بیشتر افرادی که قد بلندی ندارند دلشان می خواهد که فرزندانی بلند قدی داشته باشند. به همین دلیل بچه ها باید در سن رشد از مواد مغذی مفیدی بهره ببرند. البته ممکن است با مصرف مواد غذایی مفید حتی بعد از سنین رشد نیز چند سانتی به قد افراد اضافه شود. اما بهتر است از همان سنین کودکی به فکر قد و قامت کودکان بود.

روش های بلند شدن قد کودکان + بخش دوم

مهم‌ترین عامل محیطی تاثیرگذار روی قد کودک، میزان تغذیه است. پیروی از یک رژیم متنوع و متعادل شرط لازم برای دستیابی به حداکثر استعداد ژنتیک برای افزایش طول استخوان‌ها است. پروتئین به خصوص نوع حیوانی آن از اجزای اصلی مورد نیاز برای رشد است. گوشت و تخم‌مرغ منبع اصلی تامین پروتئین حیوانی هستند.

رشد قد به چه عواملی بستگی دارد:

دانشمندان معتقدند رشد قدی کودکان بستگی به عوامل هورمونی و ژنتیکی دارد و به همین دلیل نباید از درمان هورمونی انتظاری غیرواقعی و بیش از حد داشت. لازم است بدانید هورمون رشد در غده‌ای به نام هیپوفیز ساخته می‌شود و اگر کم باشد، می‌تواند موجب عقب‌ماندگی رشد و کوتاهی قد و به تاخیر افتادن بلوغ شود.

یادتان باشد اگر چه هورمون رشد، قد را بلند می‌کند، اما در عوض بلوغ را جلو انداخته و در نتیجه باعث کوتاه شدن دوره رشد و بسته شدن زودرس انتهای استخوان‌های دراز شده و درنهایت ممکن است موجب محدود شدن رشد و کوتاهی قد شود.

رابطه ژنتیک و افزایش قد:

 قد کودک یک صفت پلی ژنتیک است. ژن های متعددی روی بلندی قد کودکان تاثیر می گذارند. البته این به این معنا نیست که داشتن دو پدر مادر کوتاه قد شما را ملزم به کوتاه ماندن می کند و همچنین داشتن یک پدر مادر بلند قد تنها فاکتور های بلند قد شدن شما نخواهد بود.

قد شما تا زمانی که به اواسط دهه ی بیست سالگی عمر خود برسید می تواند بلند تر شود البته به شرط آن که هنوز صفحات رشدتان باز باشند. برای پیش بینی قد خود از روی قد پدر مادرتان کافی است قد آن ها را با هم جمع کرده و درصورتی که پسر هستید به علاوه ی ۱۳ و تقسیم بر ۲ کنید و اگر دختر هستید باید از مجموع قد پدرمادرتان ۱۳ سانتی متر کم کرده و تقسیم بر ۲ کنید. البته این محاسبات کاملا تقریبی بوده و قطعی نیستند.

بچه های عزیز برای شنیدن قصه های صوتی کودکانه و قصه شب با صدای خاله سمینا برای گروه های سنی (الف، ب، ج) به سایت رادیو قصه کودکانه مراجعه کنید.

ورزش:

داشتن فعالیت های فیزیکی کافی، برای رشد و توسعه یک کودک حیاتی است. اگر کودک به انداز کافی فعالیت جسمانی در طول روز نداشته باشد، دچار بسیاری از پیامدهای ناخوشایند خواهد شد. برای مثال، ممکن است کودک به عارضه چاقی کودکان مبتلا شود.

به علاوه، ورزش نکردن بر قد کودک تأثیر منفی می‌گذارد، زیرا در چنین وضعیتی استخوان‌ها و عضلات ضعیف‌تر از آن خواهند بود که بتوانند به بدن کمک کنند تا به اندازه تمامی ظرفیت بالقوه‌اش رشد کند. ظاهراً دلیل این امر ظهور گسترده سرگرمی‌های الکترونیکی از جمله رایانه‌ها و بازی‌های دیجیتالی است.

بارفیکس:

آویزان شدن از یک میله افقی با بازوهای کشیده روشی موثر در افزایش قد کودکان است. برای استفاده از این روش ۱۰ ثانیه در وضعیت یکسان آویزان بمانید و بعد چندین مرتبه این حرکت را تکرار کنید.

روش بهتر هم آن است که پاهایتان را جمع کنید و چند ثانیه در حالتی موازی با زمین نگه‌ دارید. اگر بخواهید این ورزش اثر مثبتی روی قد شما داشته باشد، باید این نرمش را چندین بار در هفته انجام دهید.

روش های بلند شدن قد کودکان + بخش دوم

حسادت احساسی است که ممکن است با احتیاط و به آرامی به زندگی کودک شما وارد شود. این احساس حسادت می تواند نسبت به خواهر و برادر، دوستان یا همکلاسی های خود کودک باشد.

حسادت کودک و روش های مقابله با آن + بخش دوم

 یک چیز ساده، مثل یک دوچرخه جدید دوستش می تواند باعث ایجاد حس حسادت در کودکتان شود. شما هر کاری که می توانید انجام دهید تا احساسات منفی کودک نوپای خود را قبل از اینکه به یک پیچ تند بروند، از بین ببرید.

برخی رفتارهای خود والدین موجب شعله‌ورشدن آتش حسادت در کودکان می‌شود. اشتباهات پدر و مادربعضا محرکی قوی برای این موضوع است.

مراقبت و رسیدگی بیش‌ازحد به کودک:

یکی دیگر از رفتارهای اشتباه پدر و مادرها که به حسادت در کودکان منجر می‌شود، مراقبت و رسیدگی بیش‌ازحد نسبت به کودک است. مراقبت و رسیدگی زیاد همیشگی نیست و بالأخره روزی می‌رسد که فرزندتان به‌طریقی باید وارد جامعه به شود و دیگر خبری از مراقبت و رسیدگی نخواهد بود.

 فرزندتان به‌تنهایی وارد محیطی می‌شود که بی‌‌رحم و نا آرام است. در این حالت او تنها، منزوی و خجالتی می‌شود و وقتی کودک دیگری را می‌بیند که این ضعف‌ها را ندارد، احساس حسادت در او شکل می‌گیرد.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

رقابت ناسالم:

رقابت سالم برای همه کودکان امر مهمی است اما ایجاد شرایط رقابتی غیر ضروری ممکن است تاثیرات منفی بر روی شخصیت آن‌ها داشته باشد و منجر به بروز حس حسادت در کودکان شود.

 این موضع زمانی رخ می‌دهد که شما کودک را با دیگران مقایسه کنید و انتظار داشته باشید، کارهایی را انجام دهد که خارج از حد توانایی او است، برای مثال حرکات نمایشی کودکی عالی و یا در زمینه هنری موفق است و شما انتظار دارید کودکتان همانگونه عمل کند یا ممکن است کودک شما انجام حرکات نمایشی و هنر را دوست نداشته باشد.

 زیاده روی در نوازش کردن کودک:

اگر کودک را بیش از حد ناز و نوازش کنید، می تواند در خانه احساس پیروزی کند. زمانی که یک کودک جدید وارد خانواده می شود و یا زمانی که از یک دوست بزرگ تر از او وارد می شود، کودک احساس ناامنی می کند. او نوزاد یا دوست را به عنوان دلیلی برای آن می بیند. او می تواند از افسردگی رنج ببرد وقتی که چیزی را که می خواهد به دست نیاورد و وقتی بزرگ می شود احساس پایین تر بودن می کند.

حسادت میان فرزند اول و دوم:

تولد نوزاد کوچک ممکن است در روابط والدین با فرزند اول اختلال ایجاد کرده و باعث ایجاد تغییراتی در رفتار کودک شود. زیرا زمانی که فرزند دوم متولد می شود، میزان اقتدار و قدرت فرزند ارشد خانواده کمتر شده و او به اجبار برای جلب توجه والدین و ارضای نیاز وابستگی، با عضو جدید خانواده رقابت می کند.

حسادت فرزند اول به فرزند دوم موضوع طبیعی و رایجی است، اما شیوه مدیریت والدین می تواند این حس را کمتر یا بیشتر کند و عدم توجه به تغییرات رفتاری کودکان پس از تولد فرزند دوم، می تواند به صدمه دیدن سلامت روان کودک منجر شود.
معمولا بازه زمانی ای که آن را برای تولد فرزند دوم توصیه می کنند حداقل ۳ و حدکثر ۵ تا ۷ سال است. درواقع، این فاصله بهترین زمان برای به دنیا آوردن فرزند دوم است. اگر پایین تر از این بازه زمانی فرزند دوم متولد شود باعث بروز مشکل هایی می شود که حسادت یکی از آن هاست. 

حسادت کودک و روش های مقابله با آن + بخش دوم

 چشم یکی از اعضای بدن انسان است که مهم‌ترین کارکرد را در شناسایی و کشف دنیای اطراف انسان‌ها دارد. رشد بینایی در لحظه تولد کودکان کامل نیست و این روند تا حدود ۲سالگی ادامه پیدا می کند. هم چنین مشکلات بینایی در میان کودکان بسیار شایع و رایج است اما با وجود این شاید کمتر مورد توجه قرار گیرند.

 با این که برخی مشکلات چشمی را می‌توان با تجویز عینک حل کرد، برخی دیگر به توجه و مراقبت‌های پزشکی بیشتری نیاز دارند و هر چه زودتر متوجه علائم آن در کودک شوید بهتر و مفید تر است.

اختلالات بینایی، نابینایی و کم بینایی، مشکلات در بینایی می باشند. این سه بیماری ها دلایل مختلفی دارند ولی اصلی ترین دلیل برای بروز آن ها ژنتیک می باشد.

تنبلی چشم در کودکان:

شیوع بیماری «آمبلیوپی» یا «تنبلی چشم»، ۴-۳ درصد است. علت تنبلی چشم کودکان، اختلال در سیر تکاملی مغز آنان است. در این اختلال ساختمان چشم کودک سالم است، ولی دید او بسیارکم است.

سیر تکاملی چشم در کودکان تا ۹ سالگی است. اگر تا قبل از ۹ سالگی کودکان، به هر دلیلی تصویر شفافی از محیط اطراف خود نداشته باشد، سیر تکاملی چشم کودک دچار مشکل شده و اصلاح آن به طوری غیرممکن می شود. هرچه کودک سن کمتری داشته باشد، احتمال تنبلی چشم بیشتر و درمان آن نیز آسان تر و سریع تر است.

تنبلی چشم در کودکان ممکن است ارثی نیز باشد. کودکانی که والدین آن ها دچار تنبلی چشم اند، ۶-۴ برابر بیشتر دچار تنبلی چشم می شوند.

کودکانی که زیاد سردرد می‌گیرند:
سردرد و خستگی چشم تنها جز علائمی نیستند که بیانگر خطاهای انکسار نور باشند. اگر اغلب اوقات این مشکل بعد از مطالعه یا دیدن تلویزیون رخ می‌دهد، می‌تواند نشانه چپ‌چشمی یا نامتقارن بودن عضلات چشم باشد.

آزمایش دقیق چشم با تجویز متخصص به‌راحتی می‌تواند به شناسایی این مشکل در کودک کمک کند. استفاده درست از عینک، تمرینات ویژه برای رفع ضعف عضلات و در پاره‌ای موارد جراحی می‌تواند به کاهش مشکل چپ‌چشمی کمک کند.

 مالش چشم‌ها، قرمزی، آبریزش و ترشحات نشانه آلرژی چشم است. این مشکل هم می‌تواند فصلی باشد و هم در تمام طول سال کودکان را آزار دهد. اما اگر کودک سابقه مالش چشم همراه با قرمزی و آبریزش داشته باشد به‌راحتی می‌توان آن را تشخیص داد. در اغلب موارد این مشکل با تورم مختصر مژه‌ها، قرمزی چشم‌ها و ترشح مختصر چرک همراه خواهد بود.

اختلال گلوکوم:

دو نوع اختلال گلوکوم در کودکان وجود دارد که می تواند بر بینایی آن ها تاثیر بگذارد. گلوکومی که در نوزادان دیده می شود و گلوکومی که می تواند در دوران نوجوانی بروز کند.

گلوکوم نوزادان که در اولین ماه های تولد قابل تشخیص می باشد دارای علائمی است، که والدین ممکن است موفق به تشخیص آن گردند. نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند ممکن است تمایلی به باز کردن چشم های خود در نورخورشید و روشنایی نداشته و سطح چشمان آنان نیز اشک آلود به نظر رسد. برخی از نوزادانی که دارای اختلال گلوکوم هستند دارای قرینه ای بزرگ بوده و دارای چشمانی هستند که در حد غیر معمولی درشت می باشد.

گلوکوم نوجوانان که در دوران بلوغ پدیدار می شود اغلب دارای علائم مشخصی نمی باشد. بنابراین این اختلال در نوجوانان ممکن است تنها زمانی تشخیص داده شود که تست بینایی انجام گرفته باشد. این اختلال در نوجوانان به صورت ضعف بینایی پدیدار می گردد.

اگر نوجوانان از مشکلاتی نظیر اختلال در دید جانبی و یا دید تونلی رنج برند والدین باید سریعا آنان را نزد یک متخصص ببرند. چراکه این اختلالات در زمان پیشرفت گلوکوم پدیدار می شود.

انسداد مجرای اشکی:

بعد از تولید اشک، مایع اشکی از دو منفذ نزدیک بینی در پلک بالا و پایین وارد کیسه اشکی و از آن جا وارد بینی شده و سپس حلق می شود و از حلق هم بلعیده خواهدشد. تولید اشک دائمی است و تخلیه آن هم در نهایت به صورت بلع است. اگر مجرای اشک بسته شود، اشک وارد حلق نمی شود و از کنار چشم سرازیر خواهدشد.

انسداد باعث می شود اشک تجمع یافته در کیسه عفونت کند و آبریزش چشم با ترشح توأم شود. چشم چنین کودکانی نیمه بسته و دارای ترشح است و اغلب مادران هم سعی می کنند ترشحات را تمیز کنند.

بیش از ۹۰ درصد انسدادها تا ۱ سالگی بهبود می یابند. به دلیل اینکه درمان قطعی به روش جراحی و مستلزم بیهوشیعمومی است و بیهوشی در کودکان کمتر از ۱ سال عوارض بیشتری دارد، پزشکان در این مواقع تا ۱ سالگی صبر می کنند و در صورتی که بهبود حاصل نشد با جراحی انسداد را از بین می برند.

 در این بیماری غشای نازکی مسیر را مسدود کرده است. جراح غشا را با میل های ظریفی از بین می برد و مسیر باز می شود. البته گاهی نمی توان مجرا را باز کرد و باید لوله ای در مجرای اشک کودک تعبیه شود. این لوله ها را بعد از چند ماه در می آورند.

برای انتخاب بهترین راه حل در مواجه با مشکلات رفتاری کودکان، پی بردن به دلایل آن رفتارها و حرکات ها اهمیت دارد. یکی از رفتارهای کودکان که بســیاری از پدر و مادر ها با آن مواجه می‌شوند، قهر‌کردن است. والدین باید این رفتار کودک را در‌صورت تکرار مداوم، کاملا جدی بگیرند و درصدد رفع این رفتارها بکوشند؛ زیرا ممکن است به‌صورت رفتاری دائمی در کودک تثبیت شود.

توجه داشته باشید در بیشتر مواقع رفتارهای کودکان آیینه رفتار بزرگسالان و اطرافیان است. قهر‌کردن کودکان نیز ممکن است آموخته‌شده از رفتار اطرافیان خود باشد. گاهی والدین در زندگی زناشویی خود و در‌مواقع ایجاد کدورت به‌جای صحبت و حل مشکل، به‌دفعات مکرر با یک دیگر قهر می‌کنند، که می‌تواند باعث یادگیری غیرمستقیم این رفتار در کودک آنان شود.

 همچنین ازآن جایی‌که یکی از شیوه‌های تنبیه کودکان، قهر کردن والدین با آن هاست، در‌صورت استفاده نادرست والدین از این روش، علاوه بر‌مفید و کارآمد نبـــودن آن می‌تواند باعث الگوبرداری کودک شـود.

برای پیشگیری از بروز این مشکلات، والدین باید مواظب رفتارهای خود با‌یک دیگر در‌جلوی فرزندانشان باشند. همچنین از روش قهر‌کردن با ‌کودک برای تنبیه و مقابله با رفتارهای نادرست او، در زمان و شیوه‌ مناسب استفاده کنند. این روش را مکرر به کار نگیرند؛ کودک را متوجه دلیل صحبت نکردن با او بکنند؛ مدت سکوت خود را محدود کرده و پس ‌از آن با‌ کودک ارتباط برقرار کنند؛ زیرا اگر زمان قهر طولانی باشد، این رفتار برای کودک کاملا عادی خواهد شد.

قهر کردن کودکان  با والدین خود نشانه چیست؟

قهر کردن رفتاریست که کودکان از پدر و مادر یا اطرافیان خود یاد می گیرند و اصولا برای برآورده شدن خواسته هایشان این عمل را تکرار می کنند، به همین دلیل بهتراست شما به عنوان والدین وقتی  کودکتان کار اشتباهی انجام می دهد مانند قهر کردن، به آن توجه نکنید درمقابل رفتارهای خوبش را تشویقش کنید و به کودک پاداش دهید.

گاهی کودکانی که دچار کمبود محبت و علاقه می شوند، برای جلب توجه نظر اطرافیان و والدین به این رفتار روی می آورند و به همین دلیل از خود بپرسید که آیا در رابطه دیگر رفتارهایش به او توجه داشته اید؟ به مرور زمان به کودکتان یاد بدهید برای بدست آوردن چیزی بهتر است صحبت کند و با قهر کردن چیزی را که می خواهد به دست نمی آورد .

باید به الگوهایی تربیتی که به کودکانمان آموزش می دهیم، توجه کنیم زیرا آن ها در این سنین در حال الگو برداری از اطرافیان می باشند پس داشتن یک الگو مناسب بسیار ضروری و از اهمیت بالایی برخوردار است.

رفتار درست بچه ها را تقویت کنید نه بد رفتاری شان را:

درخواست های مودبانه بچه ها و کودکان را تقویت کنید، نه نالیدن ها و فریاد زدن هایشان را یا سربه سر گذاشتن ها و کج خلقی ها و بد اخلاقی ها و قهر کردن هایشان را. سعی کنید بحث و گفت وگوهای آرامی که در بین تان وجود دارد را چندین برابر کنید، نه مجادله کردن و دعوا و پافشاری و جنگیدن هایی که گاه و بی گاه بین تان به وجود می آید.

تنبیه معقول در نظر بگیرید:

در برابر بچه هایتان از تنبیه هایی استفاده کنید که به آن ها بیاموزد که در برابر اعمال و رفتارشان مسئولند. بچه ها با تنبیه های معقول به خوب زندگی کردن ادامه می دهند. این تنبیه ها می توانند شامل محدود کردن و کوتاه کردن زمان های بیرون بودنشان باشد. فراموش نکنید وقتی از دستشان عصبانی هستید به هیچ عنوان تنبیه نکنید!

بچه ها به حرف های شما اعتماد دارند:

بچه هایتان را به شیوه ای تربیت کنید که در هر موقعیتی به مقتضای آن موقعیت رفتار کنند. به آن ها بیاموزید که تلاش کردن اساسی ترین چیز است. آن ها را در موقعیت های خوب تشویق کنید. وقتی شما فرزندتان را تشویق می کنید، آنها ایمان و اعتماد شما را به خودشان می بینند و در نتیجه به خودشان و توانایی هایشان ایمان می آورند و همین مسئله کمک می کند که کودکان کمتر قهر کنند.

باید این موضوع را در‌نظر داشت که والدین باید فقط به درخواست‌های نامعقول کودک خود پاسخ منفی دهند و از نهی کردن بی‌جا بپرهیزند. اگر پاسخ‌های منفی والدین بیش‌ازحد و نابه جا باشد، محیط پرفشاریو غیر قابل تحملی برای کودک ایجاد می‌شود، که کودک برای رهایی از این فشار ممکن است دست به انتخاب راه‌های مختلفی بزنــد.

 درصورتی‌که والدین به خواسته‌های نامعقول کودک پاسخ منفی دادند، به‌هیچ‌وجه نباید از موضع خود کوتاه بیایند. باید به کودک یاد‌دهند بهترین راه، صحبت کردن و مذاکره درخصوص خواسته‌ خود است ولی اگر پس‌ازآن، بازهم جواب منفی دریافت کرد، چاره‌ای جز پذیرش ندارد و با استفاده از قهر یا گریه راه به‌جایی نخواهند برد.

بهترین راهکار مقابله با رفتار قهرکردن کودک، توجه نکردن در آن لحظه است. والدین باید چهره‌ای کاملا آرام به خود بگیرند و بدون توجه به قهر‌کودک به کار و ارتباط خود ادامه دهند، تا این رفتار‌کودک به‌تدریج کمتر شود، توجه به قهر‌کودک و به‌اصطلاح، کشیدن ناز او در این زمان، باعث تقویت این رفتار و تکرار آن در دفعات بیشتری می‌شود.

همچنین والدین باید کاملا همسوی با یک دیگر رفتار‌کنند. گاهی یکی از والدین به قهر‌کودک بی‌توجهی می‌کند ولی دیگری رفتار عکس را نشان داده و درصدد دلجویی و توجه به کودک برمی‌آید که این رفتاری بسیار اشتباه و غلط است.

تشویق کردن و انرژی دادن به کودک هنگام انجام رفتار صحیح و مناسب باعث می شود کودک انگیزه بیش تری درجهت انجام رفتارها و اعمال مثبت و درست پیدا کند. پدر و مادر و اطرافیان باید به این نکته توجه بسیاری را داشته باشند که هنگام تشویق کردن، نباید به شخصیت کودک برچسب بزنند و فقط باید رفتار او را تحسین و تشویق کنند.

تشویق کودک باید به نوعی باشد که تصویر واقعی عمل کودک را نشان دهد و نباید شکلی اغراق آمیز و غیرواقعی را به خود بگیرد. تشویق جایگاه مهمی در اصول تربیتی در کودکان دارد. یکی از بهترین راه ها برای تشویق کودکان به رفتارهای خوب و صحیح، استفاده از جایزه دادن به کودک است.

تشویق و تحسین کردن کودک یکی از ابزارهای تربیتی مناسب است، که باعث شکوفا شدن کودک می شود. به شرطی که اصول صحیح آن را رعایت کینم . تحسین کودک اگر در مسیر درست و مثبت خود قرار بگیرد باعث می شود تا کودک بتواند استعدادهای درونی خود را شکوفا کند و در مسیر موفقیت آن ها قدم بردارد.

انواع پاداش و تشویق کودکان:   

به طور کلی از ۴ روش می توان کودکان را تشویق و تحسین کرد. هر کدام از این روش ها، یکی از ابعاد وجودی کودک را در بر می گیرد و بخشی از نیاز های او را تامین می کند. برای تقویت رفتارهای کودک بهتر است از هر چهار نوع پاداش و تشویق در موقعیت های مختلف استفاده شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

پاداش و تشویق احساسی:

کودکان نیز مانند همگی انسان ها نیاز به عشق و محبت دارند. توجه به کارهای خوب کودک و دیده شدن از نیازهای هر کودکی است.  در آغوش کشیدن کودک، تماس های چشمی، لبخند زدن، نوازش کردن و بوسیدن از بارزترین و مشخص ترین روش هایی است که والدین به کودک محبت تزریق می کنند.

 گاهی در جمع برای این که به طور مستقیم کودک را مرکز توجه خود قرار ندهید، می توانید با چشمک زدن ها یا لبخندهای رمزی بین خودتان، تایید و توجه لازم را به او بدهید. ایجاد اعتماد به نفس در کودکان کاملا به عهده خانواده است و اگر لطمه ای به اعتماد به نفس او وارد شود به سختی قابل جبران است.

پاداش و تشویق کلامی:

پاداش کلامی یکی از مهم ترین و موثرترین نوع تشویق کردن و پاداش است. کودک یا به طور کلی تمامی انسان ها در هر سن و سالی نیاز به شنیدن تعریف و تایید دیگران دارند.

 این مورد، مخصوصا در مقابل دیگران، به افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس کودکان کمک شایانی می کند و باعث ایجاد حس مفید بودن و ارزشمندی در او می شود.

پاداش و تشویق مادی:

این نوع پاداش شامل وسایلی است که کودکان به آن علاقمند هستند و همیشه از داشتن آن لذت می برند. اسباب بازی های متنوع، لوازم تحریر، لباس، خوراکی و حتی در بعضی از موارد پول. ترجیحا در این روش پاداش دهی لوازم و چیزهایی که کودک به آن ها نیاز دارد به عنوان پاداش داده شود. کودکان باید برای رسیدن به این پاداش ها تلاش کنند.

پاداش و تشویق تفریحی یا فعالیتی:

تفریحات و فعالیت های مورد علاقه کودکان نیز می تواند به عنوان پاداش و تشویق استفاده شود. در این مورد باید تفریحاتی که برای کودک لذت بخش و شیرین محسوب می شود، مد نظر قرار بگیرد. نه چیزهایی که پدر و مادر ها فکر می کنند لذت بخش است. برای مثال؛ پارک بردن، سینما رفتن، بازی مورد علاقه و یا خوردن یک بستنی و تنقلات می توانند به عنوان تشویق کودک استفاده شوند.

در برخی از مواقع هم گفته می شود که کودکان را نباید زیاد تشویق کرد چون باگذشت زمان رفتارهای درست و صحیحی که انجام می دادند، دیگر انجام نمی دهند و کم کم از موضوع فاصله می گیرند.

 بعضی دیگر عقیده دارند که کودک را باید زمانی تشویق کرد که لیاقتش را دارد. به این نکته هم باید توجه کرد که سخت گیری زیاد باعث افسار گسیختگی فرزندانتان  می شود .

یکی از اصلی‌ترین عارضه‌ها و علایم رویش دندان در کودکان، بی‌قراری و بی‌اشتهایی کودک و خارش لثه است که به دنبال لرزش ریشه برای بیرون‌زدن دندان بروز می‌کند.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش اول

برای تسکین و آرام کردن این خارش، کودکان همه چیز را به دهان خود می‌برند و فشار می‌دهند، که این فشار آوردن خودش به رشد سریع‌تر دندان های کودک کمک می‌کند.

از دیگر علائم دندان در آوردن در کودکان تب خفیف، یبوست و کشیدن گوش است. در این شرایط بهترین کار برای کمک به کودک پیدا کردن روشی جهت به حداقل رساندن درد و بی قراری است.

بعضی از پدر و مادرها از ژل‌های دندان برای آرام کردن  درد فرزندشان استفاده می‌کنند، اما طبق اعلام سازمان غذا و داروی آمریکا این ژل‌ها دارای مقداری ماده سمی belladonna است. واکنش بدن به این ماده در کودکان زیر دو سال غیر قابل پیش بینی است و کودکان را در معرض خطر قرار می‌دهد.

علائم و نشانه های دندان درآوردن کودکان:

 کودکان با علائم و نشانه های مختلفی دندان درمی آورند. میزان درد دندان درآوردن نیز در  کودکان متفاوت است. این علائم چند روز ادامه دارند. برخی کودکان خوش شانس هستند که به هنگام دندان درآوردن رنج و عذاب زیادی متحمل نمی شوند. یک سوم از کودکان آب دهان شان سرازیر می شود، یک سوم دیگر از کودکان کج خلق و بی قرار می شوند و یک سوم مابقی نیز دچار مشکلات مربوط به خواب می شوند.

۱-نیش زدن دندان ها

۲- تورم لثه ها

۳- تلاش کودکان برای جویدن و مکیدن هر چیزی که در دست خود دارد

۴- سرازیر شدن آب دهان کودک

۵- کج خلقی و بد اخلاقی

۶- مالیدن صورت

۷- مشکلات مربوط به خواب و بی خوابی

۸- امتناع و خودداری از غذا خوردن

۹- مالیدن گوش ها

اگر متوجه چند نشانه از نشان های فوق در کودک تان شدید، احتمالاً به زودی متوجه دندان درآوردن او نیز خواهید شد.

از حلقه و اسباب بازی های دندانی برای کودک استفاده کنید:

حلقه دندانی را بخرید که برای گاز گرفته شدن طراحی شده اند ؛ مدلی را انتخاب کنید که مناسب سن کودک شماست.

 حلقه و اسباب بازی را بخرید که یک تکه باشد و قسمت جداشونده، نداشته باشد تا از خطر خفگی کودک جلوگیری کنید. آن ها را هر روز بشویید تا روی آن ها میکروب تجمع نکند.

غذاهاي منجمد:

سرما و يخ به كاهش درد لثه كودكاني كه در حال دندان درآوردن هستند بسيار كمك مي‌كند. مي‌توانيد غذاهايي كه كودك در آن سن مجاز به خوردن آن هاست را در فريزر منجمد كنيد تا كودك آن ها را بجود و سرماي آن درد دندانش را كاهش دهد. موز يخ زده يا شير منجمد نيز روش‌هاي خوبي براي كم كردن درد کودک هستند.

ماساژ دادن لثه کودک:

والدین می‌توانند انگشت خود را پس از شستشوکامل روی لثه نوزاد قرار داده و آن را ماساژ دهند، این کار موجب تسکین موقت درد در کودک می‌شود.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش اول

این که چرا کودکان در بعضی از موارد می‌ترسند، مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. برخی از محققان عوامل زیستی و محیطی را به عنوان علت برخی از ترس‌ها در کودکان عنوان کرده‌اند و برخی دیگر عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی و سایر عوامل را مطرح کرده‌اند.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

در برخی اوقات ترسی که کودکان از خود نشان می‌دهند به یک نیاز روحی و روانی ارتباط دارد. مثلا کودکی که ترس از مدرسه را نشان می‌دهد، ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به والدین خود داشته باشد و ترس او در واقع ریشه در این وابستگی کودک دارد.

 تقریبا همه آدم‌ها حس ترس را در خود تجربه کرده‌اند. البته در مورد بعضی افراد این حس موقتی و گذرا است. اما گاهی اوقات هم به یک ترس همیشگی و آزاردهنده تبدیل می‌شود، که زندگی طبیعی فرد را به کل مختل می‌کند. هر چند روان‌پزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی می‌دانند، اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونه‌ای از حالت اعتدال و عادی خود خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فوبیا تبدیل می‌شود.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-گاهی والدین می‌توانند الگوهای ویژه‌ای از ترس را به کودکان خود آموزش و انتقال دهند. برای مثال مادری که از حشرات می ترسد، همین ترس خود را به کودک نیز منتقل می کند.

۲- جدایی از مادر، خانه، سایر اعضای خانواده و دوستان

۳- ترس از گم شدن در مدرسه، بیمارستان و مراکز مختلف دیگر

۴- دادن پاسخ‌های اشتباه به سوالات کودک

۵- تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است باعث ترس کودک از مراکز بهداشتی و فرآیند درمان شود. مثلا به کودک گفته شود: «اگر غذا نخوری، می‌گم دکتر آمپولت بزند».

۶- رشد نا مناسب عاطفی و مغزی کودک

۷- ویژگی‌های شخصیتی خود کودک نظیر، عوامل زیستی، سرشتی و آمادگی‌های فطری اولیه و داشتن بدنی آسیب‌پذیر و نحیف.

ترس از کابوس در کودکان:

رویاهای بد و کابوس، نمونه ی مشخصی از کشمکش های کودک با تفاوت های بین واقعیت و تخیل است. شاید کودکان نتوانند کابوس ها و خواب های خود را به زبان بیاورند، اما ناراحتیشان را از آن کابوس ها با این رفتارها نشان می دهند، مکرر از خواب بیدار می شوند، جیغ می زنند یا گریه می کنند، داستان های نامفهوم درباره آنچه دیده اند می گویند یا از خوابیدن می ترسند.

کودک را بعد از کابوس، با کمک وسایل مورد علاقه اش مانند پتو یا عروسکش آرام کنید. به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش هستید. اگر او به طور مداوم کابوس های بسیار وحشتناک می بیند، با پزشک معالج صحبت کنید. ممکن است کودک دچار هراس شبانه شده باشد که جای نگرانی ندارد و مشاورت با یک پزشک می تواند مشکل را حل کند.

ترس از جدایی در کودکان:

 طبیعی است که وقتی مراقب اصلی کودک او را تنها می گذارد، مضطرب و نگران شود و بترسد. یک خداحافظی خوب. همیشه او را پیش یک مراقب آشنا و مورد اعتماد خود بگذارید و هر دفعه یک خداحافظی مختصر و زیبا داشته باشید. قبل از این که بروید و کودک را ترک کنید، او را سرگرم انجام کاری کنید. حتما از او خداحافظی کنید و یکدفعه ناپدید نشوید. می توانید هنگام خداحافظی به او اطمینان دهید که حتما بر می گردید. وقتی از او جدا می شوید، تمام سعی خود را بکنید تا همان لحظه دوباره برنگردید.

درمان‌های پزشکی: 

گاهی کودک از نظر جسمی دچار ضعف‌های بدنی شده است و این ضعف زمینه را برای ترس کودک ایجاد کرده است. اختلالات غدد و ترشحات اضافی ممکن است با تأثیر بر سیستم بدن سبب مشکلات و اختلالاتی چون ترس در کودکان شوند.

برای درمان ترس در کودکان چه باید کرد:

روان شناسان برای کاهش ترس‌های کودکان راه های زیادی را پیشنهاد می‌کنند. آن ها در مرحله اول به والدین توصیه می‌کنند که در رفع مشکل کودک عجولانه تصمیم نگیرند. عجله و شتابزدگی آن ها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد.

این ترس معمولا به تدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند. توصیه بعدی روان شناسان این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد، اما خود کودک چنین احساسی را نسبت به ترس های خود ندارد و نمی‌تواند غیر منطقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.