مقدمه
یادمان باشد که کودکان زیر ۲ سال اغلب آمادگی حضور در مهد کودک و جدا شدن از مادر را ندارند. در دوره سنی زیر ۲ سال کودکان وابستگی به مادر دارند و دوره اضطراب جدایی را تجربه می کند، و در واقع دوره ای است که باید احساس شکل گیری دلبستگی مناسب بین کودک و مادرش شکل بگیرد.
پس توصیه می شود کودکان تا ۲ سالگی بیشترین زمان خود را با مادر بگذرانند.
سن آمادگی کودکان برون گرا برای حضور در مهد:
بچه ها از ۲ سالگی به بعد آرام آرام خودشان نشان می دهند که آمادگی حضور در مهد کودک را دارند. بعضی از بچه ها که خیلی اجتماعی تر و برون گرا هستند و بودن درون جمع را به تنها بودن ترجیح می دهند، در حدود ۵/۲ سالگی کاملا آمادگی حضور در مهد کودک را دارند.
حتی ممکن است خودشان هم بیان کنند که دلشان می خواهد به کلاس و یا مدرسه بروند و در آن جا با بچه ها بازی کنند، این بچه ها را می توان از حدود ۵/۲ سالگی به دلیل علاقه و اشتیاق خود کودک برای رفتن به مهد کودک آماده کنید، به شرطی که دوره جذب مهد کودک کاملا امن باشد و کودک آرام آرام با محیط جدیدش آشنا و جذب مهد کودک شود.
سن آمادگی کودکان دورن گرا برای حضور در مهد:
برای کودکانی که دورن گرا هستند و محیط خانه را به بیرون ترجیح می دهند، زیاد اجتماعی نیستند و سخت با محیط های جدید ارتباط می گیرند حدود سن ۳ سالگی، سن خوبی برای مهد رفتن است. بچه ها در این سن اغلب خودشان علاقه مند به بازی با هم سن و سالان شان هستند، حتی اگر بیان نکنند که دوست دارند مهد کودک بروند شما به وضوح می بینید که یک تغییر بزرگ در بچه ایجاد شده، تا قبل ۲ سالگی بچه ها اغلب وقتی در کنار هم هستند بازی های موازی انجام می دهند. یعنی هر کدام بازی خودشان را انجام می دهند، فقط کنار هم نشستند، ولی اگر از حدود ۳ سالگی به بچه ها و بازی هایشان دقت کنید می بینید که شروع به تعامل با یکدیگر در حین بازی می کنند.
مثلا وقتی دارند ماشین بازی می کنند میگن بیا با هم دیگه مسابقه بدیم، حتی اگر بچه ها کار خود و بازی خود را انجام دهند با یک دیگر صحبت می کنند.
در این سن است ک بچه ها نیاز به ورود به دنیای اجتماعی را دارند و باید با هم سن و سالان خودشان وارد تعامل بشوند. برای همین توصیه می شود همه بچه ها حداکثر ۳ تا ۵/۳ سالگی برای مهد اقدامات لازم را انجام دهند. اگر از این دیرتر شود یک مقدار هم ممکن است وابستگی بچه به خانواده بیشتر شود و هم پذیرشش برای مهد سخت تر شود و هم این که ممکن است آن مهارت های اجتماعی اش هم پای بقیه کودکان گروه سنی اش رشد نکند و مثلا شما بچه ۵ ساله ای دارید که میخواهد وارد پیش دبستانی شود و با بچه هایی ارتباط بگیرد که از ۳ سالگی مهد بودند و با هم در ارتباط بوده اند و تعامل داشتن را یاد گرفتند و مهارت های اجتماعی آنان رشد پیدا کرده است.
ممکن است وقتی وارد جمع آنان شود نتواند به راحتی وارد تعامل مثبت با هم سن و سالان خود شود. همیشه این نکته را به یاد داشته باشید رابطه بزرگ تر ها با کودک خیلی خیلی متفاوت با رابطه ای است که دو تا بچه ی هم سن با هم دیگر دارند و بچه ها به این نوع رابطه اکیدا نیاز دارند و هر چقدر هم به عنوان مادر با بچه یا حتی مربی که در خانه می آید با بچه بازی کند و فعالیت انجام دهند، کاردستی درست کنند، جای یک ساعت بازی کردن در مهد با هم سن و سالان خودش را نخواهد گرفت. حتی اگر در مهد کودک با بچه ها دعوا کند، و یا این که در مهد کودک برایش دلخوری با بچه ها پیش بیایید همه این ها به رشد اجتماعی که کودک در مهد پیدا می کند می ارزد.
.
در مهد کودک زمینه لازم برای بسیاری از فعالیت های روزانه کودک مانند بازی های فعال و فکری، زمان استراحت و … به خوبی مشخص شده است. برنامه ها انعطاف پذیر و در محیطی کاملا دوستانه و حمایت کننده انجام می شود و هم چنین امکان برقراری ارتباط و تماس والدین با مربیان مهدکودک در مورد رشد و رفتار کودک امکان پذیر است.
نگرانی و اضطراب والدین برای سپردن کودکان خود به مهد کودک برای شنیدن اخبار و گزارش هایی در مورد عدم صلاحیت مربیان مهد کاملا قابل درک و طبیعی است، اما حتی اگر مادر به طور تمام وقت و با آگاهی و دانش کافی هم بتواند از کودک خود در خانه مراقبت کند، حضور کودک حتی به صورت پاره وقت و ساعتی در مهد کودک کاملا ضروری است به این خاطر که کودک بتواند برای زندگی اجتماعی و حضور در مدرسه آماده شود.
