برای انتخاب بهترین راه حل در مواجه با مشکلات رفتاری کودکان، پی بردن به دلایل آن رفتارها و حرکات ها اهمیت دارد. یکی از رفتارهای کودکان که بســیاری از پدر و مادر ها با آن مواجه می‌شوند، قهر‌کردن است. والدین باید این رفتار کودک را در‌صورت تکرار مداوم، کاملا جدی بگیرند و درصدد رفع این رفتارها بکوشند؛ زیرا ممکن است به‌صورت رفتاری دائمی در کودک تثبیت شود.

توجه داشته باشید در بیشتر مواقع رفتارهای کودکان آیینه رفتار بزرگسالان و اطرافیان است. قهر‌کردن کودکان نیز ممکن است آموخته‌شده از رفتار اطرافیان خود باشد. گاهی والدین در زندگی زناشویی خود و در‌مواقع ایجاد کدورت به‌جای صحبت و حل مشکل، به‌دفعات مکرر با یک دیگر قهر می‌کنند، که می‌تواند باعث یادگیری غیرمستقیم این رفتار در کودک آنان شود.

 همچنین ازآن جایی‌که یکی از شیوه‌های تنبیه کودکان، قهر کردن والدین با آن هاست، در‌صورت استفاده نادرست والدین از این روش، علاوه بر‌مفید و کارآمد نبـــودن آن می‌تواند باعث الگوبرداری کودک شـود.

برای پیشگیری از بروز این مشکلات، والدین باید مواظب رفتارهای خود با‌یک دیگر در‌جلوی فرزندانشان باشند. همچنین از روش قهر‌کردن با ‌کودک برای تنبیه و مقابله با رفتارهای نادرست او، در زمان و شیوه‌ مناسب استفاده کنند. این روش را مکرر به کار نگیرند؛ کودک را متوجه دلیل صحبت نکردن با او بکنند؛ مدت سکوت خود را محدود کرده و پس ‌از آن با‌ کودک ارتباط برقرار کنند؛ زیرا اگر زمان قهر طولانی باشد، این رفتار برای کودک کاملا عادی خواهد شد.

قهر کردن کودکان  با والدین خود نشانه چیست؟

قهر کردن رفتاریست که کودکان از پدر و مادر یا اطرافیان خود یاد می گیرند و اصولا برای برآورده شدن خواسته هایشان این عمل را تکرار می کنند، به همین دلیل بهتراست شما به عنوان والدین وقتی  کودکتان کار اشتباهی انجام می دهد مانند قهر کردن، به آن توجه نکنید درمقابل رفتارهای خوبش را تشویقش کنید و به کودک پاداش دهید.

گاهی کودکانی که دچار کمبود محبت و علاقه می شوند، برای جلب توجه نظر اطرافیان و والدین به این رفتار روی می آورند و به همین دلیل از خود بپرسید که آیا در رابطه دیگر رفتارهایش به او توجه داشته اید؟ به مرور زمان به کودکتان یاد بدهید برای بدست آوردن چیزی بهتر است صحبت کند و با قهر کردن چیزی را که می خواهد به دست نمی آورد .

باید به الگوهایی تربیتی که به کودکانمان آموزش می دهیم، توجه کنیم زیرا آن ها در این سنین در حال الگو برداری از اطرافیان می باشند پس داشتن یک الگو مناسب بسیار ضروری و از اهمیت بالایی برخوردار است.

رفتار درست بچه ها را تقویت کنید نه بد رفتاری شان را:

درخواست های مودبانه بچه ها و کودکان را تقویت کنید، نه نالیدن ها و فریاد زدن هایشان را یا سربه سر گذاشتن ها و کج خلقی ها و بد اخلاقی ها و قهر کردن هایشان را. سعی کنید بحث و گفت وگوهای آرامی که در بین تان وجود دارد را چندین برابر کنید، نه مجادله کردن و دعوا و پافشاری و جنگیدن هایی که گاه و بی گاه بین تان به وجود می آید.

تنبیه معقول در نظر بگیرید:

در برابر بچه هایتان از تنبیه هایی استفاده کنید که به آن ها بیاموزد که در برابر اعمال و رفتارشان مسئولند. بچه ها با تنبیه های معقول به خوب زندگی کردن ادامه می دهند. این تنبیه ها می توانند شامل محدود کردن و کوتاه کردن زمان های بیرون بودنشان باشد. فراموش نکنید وقتی از دستشان عصبانی هستید به هیچ عنوان تنبیه نکنید!

بچه ها به حرف های شما اعتماد دارند:

بچه هایتان را به شیوه ای تربیت کنید که در هر موقعیتی به مقتضای آن موقعیت رفتار کنند. به آن ها بیاموزید که تلاش کردن اساسی ترین چیز است. آن ها را در موقعیت های خوب تشویق کنید. وقتی شما فرزندتان را تشویق می کنید، آنها ایمان و اعتماد شما را به خودشان می بینند و در نتیجه به خودشان و توانایی هایشان ایمان می آورند و همین مسئله کمک می کند که کودکان کمتر قهر کنند.

باید این موضوع را در‌نظر داشت که والدین باید فقط به درخواست‌های نامعقول کودک خود پاسخ منفی دهند و از نهی کردن بی‌جا بپرهیزند. اگر پاسخ‌های منفی والدین بیش‌ازحد و نابه جا باشد، محیط پرفشاریو غیر قابل تحملی برای کودک ایجاد می‌شود، که کودک برای رهایی از این فشار ممکن است دست به انتخاب راه‌های مختلفی بزنــد.

 درصورتی‌که والدین به خواسته‌های نامعقول کودک پاسخ منفی دادند، به‌هیچ‌وجه نباید از موضع خود کوتاه بیایند. باید به کودک یاد‌دهند بهترین راه، صحبت کردن و مذاکره درخصوص خواسته‌ خود است ولی اگر پس‌ازآن، بازهم جواب منفی دریافت کرد، چاره‌ای جز پذیرش ندارد و با استفاده از قهر یا گریه راه به‌جایی نخواهند برد.

بهترین راهکار مقابله با رفتار قهرکردن کودک، توجه نکردن در آن لحظه است. والدین باید چهره‌ای کاملا آرام به خود بگیرند و بدون توجه به قهر‌کودک به کار و ارتباط خود ادامه دهند، تا این رفتار‌کودک به‌تدریج کمتر شود، توجه به قهر‌کودک و به‌اصطلاح، کشیدن ناز او در این زمان، باعث تقویت این رفتار و تکرار آن در دفعات بیشتری می‌شود.

همچنین والدین باید کاملا همسوی با یک دیگر رفتار‌کنند. گاهی یکی از والدین به قهر‌کودک بی‌توجهی می‌کند ولی دیگری رفتار عکس را نشان داده و درصدد دلجویی و توجه به کودک برمی‌آید که این رفتاری بسیار اشتباه و غلط است.

تشویق کردن و انرژی دادن به کودک هنگام انجام رفتار صحیح و مناسب باعث می شود کودک انگیزه بیش تری درجهت انجام رفتارها و اعمال مثبت و درست پیدا کند. پدر و مادر و اطرافیان باید به این نکته توجه بسیاری را داشته باشند که هنگام تشویق کردن، نباید به شخصیت کودک برچسب بزنند و فقط باید رفتار او را تحسین و تشویق کنند.

تشویق کودک باید به نوعی باشد که تصویر واقعی عمل کودک را نشان دهد و نباید شکلی اغراق آمیز و غیرواقعی را به خود بگیرد. تشویق جایگاه مهمی در اصول تربیتی در کودکان دارد. یکی از بهترین راه ها برای تشویق کودکان به رفتارهای خوب و صحیح، استفاده از جایزه دادن به کودک است.

تشویق و تحسین کردن کودک یکی از ابزارهای تربیتی مناسب است، که باعث شکوفا شدن کودک می شود. به شرطی که اصول صحیح آن را رعایت کینم . تحسین کودک اگر در مسیر درست و مثبت خود قرار بگیرد باعث می شود تا کودک بتواند استعدادهای درونی خود را شکوفا کند و در مسیر موفقیت آن ها قدم بردارد.

انواع پاداش و تشویق کودکان:   

به طور کلی از ۴ روش می توان کودکان را تشویق و تحسین کرد. هر کدام از این روش ها، یکی از ابعاد وجودی کودک را در بر می گیرد و بخشی از نیاز های او را تامین می کند. برای تقویت رفتارهای کودک بهتر است از هر چهار نوع پاداش و تشویق در موقعیت های مختلف استفاده شود.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

پاداش و تشویق احساسی:

کودکان نیز مانند همگی انسان ها نیاز به عشق و محبت دارند. توجه به کارهای خوب کودک و دیده شدن از نیازهای هر کودکی است.  در آغوش کشیدن کودک، تماس های چشمی، لبخند زدن، نوازش کردن و بوسیدن از بارزترین و مشخص ترین روش هایی است که والدین به کودک محبت تزریق می کنند.

 گاهی در جمع برای این که به طور مستقیم کودک را مرکز توجه خود قرار ندهید، می توانید با چشمک زدن ها یا لبخندهای رمزی بین خودتان، تایید و توجه لازم را به او بدهید. ایجاد اعتماد به نفس در کودکان کاملا به عهده خانواده است و اگر لطمه ای به اعتماد به نفس او وارد شود به سختی قابل جبران است.

پاداش و تشویق کلامی:

پاداش کلامی یکی از مهم ترین و موثرترین نوع تشویق کردن و پاداش است. کودک یا به طور کلی تمامی انسان ها در هر سن و سالی نیاز به شنیدن تعریف و تایید دیگران دارند.

 این مورد، مخصوصا در مقابل دیگران، به افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس کودکان کمک شایانی می کند و باعث ایجاد حس مفید بودن و ارزشمندی در او می شود.

پاداش و تشویق مادی:

این نوع پاداش شامل وسایلی است که کودکان به آن علاقمند هستند و همیشه از داشتن آن لذت می برند. اسباب بازی های متنوع، لوازم تحریر، لباس، خوراکی و حتی در بعضی از موارد پول. ترجیحا در این روش پاداش دهی لوازم و چیزهایی که کودک به آن ها نیاز دارد به عنوان پاداش داده شود. کودکان باید برای رسیدن به این پاداش ها تلاش کنند.

پاداش و تشویق تفریحی یا فعالیتی:

تفریحات و فعالیت های مورد علاقه کودکان نیز می تواند به عنوان پاداش و تشویق استفاده شود. در این مورد باید تفریحاتی که برای کودک لذت بخش و شیرین محسوب می شود، مد نظر قرار بگیرد. نه چیزهایی که پدر و مادر ها فکر می کنند لذت بخش است. برای مثال؛ پارک بردن، سینما رفتن، بازی مورد علاقه و یا خوردن یک بستنی و تنقلات می توانند به عنوان تشویق کودک استفاده شوند.

در برخی از مواقع هم گفته می شود که کودکان را نباید زیاد تشویق کرد چون باگذشت زمان رفتارهای درست و صحیحی که انجام می دادند، دیگر انجام نمی دهند و کم کم از موضوع فاصله می گیرند.

 بعضی دیگر عقیده دارند که کودک را باید زمانی تشویق کرد که لیاقتش را دارد. به این نکته هم باید توجه کرد که سخت گیری زیاد باعث افسار گسیختگی فرزندانتان  می شود .

یکی از اصلی‌ترین عارضه‌ها و علایم رویش دندان در کودکان، بی‌قراری و بی‌اشتهایی کودک و خارش لثه است که به دنبال لرزش ریشه برای بیرون‌زدن دندان بروز می‌کند.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش اول

برای تسکین و آرام کردن این خارش، کودکان همه چیز را به دهان خود می‌برند و فشار می‌دهند، که این فشار آوردن خودش به رشد سریع‌تر دندان های کودک کمک می‌کند.

از دیگر علائم دندان در آوردن در کودکان تب خفیف، یبوست و کشیدن گوش است. در این شرایط بهترین کار برای کمک به کودک پیدا کردن روشی جهت به حداقل رساندن درد و بی قراری است.

بعضی از پدر و مادرها از ژل‌های دندان برای آرام کردن  درد فرزندشان استفاده می‌کنند، اما طبق اعلام سازمان غذا و داروی آمریکا این ژل‌ها دارای مقداری ماده سمی belladonna است. واکنش بدن به این ماده در کودکان زیر دو سال غیر قابل پیش بینی است و کودکان را در معرض خطر قرار می‌دهد.

علائم و نشانه های دندان درآوردن کودکان:

 کودکان با علائم و نشانه های مختلفی دندان درمی آورند. میزان درد دندان درآوردن نیز در  کودکان متفاوت است. این علائم چند روز ادامه دارند. برخی کودکان خوش شانس هستند که به هنگام دندان درآوردن رنج و عذاب زیادی متحمل نمی شوند. یک سوم از کودکان آب دهان شان سرازیر می شود، یک سوم دیگر از کودکان کج خلق و بی قرار می شوند و یک سوم مابقی نیز دچار مشکلات مربوط به خواب می شوند.

۱-نیش زدن دندان ها

۲- تورم لثه ها

۳- تلاش کودکان برای جویدن و مکیدن هر چیزی که در دست خود دارد

۴- سرازیر شدن آب دهان کودک

۵- کج خلقی و بد اخلاقی

۶- مالیدن صورت

۷- مشکلات مربوط به خواب و بی خوابی

۸- امتناع و خودداری از غذا خوردن

۹- مالیدن گوش ها

اگر متوجه چند نشانه از نشان های فوق در کودک تان شدید، احتمالاً به زودی متوجه دندان درآوردن او نیز خواهید شد.

از حلقه و اسباب بازی های دندانی برای کودک استفاده کنید:

حلقه دندانی را بخرید که برای گاز گرفته شدن طراحی شده اند ؛ مدلی را انتخاب کنید که مناسب سن کودک شماست.

 حلقه و اسباب بازی را بخرید که یک تکه باشد و قسمت جداشونده، نداشته باشد تا از خطر خفگی کودک جلوگیری کنید. آن ها را هر روز بشویید تا روی آن ها میکروب تجمع نکند.

غذاهاي منجمد:

سرما و يخ به كاهش درد لثه كودكاني كه در حال دندان درآوردن هستند بسيار كمك مي‌كند. مي‌توانيد غذاهايي كه كودك در آن سن مجاز به خوردن آن هاست را در فريزر منجمد كنيد تا كودك آن ها را بجود و سرماي آن درد دندانش را كاهش دهد. موز يخ زده يا شير منجمد نيز روش‌هاي خوبي براي كم كردن درد کودک هستند.

ماساژ دادن لثه کودک:

والدین می‌توانند انگشت خود را پس از شستشوکامل روی لثه نوزاد قرار داده و آن را ماساژ دهند، این کار موجب تسکین موقت درد در کودک می‌شود.

رادیو قصه برای کودکان شما انواع داستان ها را به صورت قصه های کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا آماده کرده است.

دندان در آوردن کودک و روش های کاهش درد + بخش اول

این که چرا کودکان در بعضی از موارد می‌ترسند، مورد توجه بسیاری از صاحبنظران رشد کودک و روانشناسان بوده است. برخی از محققان عوامل زیستی و محیطی را به عنوان علت برخی از ترس‌ها در کودکان عنوان کرده‌اند و برخی دیگر عوامل روان شناختی، عوامل خانوادگی و سایر عوامل را مطرح کرده‌اند.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

در برخی اوقات ترسی که کودکان از خود نشان می‌دهند به یک نیاز روحی و روانی ارتباط دارد. مثلا کودکی که ترس از مدرسه را نشان می‌دهد، ممکن است از لحاظ روانی وابستگی زیادی به والدین خود داشته باشد و ترس او در واقع ریشه در این وابستگی کودک دارد.

 تقریبا همه آدم‌ها حس ترس را در خود تجربه کرده‌اند. البته در مورد بعضی افراد این حس موقتی و گذرا است. اما گاهی اوقات هم به یک ترس همیشگی و آزاردهنده تبدیل می‌شود، که زندگی طبیعی فرد را به کل مختل می‌کند. هر چند روان‌پزشکان ترسیدن را یک واکنشی طبیعی و ضروری برای حفاظت از جان افراد در برابر خطرات احتمالی می‌دانند، اما در صورتی که این واکنش طبیعی به طور وسواس گونه‌ای از حالت اعتدال و عادی خود خارج شود و همه زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد به فوبیا تبدیل می‌شود.

علل و ریشه های بعضی از ترس ها در کودکان:

۱-گاهی والدین می‌توانند الگوهای ویژه‌ای از ترس را به کودکان خود آموزش و انتقال دهند. برای مثال مادری که از حشرات می ترسد، همین ترس خود را به کودک نیز منتقل می کند.

۲- جدایی از مادر، خانه، سایر اعضای خانواده و دوستان

۳- ترس از گم شدن در مدرسه، بیمارستان و مراکز مختلف دیگر

۴- دادن پاسخ‌های اشتباه به سوالات کودک

۵- تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است باعث ترس کودک از مراکز بهداشتی و فرآیند درمان شود. مثلا به کودک گفته شود: «اگر غذا نخوری، می‌گم دکتر آمپولت بزند».

۶- رشد نا مناسب عاطفی و مغزی کودک

۷- ویژگی‌های شخصیتی خود کودک نظیر، عوامل زیستی، سرشتی و آمادگی‌های فطری اولیه و داشتن بدنی آسیب‌پذیر و نحیف.

ترس از کابوس در کودکان:

رویاهای بد و کابوس، نمونه ی مشخصی از کشمکش های کودک با تفاوت های بین واقعیت و تخیل است. شاید کودکان نتوانند کابوس ها و خواب های خود را به زبان بیاورند، اما ناراحتیشان را از آن کابوس ها با این رفتارها نشان می دهند، مکرر از خواب بیدار می شوند، جیغ می زنند یا گریه می کنند، داستان های نامفهوم درباره آنچه دیده اند می گویند یا از خوابیدن می ترسند.

کودک را بعد از کابوس، با کمک وسایل مورد علاقه اش مانند پتو یا عروسکش آرام کنید. به او اطمینان خاطر دهید که در کنارش هستید. اگر او به طور مداوم کابوس های بسیار وحشتناک می بیند، با پزشک معالج صحبت کنید. ممکن است کودک دچار هراس شبانه شده باشد که جای نگرانی ندارد و مشاورت با یک پزشک می تواند مشکل را حل کند.

ترس از جدایی در کودکان:

 طبیعی است که وقتی مراقب اصلی کودک او را تنها می گذارد، مضطرب و نگران شود و بترسد. یک خداحافظی خوب. همیشه او را پیش یک مراقب آشنا و مورد اعتماد خود بگذارید و هر دفعه یک خداحافظی مختصر و زیبا داشته باشید. قبل از این که بروید و کودک را ترک کنید، او را سرگرم انجام کاری کنید. حتما از او خداحافظی کنید و یکدفعه ناپدید نشوید. می توانید هنگام خداحافظی به او اطمینان دهید که حتما بر می گردید. وقتی از او جدا می شوید، تمام سعی خود را بکنید تا همان لحظه دوباره برنگردید.

درمان‌های پزشکی: 

گاهی کودک از نظر جسمی دچار ضعف‌های بدنی شده است و این ضعف زمینه را برای ترس کودک ایجاد کرده است. اختلالات غدد و ترشحات اضافی ممکن است با تأثیر بر سیستم بدن سبب مشکلات و اختلالاتی چون ترس در کودکان شوند.

برای درمان ترس در کودکان چه باید کرد:

روان شناسان برای کاهش ترس‌های کودکان راه های زیادی را پیشنهاد می‌کنند. آن ها در مرحله اول به والدین توصیه می‌کنند که در رفع مشکل کودک عجولانه تصمیم نگیرند. عجله و شتابزدگی آن ها در کاهش ترس کودک می‌تواند به جای درمان ، اضطراب و ترس او را افزایش دهد.

این ترس معمولا به تدریج از بین می‌رود و لازم است والدین با خونسردی و آرامش اقدام به کاهش این ترس‌ها نمایند. توصیه بعدی روان شناسان این است که هرگز کودکان را به خاطر ترسی که دارند تحقیر و سرزنش نکنیم. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر می‌رسد، اما خود کودک چنین احساسی را نسبت به ترس های خود ندارد و نمی‌تواند غیر منطقی بودن ترس خود را درک کند و سرزنش به او کمکی نخواهد کرد.

انواع ترس در کودکان و روش های کنترل آن + بخش اول

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

تغذیه کودکان در سال های ابتدایی زندگی زمینه ساز رشد و سلامتی آن ها در زندگی آینده است. بنابراین تغذیه در این دوران اهمیت ویژه ای پیدا می کند.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش اول

بچه‌ها در یک سال اول عمرشان رشد نسبتا سریعی دارند، به‌طوری که اگر موقع تولد وزن‌شان سه کیلو باشد تا پایان سال اول به ۹ تا ۱۰ کیلو می‌رسند. طبیعی است که برای داشتن چنین رشد سریعی به انرژی بسیاری هم نیاز دارند و بیش‌تر غذا می‌خورند، اما با ورود به سال دوم سرعت رشد بچه‌ها کاهش پیدا می‌کند و این روند کند تا نزدیکی‌های سن بلوغ هم ادامه می یابد. پس اگر فکر می‌کنید کاهش میل و اشتهای بچه‌های دو ساله و بزرگ‌تر نسبت به غذا خوردن به‌خاطر بدغذایی است دچار سوءتفاهم شده‌اید.

چند نکته رفتاری مهم در تغذیه کودک:

والدین باید در هنگام غذا دادن به کودک خود مواردی را رعایت کنند که باعث افزایش اشتها و ترغیب کودک به خوردن غذا شود. چند نکته شامل:

۱-دادن وقت كافی در زمان صرف غذا بسیار مهم و ضروری است و باید از شتاب و عجله درهنگام غذاخوردن پرهیز كرد.

۲- دادن غذای یكنواخت و تكراری به کودک سبب بیزاری می شود. حتی اگر غذایی كه مورد علاقه ی كودك است، پشت سرهم و تكراری به كودك داده شود، از خوردن آن خودداری خواهد كرد.

۳- نخوردن برخی از غذاها ممكن است به علت تقلید كودك از اطرافیانش باشد.

۴- خستگی كودك جزمهم ترین عامل از بین بردن اشتهای اوست. بهتر است بعد از استراحت به كودك غذا داده شود.

۵- آب میوه ی طبیعی بهتر از نوع آب میوه های صنعتی آن است چرا كه به نوع صنعتی آن ماده ی قندی، رنگ و ماده ی معطر اضافه شده است.

رفتار پدر و مادرها:

اولین معلم تغذیه هر کودکی مادر اوست. بچه‌ها تا قبل از شروع غذای کمکی تصوری درباره طعم‌های غذاهای مختلف ندارند و در درجه اول مادرها هستند که باعث شکل‌گیری ذائقه کودکان می‌شوند. اگر شما از همان اول طعم خوراکی‌های چرب، شور یا خیلی شیرین را به فرزندتان چشانده باشید، چه‌طور انتظار دارید که او در سه یا چهار سالگی سبزیجات آب‌پز را بدون نق‌نق و بهانه‌گیری بخورد؟

اصولا کودکان موجودات مقلدی هستند و از کوچک‌ترین رفتارهای پدر، مادر و اطرافیان‌شان تقلید می‌کنند. بنابراین عادت‌های غذایی خانواده بر بچه‌ها هم اثر می‌گذارد و بدغذایی بچه‌های کوچک معمولا انعکاسی از روش‌های نادرست تغذیه‌ای خانواده است که با روش‌های مقابله‌ای غلط والدین بدتر هم می‌شود.

خودمختاری در کشیدن غذا: 

محققان براساس تحقیقات خود می‌گویند: این که به کودکان اجازه بدهیم برای خودشان غذا بکشند، آن‌ها را ترغیب و تشویق می‌کند تا انواع تازه ای از غذاها را امتحان کنند. وقتی غذای اعضای خانواده کشیده شده روی میز قرار می‌گیرد، بچه‌ها هرگز توانایی درک علایم گرسنگی را پیدا نمی کنند. توصیه محققان این است که اگر تحمل کمی ریخت و پاش را دارید، به بچه‌ها اجازه بدهید خودشان غذایشان را بکشند. 

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

زنگ تفریح قبل از غذا خوردن کودک:

برنامه ریزی برای بازی قبل از وعده‌های غذایی، می‌تواند به بیشتر غذاخوردن بچه‌ها کمک بسیاری کند. محققان دریافتند، وجود یک زنگ تفریح پیش از ناهار، مصرف سبزی و میوه‌ها را در کودکان تا ۵۴ درصد افزایش می‌دهد. 

ظاهر غذا را باب میل کودکان درست کنید: 

اصولا بچه ها سبزیجات نمی خورند، چون سبزیجات نه مزه خاصی دارد نه ته دلشان را می گیرد. اگر می خواهید برای مثال فرزندتان سبزی بخورد، آن را در کنار مواد غذایی سیر کننده سرو کنید.
سعی کنید بشقاب غذا را آن گونه که دوست دارد، تزیین کنید. مثلا اگر فرزندتان گوجه فرنگی را در سالاد کنار می گذارد، آن را رنده یا پوره کنید و به سس سالاد بیفزایید.

به زمان گرسنگی او توجه کنید: 

فرزندتان بهتر از شما می داند گرسنه است یا نه. اگر او را مجبور به خوردن کنید، تنظیم اشتهای درونی او به هم می ریزد. اگر فقط چند قاشق غذا می خورد و بعد دلش دسر می خواهد، به او سخت نگیرید. اجازه بدهید لذت خوردن در او شکل بگیرد.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش اول

فرزندان ما سرمایه‌های آینده جامعه، کشور، والدین و سرپرستان نسل‌های آینده هستند. باید در تربیت و پرورش آن ها نهایت دقت، حوصله و آگاهی را به کار برد.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش اول

والدین موظف هستند به فرزندان خود آداب معاشرت با دیگران را بیاموزند و مواردی را که در ارتباط با دیگران باید رعایت کنند، یاد دهند.

به فرزندان خود یاد دهید در زمان گفت‌‌و‌گو با دیگران و بزرگترها از مسخره کردن اشتباهات آن ها، خندیدن بی‌جا، گفته‌‌های غیراخلاقی، بی ادبی و…بپرهیزند.

همچنین هنگام گفت‌‌و‌گو با بزرگترها و دوستان از روی کنجکاوی در جزئیات زندگی خصوصی آن ها، خوش‌ شانسی یا بداقبالی آن ها، داشته‌ها و نداشته‌های مالی آن ها پرهیز کرده و حد و حدود خود را بدانند.

مؤدب بودن عادت خوبی و قابل قبولی است. به گفته ی یکی از روانشناسان:«رفتار مؤدبانه یک روش زندگی است. این طرز رفتار صرفا مخصوص زمان حضور در مراسم‌ها یا رستوران‌های شیک نیست. مهم است که آموزش آداب هر چه زودتر در کودک آغاز شود تا به شکل رفتاری خودکار در کودک درآید. خواه کودک در خانه باشد یا بیرون از آن.»

سلام و خداحافظی را به کودک خود بیاموزید:

حتما نباید کودکتان زبان باز کرده باشد تا به او سلام و خداحافظی را یاد دهید. شما می توانید به کودک بیاموزید که قبل از صحبت کردن با دست سلام و خداحافظی کند. این اولین قدم در آموزش معاشرت با دیگران است. کار جالب دیگری که می توانید انجام دهید این است که هر صبح را با گفتن «صبح به خیر» آغاز کنید.

رفتارهای درست را از همان ابتدا به کودکتان آموزش دهید:

تقریبا بعد از سه سالگی است که روابط اجتماعی کودکان آغاز می شود. لذا آموزش رفتارهای مناسب و مثبت نیز باید از همین دوران آغاز گردد. برای مثال والدین می توانند برای آموزش رفتار مثبت به کودکان خود از روش مدل سازی استفاده کنند. یکی از مهم ترین این الگوها خود والدین هستند. به این معنا که والدین باید به رفتارهای خود در هنگام خشم و عصبانیت و ناراحتی و یا به طور کلی در ارتباطات خود با اطرافیان، توجه کنند. کودکان به طور پیوسته شاهد و ناظر رفتار والدین خود بوده و رفتار آن ها را الگو قرار می دهند. این یکی از بهترین روش ها برای آموزش دادن رفتار مثبت و مناسب اجتماعی به کودکان است.

کودکان را تشویق کنید که در برخورد با افرادی که می شناسند ادب را رعایت کنند:

یک نکته قابل تامل برای آموزش دادن به کودکان این است که بسیاری از این آداب معاشرت در طی بازی کردن و یا کتاب خواندن به کودکان آموزش داده شود. زمانی که کودکان در حال بازی با سایر کودکان هم سال خود هستند سعی کنید اصول و رفتارهای مهم را به آن ها گوشزد کنید. در ضمن کتاب های آموزشی خوبی برای تربیت و آموزش کودکان در بازار وجود دارد. تهیه و خواندن این کتاب ها برای آموزش آداب اجتماعی به کودکان بسیار مهم و تاثیر گذار است.

ثبات در آموزش مهم است:

یادگیری مناسب آداب معاشرت، نیازمند تمرین بسیار و صرف وقت زیادی است. مطمئن شوید شما و همسرتان یا پرستار بچه در خصوص تشویق یا تنبیه کودکتان، سیاستی مشترک دارید. اگر شوهر شما به کودک اجازه دهد هنگام غذا خوردن غذایش را پرت کند در حالی‌که شما اجازه این کار را ندهید، کودک دچار سردرگمی خواهد شد.

شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه برای شنیدن قصه کودکانه صوتی و قصه شب با صدای خاله سمینا دنبال کنید.

آموزش چند نکته به کودکان برای بهتر شدن آداب معاشرت آنان:

۱-هنگامی چیزی را می خواهد بگوید: “لطفا”.

۲- هنگامی چیزی به او می‌دهند، بگوید: “متشکرم.”

۳- اگر لازم است که توجه کسی را فورا جلب کند، گفتن عبارت “ببخشید” مودبانه‌ترین راه برای وارد شدن به مکالمه است.

۴- اگر دری بسته بود، پیش از که وارد شود، ابتدا به در ضربه بزد، و منتظر بماند تا ببین پاسخی داده می‌شود یا نه.

۵- در مورد خصوصیات جسمی دیگران اظهار نظر نکند، مگر این که بخواهد از آن ها تعریف کند که باعث می‌شود آن ها خوششان بیاید.

۶- اگر کوچکترین تردیدی درباره انجام کاری دارد، اول از پدر و مادر اجازه بگیرد تا بعد پشیمان نشود.

آموزش آداب معاشرت به کودکان + بخش اول

بد غذایی کودکان مشکل بسیاری از مادران است. در درمان بد غذایی کودکان روش مناسب این است که اول ریشه مشکل را پیدا کنید. معمولا کمتر کودک سالمی پیدا می شود که در طول روز میلی به خوردن انواع غذاها نداشته باشد.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش دوم

غذا دادن به کودکان اصول و قاعده خاص خود را داراست. و از اهمیت بسیار زیادی برخورد دار است، بخصوص مادران جوان باید آن ها را فرا گیرند، تا سلامت کودک عزیزشان به خطر نیفتد.

چند نکته رفتاری مهم در تغذیه کودک:

والدین باید در هنگام غذا دادن به کودک خود مواردی را رعایت کنند که باعث افزایش اشتها و ترغیب کودک به خوردن غذا شود. چند نکته شامل:

۱- كودكان باید در زمان خوردن غذا در موقعیت راحتی قرار گیرد و غذا نزدیك و در دسترس او باشد تا بتواند به راحتی بدون این كه تحت فشار قرار گیرد، غذای خود را بخورد. این كار موجب می شود تا حدی ریخت و پاش كودك كمتر شود.

۲- قاشق کودک نباید زیاد گود باشد و لیوان نیز باید به اندازه ای باشد كه كودك به راحتی بتواند آن را بگیرد.

۳- بشقاب و لوازم غذا خوردن کودکان باید از جنس های نشكن باشد. در صورت شكستن ظرف غذا ممكن است كودك احساس ناامیدی كند و یا والدین عصبانی شوند.

۴- رنگ مواد غذایی می تواند در اشتهای كودك و علاقه ی او به غذا خوردن بسیار تاثیر گذارباشد. خوردن غذاهایی با رنگ های سبز، نارنجی و زرد برای کودکان جالب و دوست داشتنی است. برای این كار می توان از سبزیجات برگ سبز، هویج و… استفاده كرد.

۵- باید بی علاقگی كودك را نسبت به یك ماده ی غذایی پذیرفت و یك ماده ی خوراكی دیگر را که دوست دارد جایگزین كرد.

۶- غذا خوردن در یك ساعت معین می تواند سبب تحریك اشتهای كودك شما شود.

۷- كودكان در محیط آرام بهتر غذا می خورد. مشاجره، بلند كردن صدای رادیو و تلویزیون، و همچنین رفت و آمد زیاد حواس كودكان را به اطراف خود پرت می كند و تمایل  او به غذا خوردن كم می شود.

۸- هنگامی كه رفتار كودك شما غلط است، باید عكس العمل ثابتی را نسبت به آن نشان داد، مثلاً اگر بشقاب یا قاشق یا غذا خود را پرت كرد، نباید گاهی اوقات خندید و گاهی تنبیه كرد، بلكه باید رفتاری را در مقابل این حرکت پیش گرفت كه كودك احساس كند، كارخوبی انجام نداده است.

برای معرفی غذاهای جدید به کودک صبور باشید:

یکی از روش‌های تشويق و ترغیب کودکان به خوردن غذاهای جدید کنجکاو کردن آن‌ها نسبت به خوراکی‌ها و غذاهای مختلف است. شاید دفعه اول خیلی از آن غذای خاص خوشش نیاید ولی شما می‌توانید یک هفته بعد به شکل تازه‌تری آن خوراکی وغذا را به او بدهید. البته بدون اجبار و اجازه دهيد خودش نسبت به خوردن آن ترغيب شود.

به خواسته های کودک احترام بگذارید:

اگر کودک شما در حال حاضر حوصله غذا خوردن را ندارد یا اصلا میلی ندارد، مجبورش نکنید چون این کار فقط باعث تندتر شدن آتش درگیری‌های غذایی شما و کودک شده یا باعث می‌شود موقع غذا خوردن استرس بگیرد. از کودک خود نخواهید ته بشقابش را کاملا تمیز کند. به جای این کار می‌توانید به او آزادی انتخاب بدهید تا اگر دلش خواست دوباره کمی غذا در بشقابش بکشد.

 غذاها را به اشکال و طعم های مختلف درست کنید: 

مادران گرامی اگر برای مثال کودکان شما سیب زمینی را به شکل پوره دوست ندارند، آن را به روش های دیگری طبخ کنید. شیوه طبخ غذا (بخارپز، کبابی، سرخ شده…) و طعم دهنده هایی که استفاده می کنید، در بو، رنگ و مزه غذا موثرند.

سعی کنید هر بار شکل تازه ای از همان ماده غذایی را جلوی کودک دلبندتان بگذارید. اگر سری به رستوران چینی بزنید، می بینید که یک نوع ماهی را به اشکال و با رنگ ها و مزه های مختلف برایتان سرو می کنند و شما دوست دارید از هرکدام مقداری بخورید .

این نکته در مورد کودکان نیز صدق می کند و تنوع در وعده ی غذایی کودکان بسیار مهم و ضرری است.

دور هم غذا بخورید: 

غذا خوردن فقط برای سیر شدن و جذب کالری نیست. غذا خوردن سر میز غذا همراه با خانواده اهمیت بیشتری دارد. جز در شرایط استثنایی، به کودک جداگانه غذا ندهید. معمولا میل به خوردن غذا در کنار اعضای خانواده بیشتر می شود.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

روش صحیح غذا دادن به کودکان + بخش دوم

بیشترِ ما دوست داریم به دورانِ خوشِ کودکی خودمان بازگردیم و آن ها را به خاطر می آوریم، همان دورانِ بدون ‌دغدغه، شاد و سرشار از بازی‌های و نشاط های کودکانه. اما انگار از یاد برده ایم که آن دوران زیبا و خوش نیز گاهی با استرس و چالش های همراه بود. واقعیت این است که کودکان نیزهمانند ما استرس را تجربه می‌کنند. عوامل استرس در کودکان بسیار متفاوت است؛ تغییر یا نیاز به تطابق با محیط اطراف، شروع فعالیت های جدید، تکالیف معوقه به کودک، تغییرات و وقایعی نظیر مرگ یا بیماری در خانواده و … ممکن است کودکان را دچار استرس و تنش کند و آن ها را تحت فشار قرار بدهد. 

علائم استرس دوران کودکی:

 شاید کودکان با احساس اضطراب و استرس آشنا نباشند و نتوانند حالات خود را توصیف کنند یا اطلاع دهند؛ بنابراین لازم است والدین با شناخت علائم استرس دوران کودکی از وجود این حالت در فرزندشان باخبر شوند و برای رفع آن اقدام کنند. از جمله این نشانه‌ها عبارتند از:

• اشتهای کم یا تغییر در خوراک کودک
• احساس سردرد، درد‌های شکمی یا هرگونه درد غیر معمول و بی دلیل
• ضعف در برابر بیماری‌ها
• شب ادارری
• اختلال در خواب
• کابوس شبانه
• بروز ترس‌هایی مثل ترس از تاریکی، ترس از تنهایی، ترس از افراد ناشناس
• وابستگی شدید به والدین
• پرخاشگری، گریه‌ی زیاد، پریشانی
• رفتار‌هایی که با سن کودک همخوانی ندارد
• انزوا و مقاومت در برابر انجام وظایف خانه یامدرسه

ترس از جدا شدن از والدین نشانه اضطراب و استرس کودکان است:

وقتی والدین کودکان یک و دو ساله حتی برای ثانیه ای آن ها را ترک می کنند، شروع به جیغ زدن و گریه کردن می کنند. بچه هایی هم که مضطرب هستند دقیقا همین واکنش را دارند؛ آن ها از جدا شدن از والدین شان وحشت دارند .در واقع در کنار والدین بودن به آن ها حس امنیت می دهد. اما این واکنش می تواند به درس و فعالیت های زندگی شان ضربه بزند. در صورتی که چنین علائمی را در فرزندتان دیدید، به دنبال علت این اضطراب بگردید.

 با کودکتان صحبت کنید:

سعی کنید با کودکان خود صحبت کنید و به او نشان دهید که او را درک می‌کنید. احساسات کودک خود را به زبان آورید و درباره آن با او صحبت کنید. برای مثال به او بگویید: «به نظر می‌رسد که از چیزی ناراحت هستی. می‌توانی علتش را به من بگویی» یا «به نظر می‌رسد هنوز بابت این اتفاق که رخ داده است نگران هستی.» هرگز کودکان خود را سرزنش نکنید و سعی نکنید احساسات او را ناچیز بشمارید. به او نگویید: «هنوز هم ناراحتی؟ مگر چه اتفاقی افتاده؟!» به گونه‌ای با او حرف بزنید که کودک بداند می‌خواهید با او درباره‌ی اضطرابش صحبت کند.

به بیان احساسات کودکان کم سن و سال کمک کنید:

بسیاری از کودکان خردسال، نمی‌توانند احساسات‌شان را با کلمات و حروف بیان کنند. اگر کودک شما عصبانی یا ناامید و ناراحت است، از این واژه‌ها در وصف حال او استفاده کنید تا او هم این واژگان را یاد بگیرد. بیان احساسات در قالب کلمات، موجب می‌شود کودک حالات احساسی خود را بشناسد و آن ها را درک کند. کودکانی که می‌توانند احساسات خود را در قالب کلمات ابراز کنند، دیرتر عصبانی می‌شوند و برای ابراز عصبانیت و ناراحتی خود از واژه‌ها کمک می‌گیرند. 

نفس عميق:

اين روش براي کاهش واکنش طبيعي بدن به استرس موثر است. ضربان قلب را کندتر مي کند و فشار خون را نیز کاهش مي دهد. براي انجام اين کار ابتدا بايد نفس عميق کشيد، نفس را براي لحظه اي نگه داشت و سپس به آرامي رها کرد. اين کار بايد تکرار شود تا فرد احساس آرامش کند.

تجسم کردن:

در اين روش، از قدرت تجسم کودک استفاده بگيريد تا کودک از فکرهاي منفي و نگراني رها شود. اين روش به ويژه پس از انجام ورزش بسيار مفيد و کاربردی است. تصور يک مکان زيبا و آرام نوعي تجسم است که هر کودکي مي تواند به آساني براي کاهش استرس از اين روش استفاده کند. تجسم رنگ ها نيز به آرامش کودک کمک مي کند.

۱ – از کودک بخواهيد رنگي را که دوست دارد و به او احساس آرامش و امنيت مي دهد، را در ذهن خود تجسم کند.

۲ – او بايد تصور کند، احساس آرامشي را که از ديدن رنگ به دست مي آورد با هر نفسي که مي کشد، به بدن وارد مي کند و با خارج کردن نفس، آن را به تمامي اعضاي بدن مي فرستد.

– به جاي رنگ، مي توان بوي خاص، احساس گرما يا گرمي نور خورشيد را هم تجسم کرد.

استفاده از فناوری را محدود کنید:

کودکان بیش از هفت ساعت در روز از فناوری استفاده می‌کنند که این امر می‌تواند استرس را افزایش دهد. پس زمان استفاده‌ی فرزندتان از ابزارهای فناوری را محدود کرده و زمان بیشتری را صرف فعالیت‌های خانوادگی کنید.  

آمارها نشان می دهد بیشتر کودکان مدت ها قبل از ورودشان مدرسه با جعبه جادویی آشنا شده اند. تا جایی که حتی دو سوم نوزادان و کودکان نوپا هم به طور متوسط روزانه دو ساعت تلویزیون تماشا می کنند، درحالی که این وضعیت در کودکان بزرگتر شدت بیشتری دارد، به طوری که آن ها نه تنها به تماشای کارتون ها و برنامه های تلویزیونی قناعت نمی کنند، بلکه خود مجهز به سیستم سیار سی دی کارتون و برنامه کودک های مختلفی هستند، که امکان استفاده از آن باید در هر مکان و هر زمان از شبانه روز نیزبرایشان امکان پذیر باشد.

همواره پزشکان توصیه می کنند که کودکان زیر دو سال نباید تلویزیون تماشا کنند و کودکان بزرگ تر از دو سال نیز باید حداکثر روزی دو ساعت تلویزیون تماشا کنند. بنابراین تماشای زیاد تلویزیون در کودکان آن ها را در آینده با مشکلات مختلفی روبرو می کند.

عوارض تماشای زیاد تلویزیون در کودکان:

محققان در جدیدترین تحقیقاتی که در خصوص کودکان داشته اند، متوجه شده اند تماشای بیش از حد تلویزیون در سن دو سالگی، می تواند بر عادات غلط غذایی در ۱۳ سالگی تاثیر گذار باشد و موجب ایجاد مشکلات تغذیه ای در آن ها شود. 
محققان علوم پزشکی در دانشگاه مونترال کانادا اعلام کردند کودکان دو ساله که بیش از حد تلویزیون تماشا می کنند در بزرگسالی، بیشتر از دیگران به مشکلات تغذیه ای دچار می شوند و عملکرد آنها در مدرسه نیز بسیار ضعیف تر خواهد بود .

 از تماشای تلویزیون و ویدئو هنگام بازی کردن، اجتناب کنید

کودکان به زمانی برای بازی و ارتباط با دوستان‌شان بسیار احتیاج دارند، در این مواقع تلویزیون تنها مانع برای آن‌هاست. یک قانون ثابت در خانواده خود بگذارید و از دیگر والدین نیز بخواهید تا زمانی که کودک شما برای بازی به خانه آن‌ها رفت، به قانون «ممنوعیت تلویزیون در زمان بازی» شما احترام بگذارند.

والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.

الگو پذیری کودکان:                        

ذهن کودک مانند لوح سفیدی است که روی آن هیچ خط و شکلی کشیده نشده است، بنابراین کودک به راحتی به وسیله رنگ، شکل، حرکات، رفتار و فلسفه این کارتون‌ها تأثیر می‌پذیرد و حتی امیال و آرزوهایش را از طریق ابراز احساسات و بیان افکار نسبت به تصاویر کارتونی دنبال می‌کند؛ در واقع کودک به وسیله کارتون‌هایی که ساعت‌ها وقت خود را برای تماشای آن صرف کرده، در سراسر زندگی تأثیر می‌پذیرد و از آن ها جهت فکری و روانی می گیرد و حتی یاد می‌گیرد که چگونه در زندگی نقش داشته باشد.

معمولا کودکان از بین شخصیت های انیمیشن هایی که می بیند، الگوهای خودشان را انتخاب می کنند و با همسان‌سازی، الگوبرداری و همانندسازی رفتار، الگوها را در حرکاتشان اجرا و تقلید می‌کنند، مثلا پوشش نامناسب شخصیت های انیمیشن باعث الگوبرداری غلط و مغایر با فرهنگ کشور در کودکان می شود یا مشاهده قهرمان انیمیشن در حال مصرف سیگار، الگوی نادرستی برای آنان است.

از این رو می توان گفت سازندگان کارتون در کشورهای مبدا، گاه از روی غرض ورزی و حتی گاه بدون عمد، فرهنگ، ارزش و هنجارهایی را به تصویر می کشند که با افکار و فرهنگ کودک مصرف کننده سایر کشورها تفاوت و تضاد  بسیاری دارد و بی تردید در این صورت اندیشه ی کودکان از اصالت فرهنگی خویش دور شده و مواجهه با دوگانگی و تضاد شخصیتی و فرهنگی حتمی خواهد بود.

یک برنامه خوب تلویزیونی چه ویژگی های را دارد:
– بچه حوصله اش سر نمی رود
– او را به گوش دادن و سوال پرسیدن تشویق می کند
– به او کمک می کند تا لغات بیشتری یاد بگیرد
– احساس خوبی نسبت به خودش پیدا می کند
– عقاید، نظرات و چیزای خوبی به او یاد می دهد