.

مؤدب بودن عادت خوبی و قابل قبولی است. به گفته ی یکی از روانشناسان:«رفتار مؤدبانه یک روش زندگی است. این طرز رفتار صرفا مخصوص زمان حضور در مراسم‌ها یا رستوران‌های شیک نیست. مهم است که آموزش آداب هر چه زودتر در کودک آغاز شود تا به شکل رفتاری خودکار در کودک درآید. خواه کودک در خانه باشد یا بیرون از آن.»

سلام و خداحافظی را به کودک خود بیاموزید:

حتما نباید کودکتان زبان باز کرده باشد تا به او سلام و خداحافظی را یاد دهید. شما می توانید به کودک بیاموزید که قبل از صحبت کردن با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. کار جالب دیگری که می توانید انجام دهید این است که هر صبح را با گفتن «صبح به خیر» آغاز کنید.

رفتارهای درست را از همان ابتدا به کودکتان آموزش دهید:

تقریبا بعد از سه سالگی است که روابط اجتماعی کودکان آغاز می شود. لذا آموزش رفتارهای مناسب و مثبت نیز باید از همین دوران آغاز گردد. برای مثال والدین می توانند برای آموزش رفتار مثبت به کودکان خود از روش مدل سازی استفاده کنند. یکی از مهم ترین این الگوها خود والدین هستند. به این معنا که والدین باید به رفتارهای خود در هنگام خشم و عصبانیت و ناراحتی و یا به طور کلی در ارتباطات خود با اطرافیان، توجه کنند. کودکان به طور پیوسته شاهد و ناظر رفتار والدین خود بوده و رفتار آن ها را الگو قرار می دهند. این یکی از بهترین روش ها برای آموزش دادن رفتار مثبت و مناسب اجتماعی به کودکان است.

کودکان را تشویق کنید که در برخورد با افرادی که می شناسند ادب را رعایت کنند:

یک نکته قابل تامل برای آموزش دادن به کودکان این است که بسیاری از این آداب معاشرت در طی بازی کردن و یا کتاب خواندن به کودکان آموزش داده شود. زمانی که کودکان در حال بازی با سایر کودکان هم سال خود هستند سعی کنید اصول و رفتارهای مهم را به آن ها گوشزد کنید. در ضمن کتاب های آموزشی خوبی برای تربیت و آموزش کودکان در بازار وجود دارد. تهیه و خواندن این کتاب ها برای آموزش آداب اجتماعی به کودکان بسیار مهم و تاثیر گذار است.

ثبات در آموزش مهم است:

یادگیری مناسب آداب معاشرت، نیازمند تمرین بسیار و صرف وقت زیادی است. مطمئن شوید شما و همسرتان یا پرستار بچه در خصوص تشویق یا تنبیه کودکتان، سیاستی مشترک دارید. اگر شوهر شما به کودک اجازه دهد هنگام غذا خوردن غذایش را پرت کند در حالی‌که شما اجازه این کار را ندهید، کودک دچار سردرگمی خواهد شد.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

آموزش چند نکته به کودکان برای بهتر شدن آداب معاشرت آنان:

۱-هنگامی چیزی را می خواهد بگوید: “لطفا”.

۲- هنگامی چیزی به او می‌دهند، بگوید: “متشکرم.”

۳- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کند، گفتن عبارت “ببخشید” مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.

۴- اگر دری بسته بود، پیش از که وارد شود، ابتدا به در ضربه بزد، و منتظر بماند تا ببین پاسخی داده می‌شود یا نه.

۵- در مورد خصوصیات جسمی دیگران اظهار نظر نکند، مگر این که بخواهد از آن ها تعریف کند که باعث می‌شود آن ها خوششان بیاید.

۶- اگر کوچکترین تردیدی درباره انجام کاری دارد، اول از پدر و مادر اجازه بگیرد تا بعد پشیمان نشود.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش اول

بسیاری از کودکان، از رفتارهای بد و ناپسند خود آگاهی ندارند و باید به آن ها آموزش هایی را در این زمینه دهیم. آموزش آداب معاشرت به کودکان یعنی این که، نه تنها چه کاری را کودک باید انجام ندهند، بلکه باید چه کاری را انجام دهند. آموزش آداب اجتماعی به کودک را هر چه زودتر آغاز کنید، تا به شکل رفتاری خودکار در کودکان پدیدار شود.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش دوم

فرزندان ما سرمایه‌های آینده جامعه، کشور، والدین و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در تربیت و پرورش آن ها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.

هنگام صحبت:
کودکان شما باید یاد بگیرد در زمان صحبت با دیگران داد و ستد های کلامی داشته باشند، نه اینکه فقط خودشان صحبت کنند؛ پس برای این کار لازم است:
۱-با نهایت ادب و احترام به حرف دیگران گوش دهند و میان حرف هایشان نپرند.
۲- فقط منتظر نباشند برای صحبت کردن نوبت به آن ها برسد، بلکه با دقت به حرف های طرف مقابل گوش بدهند.
۳- از طرف مقابل سوال هایی درخصوص حرف هایی که می شنوند، بپرسند تا علاقه خود را به حرف های او نشان بدهند.
۴- سر میز غذا به هیچ وجه از موبایل و تبلت استفاده نکنند و به جای این کار با دیگران ارتباط برقرار کنند. شما هم به عنوان پدر و مادر گوشی تلفن همراهتان را کنار بگذارید و قدری به صحبت های دیگران گوش بدهید.

آموزش آداب معاشرت به کودکان:

پدر و مادر ها باید راهنمای اجتماعی و رفتاری کودکشان باشند و در کنار آن ها وقت بگذارند و اهمیت دهند.

طبق نظر برخی از روانشناسان: والدین، از سنین کم، سلام و خداحافظی کردن را به کودکان آموزش دهند و به صورت عملی، کمک به دیگران، عذر خواهی کردن، احترام به بزرگترها، گذشت و فداکاری را با رفتار مناسب به فرزندانشان در موقعیت مختلف بیاموزند.

والدین باید رفتارهای قابل قبول کودکشان را تشویق و تحسین کنند و در راه تعلیم این آداب صبور باشند، زیرا راه نسبتا زمان بری را پیش روی دارند.

آداب و معاشرت را نمی توان به کسی تحمیل کرد، اما می توان با آموزش دادن به کودک به یک روش زندگی تبدیل کرد.

والدین در هنگام صحبت کردن، خوب حرف بزنند و از لغات عامیانه کمتری استفاده کنند تا الگوی مناسبی برای کودکان خود باشند.

آموزش آداب معاشرت و ارتباط برقرار کردن با دیگران:

یکی از مهم ترین مهارت های اجتماعی که کودک شما می تواند یاد بگیرد، این است که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کرده و به آن ها سلام کند و ارتباط اولیه را با آن ها برقرار کند. اول، باید بر تماس چشمی تاکید داشته باشید. برای اینکه یک کودک این کار را راحت تر انجام دهد، به آن ها بگویید تا ببینند که چشمان طرف مقابل شان چه رنگی دارد. پاسخگویی ساده به پرسش های رایجی مانند «حالت چطور است» و «چیکار می کنی» و این گونه تمرینات می تواند به کودک شما کمک کند، که پاسخ های این سوالات را با اعتماد به نفس بیشتری داده و حصول ارتباط را تسهیل کنند. نظارت شما نیز می تواند برایش اطمینان حاصل کند که آن ها اطلاعات مازادی در مورد خود به طرف مقابلشان نمی دهند.

در آموزش آداب معاشرت  به کودک خود ثابت قدم و صبور باشید:

شیوه های یادگیری آداب معاشرت می توانند زمان بر باشند. به یاد داشته باشید زمانی که کودکان رفتارهای خوب دارند، آن ها را ستایش و تشویق کنید و هنگامی که آن ها این گونه عمل نمی کنند، به سادگی به آن ها تذکر دهید که آن ها باید از کلمه یا رفتار مناسب تری استفاده کنند. عمل آموزش آداب معاشرت را با ذکر مثال و مصداق برای آن ها دنبال کنید. بنابراین مادامی که اصول اولیه را به کودکان القاء نموده و برای بهبود آن ها تلاش می کنید، ادب به یک عادت تبدیل خواهد شد و فرزندانتان در سنین بالاتر با اطمینان بیشتری در جامعه حضور خواهند یافت.

بد غذایی کودکان مشکل بسیاری از مادران است. در درمان بد غذایی کودکان روش مناسب این است که اول ریشه مشکل را پیدا کنید. معمولا کمتر کودک سالمی پیدا می شود که در طول روز میلی به خوردن انواع غذاها نداشته باشد.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش دوم

غذا دادن به کودکان اصول و قاعده خاص خود را داراست. و از اهمیت بسیار زیادی برخورد دار است، بخصوص مادران جوان باید آن ها را فرا گیرند، تا سلامت کودک عزیزشان به خطر نیفتد.

چند نکته رفتاری مهم در تغذیه کودک:

والدین باید در هنگام غذا دادن به کودک خود مواردی را رعایت کنند که باعث افزایش اشتها و ترغیب کودک به خوردن غذا شود. چند نکته شامل:

۱- كودكان باید در زمان خوردن غذا در موقعیت راحتی قرار گیرد و غذا نزدیك و در دسترس او باشد تا بتواند به راحتی بدون این كه تحت فشار قرار گیرد، غذای خود را بخورد. این كار موجب می شود تا حدی ریخت و پاش كودك كمتر شود.

۲- قاشق کودک نباید زیاد گود باشد و لیوان نیز باید به اندازه ای باشد كه كودك به راحتی بتواند آن را بگیرد.

۳- بشقاب و لوازم غذا خوردن کودکان باید از جنس های نشكن باشد. در صورت شكستن ظرف غذا ممكن است كودك احساس ناامیدی كند و یا والدین عصبانی شوند.

۴- رنگ مواد غذایی می تواند در اشتهای كودك و علاقه ی او به غذا خوردن بسیار تاثیر گذارباشد. خوردن غذاهایی با رنگ های سبز، نارنجی و زرد برای کودکان جالب و دوست داشتنی است. برای این كار می توان از سبزیجات برگ سبز، هویج و… استفاده كرد.

۵- باید بی علاقگی كودك را نسبت به یك ماده ی غذایی پذیرفت و یك ماده ی خوراكی دیگر را که دوست دارد جایگزین كرد.

۶- غذا خوردن در یك ساعت معین می تواند سبب تحریك اشتهای كودك شما شود.

۷- كودكان در محیط آرام بهتر غذا می خورد. مشاجره، بلند كردن صدای رادیو و تلویزیون، و همچنین رفت و آمد زیاد حواس كودكان را به اطراف خود پرت می كند و تمایل  او به غذا خوردن كم می شود.

۸- هنگامی كه رفتار كودك شما غلط است، باید عكس العمل ثابتی را نسبت به آن نشان داد، مثلاً اگر بشقاب یا قاشق یا غذا خود را پرت كرد، نباید گاهی اوقات خندید و گاهی تنبیه كرد، بلكه باید رفتاری را در مقابل این حرکت پیش گرفت كه كودك احساس كند، كارخوبی انجام نداده است.

برای معرفی غذاهای جدید به کودک صبور باشید:

یکی از روش‌های تشويق و ترغیب کودکان به خوردن غذاهای جدید کنجکاو کردن آن‌ها نسبت به خوراکی‌ها و غذاهای مختلف است. شاید دفعه اول خیلی از آن غذای خاص خوشش نیاید ولی شما می‌توانید یک هفته بعد به شکل تازه‌تری آن خوراکی وغذا را به او بدهید. البته بدون اجبار و اجازه دهيد خودش نسبت به خوردن آن ترغيب شود.

به خواسته های کودک احترام بگذارید:

اگر کودک شما در حال حاضر حوصله غذا خوردن را ندارد یا اصلا میلی ندارد، مجبورش نکنید چون این کار فقط باعث تندتر شدن آتش درگیری‌های غذایی شما و کودک شده یا باعث می‌شود موقع غذا خوردن استرس بگیرد. از کودک خود نخواهید ته بشقابش را کاملا تمیز کند. به جای این کار می‌توانید به او آزادی انتخاب بدهید تا اگر دلش خواست دوباره کمی غذا در بشقابش بکشد.

 غذاها را به اشکال و طعم های مختلف درست کنید: 

مادران گرامی اگر برای مثال کودکان شما سیب زمینی را به شکل پوره دوست ندارند، آن را به روش های دیگری طبخ کنید. شیوه طبخ غذا (بخارپز، کبابی، سرخ شده…) و طعم دهنده هایی که استفاده می کنید، در بو، رنگ و مزه غذا موثرند.

سعی کنید هر بار شکل تازه ای از همان ماده غذایی را جلوی کودک دلبندتان بگذارید. اگر سری به رستوران چینی بزنید، می بینید که یک نوع ماهی را به اشکال و با رنگ ها و مزه های مختلف برایتان سرو می کنند و شما دوست دارید از هرکدام مقداری بخورید .

این نکته در مورد کودکان نیز صدق می کند و تنوع در وعده ی غذایی کودکان بسیار مهم و ضرری است.

دور هم غذا بخورید: 

غذا خوردن فقط برای سیر شدن و جذب کالری نیست. غذا خوردن سر میز غذا همراه با خانواده اهمیت بیشتری دارد. جز در شرایط استثنایی، به کودک جداگانه غذا ندهید. معمولا میل به خوردن غذا در کنار اعضای خانواده بیشتر می شود.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش دوم