کودک با گریه کردن است که با دیگران ارتباط برقرار می کند، و این موضوع کاملا طبیعی است. گریه های کودک در مراحل رشد متفاوت است، و دلایل مختلفی را داراست. در حدود یک ماهگی کودک، گریه ی او شکل خاصی را به خود می گیرد و همین باعث می شود مادر، گریه ی کودک خود را از بین سایر کودکان تشخیص دهد و متوجه این می شود که آیا گریه کودک خود به دلیل گرسنگی است و یا به دلیل عصبانیت و بداخلاقی کودک است.
کودکانی که زیاد گریه می کنند + بخش دوم
کودکان بین چهار تا پنج ماه گاهی ممکن است به خاطر جلب توجه گریه کنند. گریه ی کودکان در سنین زیر سه سال اغلب طبیعی است، زیرا آنان به دنبال رفع برخی از نیازهای خود هستند و جای نگرانی برای والدین نیست.
اما بعد از سه سالگی ممکن است دلایل روانشناختی موثر باشد. کودکان هر چه بزرگتر می شوند کنترل بیشتری را بر روی احساسات خود دارند، و دیگر مانند بچگی خود به هر دلیلی گریه نمی کنند. اما بعضی از کودکان با وجود آن که بزرگ شده اند اما باز هم به تعبیری اشک شان دم مشک شان است، و حتی گاهی بدن دلیل مشخص گریه می کنند.
اضطراب جدایی در کودک:
آویزان شدن برخی از کودکان به مادر خود در هنگام آشپزی، نظافت، بیرون رفتن از خانه و گاهی حتی دستشویی رفتن چیزی دور از ذهن نیست و مشکل بسیاری از مادران است. و مادران باید بدانند این وابستگی کودک به مادر خود تا ۱۸ ماهگی امری کاملا طبیعی است زیرا کودکان در این سن دچار نوعی اضطراب جدایی می شوند.
مادر در این سن وظیفه دارد که با انجام دادن راهکارهایی مثل قایم موشک بازی کردن با کودک، گذاشتن کودک برای ساعاتی به خانه مادر بزرگ تا حدودی این وابستگی را کاهش دهد. و به کودک خود بیاموزد که بدون آن ها هم می تواند زندگی کند.
کودکان تا دو یا سه سالگی به دلیل این که نمی توانند خودشان سرخودشان را گرم کنند و حتی گاهی با هم سن های خود هم دعوا می کنند و هم بازی آن ها نمی شوند.
والدین عزیز برای آگاهی از روش های تربیتی درست به سایت رادیو قصه به قسمت تعلیم و تربیت کودک و برای کودکان خود به قسمت قصه کودکانه صوتی مراجعه کنید.
بنابراین دوست دارند که اوقات خود را با بزرگتر ها بگذرانند و با آن ها سرگرم شوند، لذا یکی از دلایلی که کودک هنگام جدایی از مادر گریه می کند همین احساس تنهایی است.
در پیدا کردن راه حل به کودک خود کمک کنید:
در بسیاری از موارد موثرترین راهکاری که می تواند کودکان را از گریه های غیر منتظره و بی مورد دور نگه دارد این است که به او کمک کنید تا یاد بگیرد موقعیت هایی را که موجب می شود او گریه کند را مدیریت کند.
بهترین روش این است که به جای تمرکز کردن روی خود گریه های کودک، کودکتان را تشویق کنید و در مورد راه های مقابله با هر موقعیتی که باعث گریه او می شود با شما صحبت کند. از کودک بخواهید هر چیز که باعث گریه او می شود را شناسایی کند و آن وقت با هم برای راهکارهای مقابله آن مشورت کنید.
نکته مهم این است که بحث را طوری پیش ببرید که در نهایت خود کودک به راه حل برسد، این که کودک خودش راه حل را پیدا کند بسیار موثرتر از این است که والدین راه حل و نظر خود را به او تحمیل کنند.
به گفته ی شریل رد، روانشناس بالینی کودک:« گریه کردن رفتار طبیعی و سالمی است که زیر بنای زیستی و اجتماعی دارد، این واکنش کودک می تواند موجب تخلیه ی استرس و انرژی احساسی او شود، همچنین نوعی ابزار ارتباطی جهت اشتراک گذاری عواطف یا احساس تسلی است. ساز و کارهایی که موجب آغاز گریه می شوند، به سیستم لیمبیک مرتبط اند یعنی همان قسمتی از مغز که وظیفه ی کنترل عواطف را بر عهده دارد. کودکی دوران یادگیری کنترل و تنظیم احساسات است ».
شما می توانید ما را از طریق رادیو قصه کودک برای شنیدن قصه شب و قصه کودکانه صوتی با صدای خاله سمینا دنبال کنید.
کودکانی که زیاد گریه می کنند + بخش دوم