برچسب: گریه کودک

کودکان از بدو تولد با گریه به دنیا می‌آیند. در واقع گریه، تنها ابزاری است که کودک برای ابراز خواسته‌های خود، آن را بروز می‌دهد. کودک با گریه به بیشتر چیز‌هایی که می‌خواهد می‌رسد. کودک برای هر منظوری به شیوه‌های مختلفی گریه می‌کند. اما تشخیص این مسئله فقط برای مادر آسان است. اطرافیان کودک به خصوص مردان ممکن متوجه نشوند یا به سختی متوجه منظور او شوند.

کودک نوزاد و چندماهه توانایی تکلم ندارد. پس برای ابراز ناراحتی‌ها و درخواست‌هایی که دارد، گریه می‌کند. گاهی گریه کودک برای گرسنگی و گاهی برای تعویض پوشک و خوابیدن است. او با گریه کردن به عنوان یک نشانه، منظور خود را می‌رساند.

اما به مرور که کودک بزرگ می‌شود و توانایی تکلم پیدا می‌کند خواسته‌های خود را با حرف زدن بیان می‌کند. در اینجا اگر کودک برای خواسته‌اش با مخالفت شما مواجه شود برای جلب توجه گریه می‌کند تا شما از سر دلسوزی به او لطف کنید. مسئله درست از جایی شروع می‌شود که والدین به این عملکرد کودک توجه کنند و دل‌شان نرم شود. از اینجا به بعد کودک باهوش سرسختانه پافشاری می‌کند. و عملکرد والدین از حالت لطف مسلم به وظیفه تبدیل می‌شود.

به تدریج که کودک در جریان جامعه پذیری قرار می‌گیرد و بزرگتر می‌شود، کمتر از ابزار گریه استفاده می‌کند. چون او بزرگ شده و کسی به گریه‌اش توجه نمی‌کند. به این ترتیب کنترل بیشتری بر احساسات‌شان پیدا می‌کنند. عده‌ای از کودکان نیز اشک‌شان دم مشک‌شان است و فوری بابت هر چیزی گریه می‌کنند.

« شریل رد»، روانشناس بالینی کودک، معتقد است که « گریه کردن رفتار طبیعی و سالمی است که زیربنای زیستی و اجتماعی دارد. این واکنش می‌تواند موجب تخلیه استرس و انرژی احساسی شود؛ همچنین نوعی ابزار ارتباطی جهت اشتراک گذاری عواطف یا احساس تسلی است.»

براساس نظر شریل رد، گریه کردن واکنشی نسبت به احساسات شدید می‌باشد. سیستم لیمبیک در مغز مسئولیت کنترل عواطف را بر عهده دارد. درواقع کودک یاد می‌گیرد که احساساتش را کنترل کند. البته توانایی فردی هر کودک در کنترل احساسش متفاوت با دیگری است. مثلا نوجوانانی که دوران بلوغ را تجربه می‌کنند به دلیل تغییر احساسات در این دوره، دچار حملات گریه نیز می‌شوند.

معمولا گریه‌ها دو دلیل عمده و مهم دارند. عده‌ای از روی حساسیت و نیاز به همدلی بیشتر گریه می‌کنند. عده دیگری دلیل گریه‌شان به افسردگی و اضطراب برمی‌گردد. به طور کلی اگر کودک در کنترل احساسش ناتوان شود به گریه پناه می‌برد.

با گریه‌های غیرمنتظره و مدام کودکان چه کنیم؟

باید به کودک‌‌مان بیاموزیم که چه زمانی می‌تواند زیر گریه بزند و چه زمانی بهتر است بر احساساتش غلبه کند. در مواردی خودداری از گریه موجب عوارض جسمی و روحی می‌شود.

سمینا با ارائه راهکار‌های زیر در مورد کودکانی که مدام گریه می‌کنند والدین را همراهی می‌کند.

الگوی صحیح مواجهه با فوران‌های احساسی کودک

کودکان به قدری باهوش هستند که عملکرد ما را به خوبی درک می‌کنند. پس چه بهتر که با عملکرد مثبت الگوی مفیدی برای‌شان باشیم. برای کنترل فوران‌های احساسی مثل گریه، بهتر است کودک گریه کردن والدین را ببیند تا یاد بگیرد چگونه با اشک و گریه مواجه شود.

پذیرش گریه به عنوان بخشی از طبیعت انسان

کودکان می‌بینن و یاد می‌گیرند. الگوی خوبی برای آن‌ها باشید. استفاده از جملاتی مثل پسر که گریه نمی‌کنه یا گریه کار خوبی نیست، آسیب‌هایی برای کودک ایجاد می‌کند. گریه به عنوان یک واکنش طبیعی بخشی از طبیعت انسان است که گاهی در مواجهه با درد، غم، محرومیت و و گاهی هنگام احساس شادی و خوشی بروز می‌دهد.

صحبت کردن در مورد کنترل احساسات هنگام آرامش اوضاع

وقتی کودک در وضعیت آرامی قرار دارد بهترین فرصت برای تربیت احساسات او است. در واقع گفت‌و‌گوی شما نباید حالت خشک و رسمی باشد. بهتر است مواردی را برای کودک مثال بزنید که بیشتر در دسترس او هستند. به طور مثال می‌توانید از کتاب‌ها یا فیلم‌هایی که کودک تماشا می‌کند یا مورد علاقه وی می‌باشد استفاده کنید. سعی کنید موقعیت‌های چالشی و احساسی شخصیت‌ها را با رفتار کودک‌تان پیوند بزنید. این مثال تاثیر زیادی در یادگیری و الگو برداری کودک دارد.

گذرا بودن شدت بروز احساسات

کودکان و نوجوانان به هنگام مواجهه با احساسات منفی، از گذرا بودن این احساسات آگاهی ندارند. آن‌ها فکر می‌کنند این مسئله تا مدت‌ها ادامه دارد. والدین باید با یادآوری‌های مکرر به کودک گوشزد کنند که این احساسات ماندگار نیستند و فروکش می‌کنند. کودکان نیز به مرور متوجه خواهند شد که مسائل گذرا هستند.

باج ندادن برای ساکت کردن کودک

گاهی والدین در مواجهه با گریه کودک تحت تاثیر قرار گرفته و برای ساکت کردنش مجبور به دادن باج می‌شوند. بهای بیش از حد به کار کودک او را تشویق به ادامه می‌کند. به طور مثال اگر کودک شما دچار استیصال درونی است و علت گریه‌اش به این علت است، حتما به معلمش متذکر شوید که در هنگام گریه کودک مداخله نکند. در این صورت کودک با دیدن بی توجهی معلم به مرور یاد می‌گیرد که این احساس را کنترل کند.

ایجاد مکانی امن برای گریه

کودک زمانی که گریه می‌کند نیاز به تخلیه احساس دارد. زمانی که دیگران در کنارش حضور داشته باشند امکان دارد که تقلای گریه کودک بیشتر شود. به این ترتیب مکانی را در نظر بگیرید تا کودک در آن جا خودش را از نظر احساسی تخلیه کند.

آشنایی با مهارت‌های مقابله‌ای

برای کنترل احساسات کودک سعی کنید که مهار‌ت‌های مقابله‌ای را به او بیاموزید. مثلا تنفس عمیق، تکرار جملات مثبت، متوقف کردن کاری که به آن مشغول است و یا تقاضای کمک از نزدیکان یا معلم. زمانی که کودک دچار حملات پنیک( وحشت) می‌شود یا به دلایلی دیگر تمایل به گریه دارد و نمی‌تواند خودش را در کلاس کنترل کند، بهتر است از معلم اجازه گرفته و سرش را روی میز بگذارد. می‌تواند تا ده بشمارد یا جملات مثبت را تکرار کند. به این ترتیب می‌تواند بر احساساتش مسلط شود.

کمک به یافتن راه حل مناسب

مؤثرترین راهکار والدین برای کودک این است که به او کمک کنند تا بتواند موقعیت‌های گریه را مدیریت کند. در واقع والدین باید شرایطی را فراهم کنند تا کودک به جای تمرکز روی گریه، در مورد گریه و کنترل آن صحبت کند. شناخت کودک نسبت به محرک‌ها و عواملی که باعث گریه‌اش می‌شوند باعث می‌شود بتواند با کمک والدین راهکاری مقابله‌ای برای این مسئله پیدا کند. در این گونه مباحث باید بحث را طوری جلو ببرید که کودک خودش به نتیجه و راه حل مناسب برسد. راه حلی که توسط او کشف می‌شود ماندگاری بهتری در ذهن کودک دارد. اما اگر راه حل تحمیلی از سوی والدین باشد به راحتی فراموش می‌شود.

 

 

 

 

لحن صدایی که ما به کار می بریم پس از مدتی برایمان عادت می شود این عادت نه تنها در صدای ما بلکه در نحوه زندگی و رفتار ما نیز اثرات خود را می گذارد نق نق کردن ، معمولا برای اظهار شکایت و یا جلب توجه شروع می شود و اگر به نق نق های کودک خود بی اعتنا باشیم در آینده فردی غرغرو و همیشه شاکی را به جامعه تحویل می دهیم.

سر و صدا و فریاد کودکان و روش کنترل آن + بخش اول

از ماست که برماست:

به جای متهم کردن کودک خود بهتر است نگاهی به رفتارهای خودتان بیاندازید بدون شک کودک شما از ابتدا اینگونه نبوده و رفتار های اشتباه شما او را به یک کودک غرغرو تبدیل کرده است به یاد داشته باشید که محیط بر کوچکترین رفتار و عادت فرزندتان تاثیر می گذارد و هر رفتار و واکنش کوچکی از جانب شما می تواند رفتارهایی را در کودکتان ماندگار کند که تغییر آن کار ساده ای نیست.

شاید در گذشته زمانی که حالتان خوب نبوده و یا حوصله نق زدن کودک خود را نداشته اید به خواسته او گوش داده اید حال کودک شما یاد گرفته است برای رسیدن به خواسته خود گریه کند و نق بزند.

علاوه بر این مشاهده رفتار دیگر کودکان، فرزند شما را به گریه کردن و نق زدن ترغیب می کند. کودکان با دیدن بچه ای که با جیغ و داد به خواسته اش می رسد، از این رفتار او الگو برداری می کند و همانند او با گریه و جیغ خواسته اش را طلب می کند.

کافی است در چنین شرایطی با گریه و جیغ کودک به خواسته او تن دهید تا برای مدت ها از صلاح گریه و شیون برای رسیدن به خواسته اش استفاده کند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

از کودک نظر خواهی کنید:

یکی از راه هایی که می توان کودک را متقاعد کرد این است که در فعالیت هایی که برای سن او مجاز است مشارکت کنید. مثلا می توانید از کودک درباره وعده اصلی و یا میان وعده غذایی نظر خواهی کنید و اگر غذایی را که انتخاب کرده باب میلش نیست به او بگوئید که این انتخاب خود اوست و گزینه دیگری هم وجود ندارد. این رفتار والدین موجب می شود کودک بداند باید نسبت به انتخاب و تصمیم گیری خود دقت کند و مسئولیت کارهای خود را بپذیرد.

مراقب واکنش های خود باشید:

کودکان از طرز برخورد اطرافیان واکنش بعدی را انجام می دهند. بنابراین بهتر است در مقابل برخی از رفتارها و واکنش های کودک بی تفاوت باشید تا آن رفتار در کودک خاموش شود.

زیرا توجه شما باعث تقویت رفتار در کودک می باشد. برای مثال وقتی می بیند شما در برابر گریه های او آشفته و پریشان می شوید تازه یاد می گیرد برای پریشانی شما چه کند.

احساس عجز و درماندگی:

در مواقعی که فرزند شما در بیان بعضی کلمه ها احساس عجز و ناتوانی می کنند، ذهن مستعد او را برای بیان آنها آماده می سازد. کودک وقتی که نمی تواند کلمه ها و عبارات را بیان کند ممکن است عصبانی شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

سر و صدا و فریاد کودکان و روش کنترل آن + بخش اول

همه ما با کودکانی که گاه و بی گاه شروع به گریه کردن و جیغ زدن می کنند مواجه شده ایم. گریه کردن های بسیار و جیغ های ممتد کودکان برای رسیدن به اهدافشان، و همچنین متقاعد کردن والدینشان است. و اصولا در چنین شرایطی والدین برای پایان دادن به جیغ و دادهای کودک خود تسلیم خواسته کودک خود می شوند.

سر و صدا و فریاد کودکان و روش کنترل آن + بخش دوم

رفتارهایی که باعث جیغ زدن کودک می شود را پیش بینی کنید:

در بسیاری از موارد جیغ و داد کردن های کودک، والدین آنها را عصبی می کند و آنان کودک را کتک می زنند تا مانع جیغ زدن های او شوند. اما تنبیه بدنی کودک علاوه بر اینکه کار درست و شایسته ای نیست، هیچ کمکی به آرام شدن کودک نمی کند و برعکس شدت جیغ های کودک را افزایش می دهد.

اگر والدین نسبت به جیغ و داد کردن های کودک حساس هستند و نمی توانند بی تفاوت باشند، بهتر است رفتارهای کودک خود را پیش بینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته های او را اجابت کنیم، قبل از آنکه کودک شروع به جیغ زدن کند این کار را انجام دهید.

برای شناخت بیشتر کودکان، رفتارهای او را  ۱۰ روز پیگیری و ثبت کنید، این کار باعث می شود مطالب زیادی را از رفتار و برخوردهای کودک و واکنش های اطرافیان به دست آورید که به  بهتر شدن این وضعیت کمک بسیاری می کند.

باید توجه داشته باشید که والدین یک کودک دو ساله باید قوق العاده صبور باشند در این صورت این  دوره به خوبی می گذرد و باعث به وجود آمدن آینده بهتری می شود.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

تربیت کودکانی که داد می زنند:

از کودک بخواهید برای اینکه به آرامش برسد و آرام شود چند دقیقه در یک جای خاص بنشیند و به کودک بگوئید هر وقت آرام شد و توانست با شما به صورت مودبانه صحبت کند نزد شما بیاید. اگر کودک در انجام این کار با شما مقابله کرد، کودک را به آرامی به سمت صندلی هدایت کرده و او را بنشانید و خود تا زمانی که آرام شود کنارش بنشینید.

زمانی که کودک شما در یک مکان عمومی  شروع به فریاد کشیدن کرد، او را به جای خلوتی ببرید اگر سن کودک مناسب بود به او بگوئید که از رفتار او خوشتان نیامده است و اگر مودبانه صحبت نکند، به حرف او گوش نمی دهید. و بعد از آن منطقه خارج شوید. هیچ وقت به خاطر ترس از فکری که اطرافیان حاضر راجب شما می کنند، در برابر فریادهای کودک خود تسلیم نشوید.

بهتر است رفتاری را که شما دوست دارید کودکتان داشته باشد را به او توضیح دهید اما زمانی که کودک رفتارش مناسب باشد، آماده و پذیرای حرف های شما باشد، به او بگوئید که بیشتر از این از او انتظار دارید. با او طوری رفتار کنید که او بداند یک بچه خوب و بزرگ جیغ نمی زند.

چگونه کودک خود را آرام کنیم:

بهتر است در اولین قدم به دنبال علت نق نق و جیغ های کودک خود باشیم، بعد از آن این کارها را انجام دهید:

۱-وقتی کودک شما شروع به گریه و زاری می کند مستقیم در چشم های او نگاه کنیم و از او بخواهیم ساکت شود. صدایتان را بلند نکنید و آهسته با کودک خود حرف بزنید.

۲- به کودک خود یاد دهید برای جلب توجه بیشتر می تواند آرام، اما با لحن قوی و محکم صحبت کند.

۳- با قاطعیت روی حرف خود بمانید. هر وقت شروع به نق نق و گریه کرد به او بگوئید درست صحبت کند به کار بردن این عبارت مهم است، زیرا کودک متوجه می شود که نق نق و گریه کردن برای او و یا هر کس دیگری درست نیست. مطمئن باشید که اگر قاطع باشید فرزندتان هم خواسته های شما را بهتر درک می کند و دست از نق نق کردن بر می دارد.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه کودک برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.     

سر و صدا و فریاد کودکان و روش کنترل آن + بخش دوم