برچسب: ترس از موجودات خیالی در کودکان

در بسیاری از مواقع کودکان هنگام خوابیدن دچار ترس و وحشت می شوند. آن ها از هیولایی که ممکن است در کمد لباس های او مخفی شده باشد، تمساحی که ممکن است زیر تختشان باشد و یا اسکلتی که ممکن است از پشت پنجره ظاهر شود و … می ترسند.

ترس از موجودات خیالی در کودکان و چگونگی رفع آن + بخش دوم 

این ترس ها نشان دهنده ی چیزی است که در دنیای درون کودکان  می گذرد و باعث ترس و وحشت در آن ها می شود. شب ها وقتی کودک دیگر به مسایل روزمره اش فکر نمی کند ، نگرانی و پریشانی ها سراغش می آیند و مسایلی که در طول روز باعث رنج و آزار کودک شده است، یادش می آیند.
کودک وقتی درباره ی مدرسه  ی جدیدش یا خواهر و برادری که تازه به دنیا آمده اند فکر می کند ، نگران می شود . تاریکی شب باعث می شود که کودک حساس تر و محتاط تر شده و بیشتراز قبل بترسد.

گاهی اوقات نیز کودکان از تصاویری که در کتاب داستان ها ، فیلم ها و سریال ها می بیند ، می ترسند و شما به عنوان والدین باید مواظب جنبه ها بصری دید کودک خود باشید.

شما هم بارها شنیده اید که کودکتان می گوید : از هیولا ، روح و جن می ترسد. برای از بین بردن  ترس از موجودات خیالی در کودکان باید کم کم تفاوت بین واقعیت و تخیل را به او بیاموزید. وقتی موجودی خیالی را در تلویزیون می بینید، در مورد آن با فرزندتان صحبت کنید.

نسبت به ترس کودکان خود واکنش شدید نشان ندهید:

واکنش شدیدی نسبت به ترس کودکتان نشان ندهید. واکنش های افراطی شما به غول های خیالی فرزندتان، تنها به آن ها اعتبار بیشتری می بخشد. اگر سعی کنید فرزندتان را متقاعد سازید که در کمدش هیچ نوع هیولایی وجود ندارد، اما هرشب، عدم وجود هیولا را بررسی کنید و بگویید: «دیدی؟ هیچ هیولایی اینجا نیست!» کودک تردید می کند که اگر غولی وجود ندارد، چرا همیشه به داخل کمد نگاه می کنید. در حالی که ترس کودک از هیولا  را تصدیق می کنید، برخوردی کاملاً واضح و مثبت نسبت به موضوع داشته باشید.

 ترس کودک را بپذیرید و اگر خودتان در کودکی از روح و هیولا و … می ترسیدید، اعتراف کنید و توضیح دهید که هر چه بیشتر درباره دنیای اطراف آموختید، ترستان کمتر شد.

ترس از تاریکی در کودکان :

ترس های وقت خواب، از تاریکی هیولای زیر تخت و تنها خوابیدن در سنین پیش از دبستان و سال های آغازین پس ازآن معمول هستند. این ها سال هایی هستندکه قدرت تخیل کودک به طرز فوق العاده ای گسترش پیدا می‌کند.

 به دلیل تخیلاتی که در طول روز کودک ذهن خود را با آن درگیر کرده ناگهان حتی اشیای آشنا که قبلاً هرگز ترسناک نبوده اند مثل اتاق خواب، تاریک و وحشت آور به نظر می‌رسد و از آنجا که کودک در این سن هنوز در حال آموختن تمایز بین خیال و واقعیت است احتمال وجود موجود نامرئی در زیر پتو یا تخت برایش کاملاً واقعی به نظر برسد.

روان شناسان معتقدند: ترس های وقت خواب، از تاریکی، از جدایی از والدین، از صداها، از آدم های بدی که آسیب جسمی وارد می‌کنند، یک مرحله کاملا طبیعی در روند رشد کودک است و اغلب پیش از آن که والدین انتظار دارند به طول می‌انجامد.

 این مرحله در حدود سن دو سالگی آغاز می‌شود و تا هشت، نه سالگی ادامه می‌یابد. علاوه بر این، کودکان در سنین پیش از دبستان شروع به درک این نکته می‌کنند که چیزهایی در دنیا وجود دارد که می‌تواند به آن ها آسیب بزند، لذا کار والدین در ده سال آینده و یا حتی بیشتر، این است که به کودکان کمک کنند تا تفاوتهای میان خطر واقعی و چیزهایی که تنها به نظر می‌رسند و واقعی نیستند را درک کنند.

زمان خواب کودکان را تنظیم کنید:
کودکانی که دیرتر به خواب می روند، بیشتر احتمال دارد دچار کابوس شوند. بچه ها به ۱۰ الی ۱۱ ساعت خواب در طول شبانه روز نیاز دارند. لوازم روشنایی در هنگام خواب مانع تولید ملاتونین همان هورمون القاء خواب می شوند.

این گونه چراغ های روشنایی باید نیم ساعت قبل از خواب خاموش شوند. حمام رفتن نیز می تواند آرامش پیش از خواب را زیاد کند. توجه داشته باشید بچه با مثانه پر به رختخواب نرود. همین امر نیز می تواند اختلالاتی برای کودکان به همراه داشته باشد. 

چندراه حل:

۱-کودک خود را مجبور نکنید که مستقیما با ترسش رو به رو شود. برای مثال کودک را وادار نکنید که به انباری برود تا به ترس خود نسبت به جاهای تاریک غلبه کند. شاید این ترس شوکی برای کودک باش که باعث آسیب رساندن به او می شود.

۲- چند اقدام ساده، به کودک کمک می کند تا احساس راحتی بیشتری بکند، مانند: باز گذاشتن در اتاق خواب او، دادن چراغ قوه به او و بستن در کمد یا باز گذاشتن آن (بستگی به کودک دارد). اگر در اتاق خواب کودک چراغ خوابی روشن کنید، ترسش کمتر می شود. چراغ خواب های کوچک، نیز سایه های ترسناک را از بین می برند. انعطاف داشته باشید. بچه ها اغلب سعی می کنند ترس شان را به صورت هایی غیرمعمول کنترل کنند، نظیر: خوابیدن روی زمین یا آواز خواندن در حالی که از پله ها بالا می روند.

ترس از موجودات خیالی در کودکان و چگونگی رفع آن + بخش دوم