نویسنده: someina

لطفا زمزمه کنید

چون مادرانه‌ها مانند زمزمه است

آهسته و آرام

مادرانه مریم مجتهدی عزیز

تاریکی شب همه جا خودنمایی میکنه. همه جا سکوت و سیاهیه. ماه مثل الماس در حال درخششه و چقدر زیباست. کنار پنجره نشستم و به آسمون نگاه کردم. بغض کردم و به فکر فرو رفتم.
یاد خونه مادر بزرگ افتادم. خونه ای که سراسر عشق بود و محبت. خونه‌ای که برای من رنگ قشنگ سادگی داشت. چون کودکی‌ام را در آنجا گذرانده بودم. چه حال و هوایی داشت. یادش بخیر. صبح‌ها با صدای رادیوی مادر بزرگ بیدار می‌شدم که اذان می‌گفت. به زور چشمامو باز می‌کردمو و مادر بزرگ رو می‌دیدم که چادر سفید نماز به سر داره و عین فرشته‌ها شده. جانماز مادر بزرگ بوی خدا می‌داد. بوی خالص عشق و دعا. دست‌هاشو که رو به آسمون می‌برد دلم قرص می‌شد که همه چی خوبه چون مطمئن بودم خدا دعاشو مستجاب می‌کنه. همیشه چند تا گلبرگ محمدی توی سجادش بود. عطر گل‌ها تو فضای اتاق می‌پیچید. خواب آلود نگاهش می‌کردم و دوباره چرت میزدم که ایندفعه از عطر چای و نون بربری بیدار می‌شدم. وای که چه سفره ای بود. بعد از صبحونه مادر بزرگ می‌رفت سراغ نهار. غذاهای خوشمزه‌ش که با آب و تاب مخصوص خودش پخته می‌شد. وای که چه عطر و بویی داشت. انگار چاشنی جادویی قاطی غذاهاش می‌ریخت. خیلی وقت‌ها قابلمه خورش رو روی چراغ سبز علاالدین میزاشت و معتقد بود غذا باید نم نم جا بیفته. از غذا که مطمئن می‌شد می‌رفت سراغ حیاط و شمعدونی‌ها و حسن‌یوسف‌ها. وقتی پنجره رو باز می‌کرد و با شیلنگ صورتی رنگش به گل‌ها آب می‌داد بوی خاک خیس خورده همه جا میپیچید‌.من عاشق این بو بودم.پروانه های رنگی روی گلها مینشستن و لابه لای شمعدونیهای رنگی ژست میگرفتن.
حوض آبی شش ضلعی روبروی پنجره همیشه پر از آب بود و ماهی‌های قرمز کوچولو.
وقتی از ته حیاط نگاه می‌کردم چه منظره قشنگی بود. یادمه پدربزرگ هندونه می‌گرفت و می‌نداخت توی حوض تا خنک بشند. خدا رحمتش کنه. بعدازظهر که می‌شد مادربزرگ حیاط رو آب میپاچید و فرش قرمز مخصوص رو پهن می‌کرد. پشتی می‌آورد و هممون رو صدا می‌زد. پدر بزرگ آماده بود تا نوه‌ها جمع بشن و به هر کدوممون یه قاچ هندونه بده. یادمه می‌خندید و بهم می‌گفت تو شیر زنی باید دوتا بخوری. الحق که بزرگ بودن، منم برای اینکه خودمو بیشتر تو دلش جا کنم تا آخر می‌خوردم. وای که چه روزایی قشنگی بود. آه که چه زود گذشت.
اما امروز مادر بزرگ نایی برای پهن کردن سجادش نداره. شمعدانی‌هاش پژمرده شدن و پروانه ها آواره. خیلی وقته که دیگه چراغ علا الدین روشن نشده. دیگه بوی غذاهای خوشمزش نمیاد.ماهی های قرمز حوض مردن و فرش قرمز خیلی وقته لوله شده کنار حیاط.
خیلی دلم گرفته.رو به آسمون کردم و از خدا خواستم تا بتونم دوباره مادر بزرگ مهربونم رو ببینم و سرمو روی پاهاش بزارم.آخه من هنوز همون نوه کوچولوشم که نیاز دارم موهامو با دستای لرزونش نوازش کنه.اما دیگه دستاش توان نوازش کردن هم نداره.
تو حال خودم بودم که یکدفعه فربد اومد و پرسید مامان داری گریه میکنی؟
گفتم نه پسرم زیاد به ماه خیره شدم چشمام میسوزه. دوباره پرسید میای پیشم بخوابی و با هم قصه جدید خاله سمینا رو گوش بدیم.
انگار متوجه آشفتگیم شده بود. به زور لبخند تلخی زدم گفتم بله عزیزم. معلومه که میام.
مریم مجتهدی

لطفا زمزمه کنید

چون مادرانه ها مانند زمزمه است

آهسته و آرام

مادرانه مریم مجتهدی عزیز

ماجرای پسر یکی یه دونه
صبح شده بود‌.مادر نه نگاهی به ساعت انداخت.ساعت نزدیک ده بود و فربد هنوز خواب بود.آخه شبا تا دیر وقت داشت قصه های خاله سمینا رو گوش میکرد. مامانش هم بهش اجازه میداد چون تو تعطیلات تابستونیه و مدرسه تعطیله.مامان فربد آروم رفت تو اتاقش.دید پسر کوچولوی نازش دستای کوچولوشو گذاشته زیر صورت گردش و رو به خرس سفید و پشمالوش خوابیده.پتوی آبی رنگش رو دور خودش پیچیده بود و یکی از پاهاش طبق معمول از روی تختش آویزون بود.خندش گرفت.پرده رو کنار زد تا آفتاب اتاق فربد رو روشنتر کنه.ارکیده سفید پشت پنجره زیر نور خورشید میدرخشید.مامان آروم رفت سمت فربد و گفت
عشق مامان..عزیز دلم.پاشو پسرم صبح شده.چشای قشنگتو باز کن پسرم
فربد در حالی که چشماش بسته بود لبخندی زد و لپای گردش چال شد و با چشمای بسته گفت
صبحت بخیر مامان جونم
مامان گفت .صبحت بخیر عشقم.زود بیا دست و صورتتو بشور و صبحونه بخوریم آخه منم گرسنمه چون منتظر موندم تا با هم بخوریم.
فربد کوچولو گفت
چشم مامانی الان میام.
مامان به سمت آشپزخونه رفت تا میز صبحانه رو آماده کنه.
خب نون سبوسدار رو آوردم.مربا و کره هم که هست.آهان پنیر و گردو هم بیارم بعلاوه شیر و عسل.خب تقریبا همه چی آمادس.اما چرا هنوز فربد نیومد.
مادر باصدایی که یه کم جدی بود گفت
فربد اومدی مامانی؟
فربد گفت یه لحظه صبر کن مامان

چند دقیقه ای گه گذشت مامان دید صدای فربد نمیاد .دوباره صدا زد
فربد…
فربد گفت مامان میشه با تبلت بیام؟
مامان عصبانی شد و گفت وقت صبحانه و غذا تبلت تعطیله پسرم.زود بیا سر میز
فربد اومد اما با تبلت
مامان یه نگاه عصبانی انداخت اما چیزی نگفت
فربد دوباره سوال کرد
مامان میشه با تبلت
این بار مامان واقعا عصبانی شد..و فربد سکوت کرد
اما واقعا درسته بچه ها اینقدر ماماناشونو ناراحت کنن

مریم مجتهدی